Eimreiðin - 01.05.1917, Blaðsíða 36

9 ö
rjóöur skamt frá sjó. t*ar sér hann, hvar kona situr á stóli, og
tunna mikil stendur hjá henni. Kóngsson gengur til konunnar og
heilsar henni kurteislega. Hún tekur þægilega kveðju hans. Pá
verður honum litið ofan í tunnuna og sér, hvar óvenjulega fallegur
gullhringur liggur á tunnubotninum. Kviknar þá hjá honum ágirnd
á hringnum, og getur ekki haft af honum augun. Petta sér konan,
og segist sjá, að hann hafi hug á gullinu, sem sé í tunnunni.
I. Konan stingur Hring ofan í tunnuna.
Hann segir svo vera. Hún segir, að hann megi eiga það, ef
hann vilji vinna til að ná því. Hann þakkar henni fyrir, og segir,
að það sé nú minst vert að ná því. Fer hann þá að teygja sig
ofan í tunnuna, er honum virtist ekki djúp, og ætlar að verða
fljótur að taka hringinn; en tunnan dýpkaði, eftir því sem hann
seildist lengra. Pegar hann var kominn hálfur inn af barminum,
stendur konan upp, stingur honum á höfuðið ofan í tunnuna og
segir, að hann skuli þá gista þarna. Síðan slær hún botn í tunn-
una, og veltir henni fram á sjó.