Öldin - 01.11.1894, Blaðsíða 20

180
ÖLDIN.
Stundam ber það við, að mýsnar nag'i
í sundur hnakkataugamar, svo hausköpan
felluraf; þvíþaðcru dsköpin öll af mús-
um í þcssum mannaheina-kjallara.
Eg virði hér fyrir mér mann, sem dó
18s2 ; örfáum mánuðum fyrir dauða sinn
— liann var þá heill og hraustur — kom
hann hingað með einura vina sinna til að
velja sér sæti. “Hérna á ég að standa”
mælti hann hlæjandi. Yinurinn kemur
nú hingað einsamall og horíir stundunum
saman þögull á liina hreyflngariausu beina-
grind á þeim stað, er hinn látni til tók.
Sérstaka hátíðisdaga eru grafhvelflng-
ar Kapúsínanna opnar fyrir allan almenn-
ing. Eitt sinn bar svo við, að ölvaður
maður sofnaði þar. Um miðnættisskeið
vaknaði hann; vaið utan viðsigaf hræðslu;
hljóp í livern krók og kima til að leita að
útgöngu, veinandi og biðjandi mcnn að
hjálpa sér, en enginn lieyrði til hans.
Næsta morgun fanst hann við dyrnar;
hafði hann gripið dauðahaldi um járn-
grindurnar, svo örðugt var að losa hendur
lians. Hann var orðinn vitstola. En eftir
þann dag var hengd stór klukka rétt við
innganginn, og er hún þar enn.
Fróðleiks-molar.
SVKUIÍ SEM AFL6JAFI.
Sykur er sérlega ódýr vara nú á tim-
um og flestum, ef ekki öllum þykir hann
góður. En færri eru þeir, sem kunna að
meta verðlerk hans scm afltauga-framleið-
anda, en íleiri sem álíta sykurnautn óþarfa
og sælgæti eingöngu. Fyrrum, meðan
eyjan Jamaica var aðal sykurforðabúr
heimsins, var þó Ijóslega sýnt, að væri
svertingjunum gcfið mikið af sykurreir til
át,u, unnu þeir miklu raeha verlc.en annars.
Nú nýlega hafa ýmsir geflð þessu nákvæm-
ar gætnr. Heflr sú tilraun sýnt, að sykur-
inn eykur vinnuþrck mannsins frá 6 til
39%. Með öðrum orðum, sá sem ekki neyt-
ir sykraðrar fæðu, gerir ekki meira verk á
10 klukkustundum, lieldur en sá getur af-
kastað á 6.10 klst., sem stöðugt neytir
sykraðrar fæðu.
Við þessa rannsókn kom það og fram,
að vinnuþrek mannsins er sífeldri breyt-
ingu undirorpið allan daginn, minnst um
kl. 9 f. m., en mest kl. 3 e. m., en þess á
milli stöðugt að minka eða aukast. Sá er
tilraunirnar gerði gat ekki greint, að fæð-
an út af fyrir sig væri bein orsök í þessum
breytingum.
Kytt verk fyrie telefón.
í New Yorkblaðinu ‘Electrical Eeview,’
19. Des. síðastl., er þess getið, að telefón
hafi vcrið liagnýtt sem vitni í máli. Þann-
ig var ástatt, að sanna þurfti, að maður
einn hefði ritað ákveðið bréf, og það viður-
ltendi hann lika oftar en einu sinni þegar
hann var einsamall hjá kærandanum. En
væru tveir eða fleiri raenn við, var ekki
um að tala að hann meðgcngi. Málaflutn-
ingsmaður kærandans fann þá upp á þvi,
að setja ofurlitla telefónvél í hattkrúnu
kærandans, tengda með fínum vír við batt-
eríið, er hann bar í vasanum, cn það aftur
var tengt með fíngerðum vír við venjuleg-
an telefón í lierbergi í byggingunni, og þar
voru tveir menn sem heyrðu orðin og rit-
uðu jafnótt niður. Göt voru nokkur ofan
á hattkollinum og um þau bárust orðin í
orðaflcygirinn (transmitter). Með þennan
útbúnað var svo kærandinn scndur inn í
herbergi 3ökudólgsins, til þess að veiða
hann. Dyrunum var lokað og hinn seki
tók ekki ef'tir vírnum, er lá úr vasa kær-
andans og'út úr herberginu, undir hurð-
inni. Sat kærandinn þar klukkustund og
talaði altaf um bréfið. Sökudólgui inn var
allskostar óhræddur, viðurkendi ekki cin-
ungis að liann liefði skriiað bréflð, heldur