Eimreiðin - 01.05.1907, Síða 43

123
farast, heldur hafa eilift líf. -— »Óttist ekki, því ég flyt yður stór
fagnaðartíöiridi, sem við koma öllu fólki: I dag er yður frelsari
fæddur, hver að er Jesús Kristur í borg Davíðs!« —
Guðlaug kraup við rúmstokkinn, og starði á litlu roðarósina í
kinnum drengsins, sem var að smáminka og fölna. Svo tók hún
í litlu höndina, og hallaði höfðinu ofan á brjóstið, eins og til að
ganga úr skugga rim, hvort hann væri alveg dáinn. — Engin
hreyíing — brjóstið bifaðist ekki — alt líf var útslokkið. —
— Hvað vegir guðs væru órekjanlegir, og verk hans undar-
leg. Og guð skyldi geta verið svona harður? Eða hvað var það
annað en harka, að taka líf barnanna þeirra svona hvað eftir
annað? Grípa hershöndum sólina, sem hann hefði fyrir skömmu
lýft upp á skýjaðan himininn, til þess að lýsa þeim áfram út úr
myrkrinu? Og hvernig ætti að skilja það, að guð væri algóður og
elskaði mennina? — Pað fyndust máske menn, sem guð elskaði.
En það væru þá þessir stóru menn, sem lifðu í allsnægtum,
ánægðir og glaðir, — sem guð elskaði. En fátæklingana — eins
og þau — þá elskaði hann sannarlega ekki. Og virtist svo í
fljótu bragði, að hann væri miskunnsamur, tæki hann það bráðlega
aftur, sem hann hefði gefið. Kæfði hverja von og gerði lífið dimt
og hræðilegt.
Svona hefði guð breytt við þau Grím. Hann hefði brugðið
upp ljósi í svartasta myrkrinu, en slökt það áður en þau fundu
veginn. Hatin hefði ekki unt þeim að hafa ljósið. Petta væri
það, sem guð gerði, og svona væri hann. Tæki með vinstri
hendinni, það sem hann gæfi með þeirri hægri —-
En því gerði guð þetta? Hví léki hann hana og Grím svona
hart? Væri hennar synd svo miklu stærri en annarra manna —
að dauði Jesú Krists gæti ekki bætt fyrir hana? Pyrftu blessuð
börnin hennar að fórnfærast fyrir hennar gerðir — bæta fyrir
hennar brot? En því hefði guð ekki tekið hennar eigið líf? Látið
hennar eigið líf bæta fyrir hennar eigin syndir?
Og hvað hefði hún svo unnið til saka?
Hún fór að rifja upp ýmislegt frá æskudögunum, en hún gat ,
ekkert fundið, sem væri beinlínis synd, og alls ekki að hún hefði
aðhafst nokkuð, sem heimti svo harða hegningu, að guð þyrfti að
taka líf barnanna hennar fjögurra sem bót gerða hennar. Hún
hefði auðvitað breytt á móti föður sínum, og það væri sagt, að
guð tæki hart á því. En guði — sem sagður er alskygn og al-