Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1919, Blaðsíða 56

Eimreiðin - 01.04.1919, Blaðsíða 56
120 FRESKÓ [EIMREIÐIN hún bjr við, drepa hverja góða hugsun í dróma og varna því, að rödd hjartans fái nokkru að ráða. Nú er hér staddur hertogi einn af Kingslj'nn. Hann er einn af þessum óteljandi fjarskyldu frændum, sem hún á„ og alt fólk hennar kvað vilja, að hún gangi að eiga hann. Hann er góðlyndur maður og þægilegur i viðmóti. Hún kallar hann Vic. og gerir ekki annað en kvelja hann á allar lundir. Hann hefir eitthvað herramannlegt og einfalt við sig, og lætur því ertni hennar eins og vind um eyrun þjóta. En hann er alls eigi jafnoki hennar að andlegri atgervi, og ef hún giftist honum, þá er það eingöngu af þvi, að hana langar til þess, að verða hertoginna af Kingslynn. En það mundi kosta það, að þau yrðu bæði ógæfusöm, ef ekki hlytist enn verra af því. Eg vildi óska, að eg gæti lýst henni verulega ljóst fyrir yður. Eg sendi yður nú aðra mynd af henni, sem eg dró upp í gærkveldi. Hún hafði verið á hestbaki, og fór af baki hjá dálitlum gras-stalli, en eg stóð þar hjá, því aö þessi gras-stallur er fyrir framan danssalinn. Hún tók af sér litla hattinn, sem hún var með á höfðinu, hallaði sér upp að grindunum og spjallaði við mig dálitla stund. Kvöldroðinn læddist milli eikartrjánna og baðaði hár hennar í roða-lind sinni, og augu hennar urðu svo ein- kennilega mild og björt. Eg ætla að mála stóra mynd eftir þessum uppdrætti, þegar alt þetta er búið, og eg verð kominn aftur til Forinella, því að þá finst mér þetta víst eins og draumórar, að eg hafi verið norður á Englandi og málað freskómyndir þar. Þá verður hún án efa gift þessum Vic. og búin að svifta hann sálarfriði og sælu lífsins. Hún kom með alla hersinguna inn í danssalinn í gær eftirmiðdag. Eg á ekki svo hægt með að loka eigandann úti, og varð þvi að opna dyrnar, þó að eg verði að segja, að eg gerði það nauðugur. Þarna var sægur af fólki, körlum og konum. Þau töl- uðu ekkert nema ensku, og eg skildi auðvitað ekkert orð. Eg óskaði að einhver þar kynni itölsku, svo að eg gæti sagt honum, hvað mér þætti þetta ruddaleg framkoma.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.