Eimreiðin - 01.05.1907, Blaðsíða 34

móður ýmist að glugganum, eða þá stanzaði á miðju gólfi og
hlustaði; barði saman höndunum og byrjaði svo aftur að ganga
um gólf, hraðara og hraðara en áður.
En svo heyrði hann gengið innan göngiti og stigið þungt til
jarðar. Læknirinn í stórum yfirfrakka, með margvafinn trefil um
hálsinn, og stóra tóuskinnshúfu á höfðinu, spenta ofan fyrir eyru,
snaraðist inn í stofuna.
»Komið þér sælir, læknir góður!« Grímur rétti fram hægri
höndina, en lyfti húfuskygninu með hinni vinstri.
»Komið þér sælir, Grímur minn!« Læknirinn dró ekki vetl-
inginn af hendinni, sem hann rétti Grími. »Eruð þér nú kotnnir til
þess að borga skuldina?« bætti hann við og leit fast framan í Grím.
Grími varð orðfall. Hann hafði ekki búist við þessu.
»0-nei. — Ekki var það nú erindið að þessu sinni.« Grímur
leit niður í gólfið og einblíndi á snædrifið eftir gólfinu.
»Heldur hvað, Grímur minn? Pér vitið þó líklega að hún er
fallin í gjalddaga fyrir nokkrum árum?«
»Jú, ég veit það. — Eg finn líka sárt til þess, að ég skuli ekki
hafa borgað hana enn þá. Ástæður mínar eru ekki þann veg, að
ég geti borgað hana fyrir árslok, verð því að biðja lækninn um
líðun fram yfir nýjárið.«
«JÚ, það þekki ég. Pað hafið þér beðið um við öll árslok
síðan hún varð til.«
Pað varð þögti. Læknirinn gekk fram og aftur um gólfið,
niðurlútur, og hélt höndunum fyrir aftan bakið. Grími var þungt
um mál. Átti bágt með aö hefja erindið undir slíkum kringum-
stæðum. Gat ekki fundið orð, sem skýrðu ástandið heima eins
og það var.
»Eg er nú kominn í sömu erindagjörðum eins og síðast.
Hörnin liggja dauðveik, og áetla ég því að biðja lækninn svo vel
gera, að koma heim með mér.« Grími skalf röddin. Orðin tínd-
ust út úr honum slitrótt og ósamstæð. Læknirinn hélt áfram að
ganga um gólf, án þess hann tæki nokkuð eftir Grími, sem stóð
eins og negldur ofan í gólfið.
»Einmitt það!« Læknirinn staðnæmdist frammi fyrir Grími.
»Hvernig getið þér beðið um það? Pér vitið þó að ferð um há-
vetur hlýtur að kosta eitthvað, og talsvert mikið svona langa leið ?
Verður yður léttara . fyrir að borga skuldina, ef hún eykst um
helming?«