Eimreiðin - 01.05.1917, Qupperneq 52

Skessan á steinnökkvanum.
Einu sinni var kóngur og drotning í ríki sínu. Pau áttu soh
þann, er Sigurður hét. Hann var snemma frábær, ramur að afli,
fimur við alla leika og fríður sínum.
þegar faðir hans var farinn að þyngjast fyrir elli sakir, korti
hann að máli við son sinn og sagði, að honum væri nú orðið mál
að sjá sér fyrir sæmilegu kvonfangi, því ekki væri víst, hvað síh
nyti lengi við úr þessu; en tign hans þætti sér þá vera með
fullum blóma, ef hann fengi kvonfang samboðið sér. Sigurður
tók þessu ekki fjarrri, og spurði föður sinn, hvar hann liti helzt
til um konuefnið. Kóngur segir honum, að úti í löndum, þar
sem hann til tók, væri kóngur, sem ætti dóttur, væna og fríða,
og ef Sigurður fengi hennar, þætti sér sá ráðahagur ákjósaH-
legastur.
Eftir það skildu þeir feðgar, og bjó Sigurður kóngsson sig
til ferðar, og fór þangað, sem faðir hans hafði honum til vísað.
Gengur svo fyrir kóng og biður dóttur hans sér til handa. Verður
það mál aúðsótt við kóng, en þó með því skilyrði, að Sigurðúr
dvelji þar svo lengi, sem hann má; því kóngur var^ mjög vanheill
og lítt fær um að stjórna ríki sínu. Sigurður gekk að þesSUm
kóstúm, en tilskildi þó, að hann fengi fararleyfi heim í ríki sitt,
þegaf sér kæmi fregn um lát föður síns, er hann kvað vera kom-
inn að fótum fram. Eftir þetta drakk Sigurður brúðkáup sitt til
kóngsdóttur, og tók til ríkisstjórnar með kónginum, fengdá-
föður sínum.
Sigurður og kona hans unnu hvort öðru hugástúm, og þVí
alúðlegri urðu samfarir þeirra, er hún að ári liðnu fæddi honum
son, fríðan og fagran. Eftir það liðu fram tímar, unz drengur sá
var kominn á annað árið; komu Sigurði þá þau orð, að faðir
hans væri dáinn. Bjó Sigurður sig nú til burtferðar með konu
sinni og syni, og fór á einu skipi.
Pegar þau höfðu siglt nokkra daga, tók byrinn af fyrir þeim,
og gjörði blæjalogn, er þau áttu eigi lengra heim, en eins dags
sigling; lá þá skipið kyrt og morraði í byrleysunni. Pau hjónin
voru þá stödd ein uppi á þilfari, því flestir aðrir voru gengnir til
svefns á skipinu. Sátu þau þar og töluðust við um stund, og
höfðu son sinn hjá sér. Að nokkrum tíma liðnum sigraði Sigurð