Eimreiðin - 01.05.1907, Síða 72

152
lenzka konan ekki. Henni færi þá alveg eins og mannssálinni í
æfintýrinu »Góð boð« : »Hún ympraði ekki einu sinni á því með-
einu orði, til hvers henni mundi auðnast að nota valdið«. Síður
en svo, hún gengi feti framar, og lýsti því yfir, að hún ætlaði sér
alls ekki að nota þetta vald; hún ætlaði ekki að vera með neinum
landsmálaflokki
En vér trúum því ekki fyr en vér tökum á, að þessu sé
þannig varið. Vér álítum þessa yfirlýsingu sprotna af misskilningi.
einum. Hún hefir líklega átt að vera eitthvert kænskubragð, til
þess að koma sér vel við alla flokka, með því að þá væri fremur
von um að málið fengi framgang. En áhrifin hljóta að verða al-
veg öfug. Sá, sem vill vera allra vinur, verður engra vinur. Og
að skapa fjölmennan flokk af nýjum kjósendum, sem fyrirfram
lýstu því yfir, að þeir hefðu svo lítinn áhuga á landsmálum, að
þeir ætluðu sér með engum að vera, það væri ekki einungis þýð-
ingarlaust, heldur jafnvel stórhættulegt fyrir þjóðfélagið. Í*ví skoð-
analausum og áhugalausum kjósendum hættir eðlilega mest til að’
láta leiðast af annarlegum hvötum og verða viljalaust verkfæri í
hendi annarra.
Nei, vér þykjumst sannfærðir um að íslenzku konurnar krefjast
kosningarréttar, af því þær ætla sér að nota hann í ákveðna stefnu:
— ekki allar í sömu stefnu, heldur hver á sinn hátt. Og því að-
eins er krafa þeirra líka réttmæt og til greina takandi. En þær
verða ekki einungis að segjast ætla að nota réttindin þannig,
þegar þær fái þau, heldur sýna fyrirfram, að hugur fylgi máli,
sýna í verkinu sannarlegan áhuga á landsmálum. En það köll-
um vér ekki að sýna áhuga á landsmálum, þó þær geti orðið
ásáttar um að heimta réttindi fyrir sjálfar þær. Pær verða að
láta fleira til sín taka, taka ákveðna afstöðu í þeim málum, sem
efst eru á dagskrá þjóðarinnar, annaðhvort með eða móti.
Vér búumst við, að sumar þeirra kunni að svara sem svo:
Pað getum við fyrst gert, er við höfum fengið kosningarréttinn.
En slíkt hefir ekki við full rök að styðjast. Í*ví jafnfjölmennur
flokkur og konurnar eru í hverju landi, getur ætíð haft stórmikil
áhrif á landsmál, ef hann vill, þótt ekki hafi hann úrslitaréttinn.
Konurnar hafa málfrelsi, ritfrelsi og fundafrelsi og geta með þessu
verkað opinberlega á þá, sem með atkvæðisréttinn fara. Auk
þess geta þær í einrúmi, hver í sínu lagi, haft áhrif á menn sína,
bræður, sonu, feður og aðra vandamenn. Máltæki eitt segir, að