Eimreiðin - 01.05.1907, Síða 10

9o
riðaði á fótum. Presturinn stóð sem steini lostinn og söfnuðurinn
vissi ekki sitt rjúkandi ráð, né beldur hvaðan veðrið stóð á sig.
Petta skifti þó stuttum togum: ræðumaðurinn ókunni misti mátt-
inn og féll í óvit á kirkjugólfið.
Presturinn varð allur annar maður frá þessari stundu. Áður
hafði hann kent öðrum, en nú var honum kent svo, að munaði
um. Og kennari hans var þessi umkomulausi maður — sami
maðurinn, sem barði að dyrum hans daginn áður. — Presturinn
tók nú til sín sjúklinginn og hjúkraði honum meðati hann þurfti
ásjár við, enda var hann fárveikur af vökum, hungri og löngum erli.
Nú verð ég að fara fljótt yfir söguna, sem er löng og góð. —
En það sem ég get sagt og vil segja, er þetta helzt: að eftir
þennan atburð stofnaði presturinn söfnuð og lofar fólkið, sem í
honum verður, að reyna af fremsta megni að feta í spor Jesú
Krists og ganga á vegi hans, hvern dag, og breyta í hverju efni
eins og þeir hugðu, að frelsarinn mundi breytt hafa í þeirra
sporum. Sagan lýsir því, hvernig þetta tekst. Nærri því hver
maður rekur sig á ótal hömlur í hverju spori og verður hver
maður að byrja nýtt líf.
Ritstjóri blaðs er í hópnum og verður hann að gjörbreyta
blaðinu hátt og lágt, hætta við hneykslismála-fréttaburð og þurka
burt vínfangaauglýsingar og skjall um sviknar vörur. Kaupmaður
er í söfnuðinum og breytir hann verzluninni og byggir hana á
nýjum grunni. — Prestinum verður nú staða sín alvörumál og
ábyrgðar og allir mennirnir ráðfæra sig stöðugt við samvizkur
sínar í öllum efnum, sem fyrir koma og spyrja þær á þessa leið:
Mundi frelsarinn hafa gert þetta í mínum sporutn ? Og svo gerðu
þeir það, sem þeir hugðu, að hann mundi hafa gert, í hvert sinn.
En örðugur var stígurinn framan af og brattur — allur í
fangið. Mannfélagið er alt umhverfis þessa menn ókristið. Pessir
fáu menn verða þess vegna að fara einförum. — Hjúskapur karls
og konu er bygður á nýjum grunni að nokkru leyti — á sameig-
inlegum skoðunum hjónaefnanna og á virðingu og trausti eigi síður
en eldheitri ást. Allir eru glaðir og ánægðir. Gullþorstinn og fé-
græðgin sloknar, en drengskapur og samúð þróast.
Öllum farnast vel að lokum, þó að erfiðlega gangi í fyrstu.