Lögrétta - 01.07.1933, Síða 5

LÖGRJETTA
106
105
Sígurðar kvíða Táfnísbana sigurjón Trið,onSSon
III. S Gjúhasðlum.
1. Móti straumi.
(Mansöngur).
Nú ætla’ eg að kveða þjer kvæðin mín;
jeg kveð þau á milli vita.
Tunglið við fjallsbrún í skýjum skín.
Með skuggunum kem jeg heim til þín.
Láttu’ engan vita.
Láttu það engan vita.
Hestur minn rennur loft sem láð;
lengi' er hann ekki í förum.
Vandratað ekki ef vel er gáð.
Vísar mjer götu í lengd og bráð
roði á vörum;
roðinn á þínum vörum.
Ríð jeg í gegn um regn og þys;
ríð móti tímans straumi.
Árstíðir þjóta sem fari fis;
fortið við nútíð á víxl og mis.
Alt er í draumi.
Alt er í sárum draumi.
Herði’ eg á tökum og teygi lung;
tök verða mjúk hjá honum
— þangað, sem við erum ern og ung,
ógengin sporin ljett og þung;
ástir í vonum.
Ástir og bros í vonum.
Ríð jeg í gegn um regn og ský.
Roðar um daga bjarta.
Taka við faðmlög þín föst og hlý.
Finn jeg nú streyma’ um mig enn á ný
ylinn af hjarta.
Ylinn af þínu hjarta.
2. Rökkurvísur Grímhildar.
Barnið mitt; kæra barnið mitt.
Nú bliknar um mína vegi. —
Mætti’ eg þjer tryggja svo svinnan svein
að sá eg jaínvænan eigi.
Barnið mitt; kæra barnið mitt.
Nú blánar af hinstu fundum.
Mætti jeg verja þig hatri og heift,
sem hjarta mitt grípur stundum.
Barnið mitt; kæra barnið mitt.
Bráðum jeg hverf af láði.
— Mætti jeg tryggja þjer ástaryl,
sem altaf jeg fátæk þráði. — —
3. Töfrar.
Gott er í Gjúkasölum.
Gott er í hlíð og dölum
er eygló um álfur skín.
Gott er með góðum drengjum.
Góður er ómur í strengjum,
þar, sem að rennur Rín.
Gott er í Gjúka ríki;
Guðrúnar enginn líki. —
þó man jeg enn til þín. — —
Ungmeyjar enginn líki
er til í þessu ríki.
Er leiftrar um lón og drang;
er lauf taka’ í lundi að gróa;
er leik hefja fuglar um móa;
er yfir hvem víðavang
vorkvöld sitt gullhár greiða
— ginnmjúkir töfrar seiða
mig í það meyjar fang.
Sem Grímhildar góðu söngva
galdra jeg vissi öngva
áður um æsku stund.
Hörpuna hlæja og gráta
heyri’ eg en stundum láta
sem vorblæ er græðir grund
— stundum sem laufvindar líði,
liggi undir sorg og kvíði
með fjötur á mun og mund.
Sem Grímhildar góðu söngva
galdra jeg vissi öngva
áður um æskutíð.
í fóstbræðra enduróði
óminn af sama ljóði
fann jeg í holti og hlíð.