Eimreiðin - 01.04.1919, Síða 6

70
GUÐMUNDUR MAGNÚSSON
[EIMREIÐIN
í prentsmiðjunni Gutenberg, en nokkuð skemur en aðrir,
eða frá kl. 9—4 á daginn. Skömmu eftir að eg kom heim,
kl. 7 á kvöldin, tók hann til að leika á orgel sitt dálitla
stund; eftir það gekk hann oftast út með konu sinni og
kjördóttur, og til hvilu mun hann hafa gengið um kl. 10
á kveldin, þegar ekki voru gestir hjá honum fram yfir
þann tíma. Og á morgnana fór hann rakleitt til vinnu í
prentsmiðjunni. Starfstíminn mun því aðallega hafa verið
frá kl. 4—7 á daginn. En aldrei hitti maður þó svo á
Guðmund, að hann hefði ekki tíma til hvers sem var.
Hann orkti ógrynnin öll af erfiljóðum og öðrum tækifæris-
kvæðum, skrifaði greinar í blöð og tímarit o. s. frv.-------
— Og svo kom hörmungin mikla yfir Reykjavík,
inflúensan, í nóvember síðastliðnum. Alt í dái. Umferð
engin nema nokkrar bifreiðar með lækna eða lik eða
sjúkling með lífsaflið á þrotum, sem komast átti inn á
eitthvert sjúkraskýlið. Og fréttirnar á morgni hverjum,
hjá þeim fáu, sem maður hitti. Sinnið var sem hjúpað
móðu, sorgarmóðu, sem aldrei ætlaði að létta, þótt ekki
væri höggvið í manns eigin knérunn. Þessi, þessi og
þessi dáinn. Og einn daginn var Guðmundur Magnússon
meðal nafnanna.
Það hafa margir orðið til að ráðast á Guðmund Magn-
ússon, þó að hann hafi, mér vitanlega, aldrei ráðist á
neinn að fyrrabragði. Ég ætla -ekki að fara að hefja
skáldskap hans til skýjanca, en hitt verður ekki hrakið,
að með Guðmundi Magnússyni er fallinn í valinn einn af
merkustu mönnum íslensku þjóðarinnar.
A. A.