Sunnanfari - 01.01.1898, Blaðsíða 46

Sunnanfari - 01.01.1898, Blaðsíða 46
46 búin að missa öll skilyrði fyrir viðhaldi og þróun lifs? — Svarið verðr á þessa leið: Hér á jörð vorri verðum vér varir við aðdráttarafl það, er einkum lýsir sér 1 áhrifum sólar og tungls á vatns- megin jarðarinnar og veldr t. d. flóði og fjöru. Þetta afl hefir miklu ríkari áhrif á þær tvær reiki- stjörnur, sem skemst eru frá sólu. Flóðhylgjan hefir áhrif í þá átt, að knýja reikistjörnurnar hrað- ara áfram á rás þeirra umhverfis sólu, en draga aftr úr snúningi þeirra um möndul sinn. En því fjarlægari sem reikistjarna er sólunni, þvi veikari verða áhrif flóðbylgjanna, og því meiri verðr, að öðru jöfnu, mismunrinn milli þess tíma, er það tekr stjörnuna að snúast um möndul sinn, og þess tíma, er það tekr hana að ganga umhverfis sólu — mis- munrinn milli möndulsnúningstíma og umferðar- tíma um sólu. En sá mismunr er lífsskilyrði fyrir hvern hnött. Því er jörðunni vel borgið enn um ófyrirsjáaulegau aldr, og því er það eiunig að inir risavöxnu hnettir Júpíter og Satúrn, sem eru miklu fjarlægari sólu en jörðin, hafa svo ákaflega stuttan möndulsnúnings-tíma. Júpíter er um 104 miljónir inílna frá sólu (jörð vor að eins 20 milj. mílna) og snýst um. möndul sinn á tæpum 10 klst. Satúrn er um 191 milj. mílna frá sólu og möndulsnúnings- tími hans er 10y2 klukkustund. — Uran og Nep- tún eru enn þá miklu fjarlægari, eu möndulsnún- ingstíma þeirra þekkjum vér eigi enn. En ef eigi koma aðrar orsakir til, er valda því, að jörð vor farist eða líf slokni út á henni, þá liggja fyrir henni sömu forlög sem Venusi og Merkúr, en ævalangt getr þess orðið að bíða, lengra en vér getum gert oss hugmynd um. Sama er að segja um aðrar reikistjörnur. í inni nafnkunnu bók sinni um „eyðing jarð- arinnar“ telr Camille Plammariou þessar orsakir lík- legastar til að valda þvi, að jörð vor farist eða alt líf slokni út á henni: 1) að húnrekist á einhverja af inum stóru halastjömum; 2) að sólarljósið þverri; 3) að vatnið þorni upp; 4) að kuldinn vaxi, o. s. frv. En það getr, ef til vill, verið fult svo líklegt að hnetti vorum verði ið sama mein að bana, sem yngri systur hans Venusi eða hróður hans Merkúr. Möndulsnúningrinn smáhægist, verðr æ seinlátari og seinlátari, þar til á endanum rekr að því, að jörðin hefir náð fullkomnu jafnvægi, svo að möndul- snúningr hennar og umferð um sól tekr nákvæm- lega jafnlangan thna. Þá verðr allri lífstUveru lokið á jörðmmi. [* j. <4 IJjHlir daginn. Þungur straumur, þungur niður þreyttri sálu kveður óð. Hversdagshtur, hversdagskliður, hversdagsrómur — vesalt ljóð. Vinur! — Vinur! — Sel mjer sól, sumarblæ, er vakið getur! barnsins vonir, barnsins jól, barnsins stíg um kaldan vetur! — Vinur! •—■ Vinur! — Út á ægi ,-ýtum saman vonarkneri; saman skulum leita að lægi langt í brott i fögru veri, vekja saman hugans hyr, hnýta saman framstigsdrauma, vefja saman viljans tauma, knýja saman Dulins dyr! Viuur! — Vinur!--------- Einginn ansar! Aflfátt mál á klettum dansar! Vinur! — Vinur! — Vertu hjá mjer! Vorsins krafta sá jeg hjá þjer! Vinur! — Vinur! — Einginn ansar! orð á klettum magnlaust dansar! * ífc Einginn leið frá sál til sálar! — Svartur bakki í austri rís; hnuggin flýr hver heilla-dís, hugann æðis-gremja bálar. Hví var mannsins hlutur hertur hugraun þeirri að vera einn? Var þá ekki vegur neinn vonarljósi minna skertur? — Hví var fóstruð fláráð lygi fyrir hlýlegt vinar orð; grimmd og hræsni hlaðið vígi, helgað drottni sálar morð — lygin kölluð lífsius orð; ljósið elt af fjöldans vegi;

x

Sunnanfari

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sunnanfari
https://timarit.is/publication/140

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.