Eimreiðin - 01.04.1919, Síða 40

104
ÞRJÚ SMÁKVÆÐI
IEIMREIÐin;
túniö á Reynistað. Par á meðal var Þorleifur bróðir Jóns. Á
Reynistað var pá stödd göngukona. Pegar hún fór, lá leið hennar
skamt frá sláttumönnunum. Kallar Porleifur pá til hennar í
gáska: »Voru peir ekki farnir á Hafnahvalinn?«, peir, sem hann
til tekur. »Hefir par rekið hval?« spyr kerling. »Jú, par hefir
rekið hval«, svarar Porleifur. Kerling fer nú sem leið liggur inn
i Skagafjörð. Petta var snemma dágs. Pegar leið á daginn, sáu
peir á Reynistað, að lestir voru á ferð út Skagafjörðinn. Skildu
peir ekkert i pvi, hvernig á pví stæði. Maður einn kom frá lest-
unum heim að Reynistað. Spurðu peir hann, hvernig stæði á
pessum lestum. Spurði pá maðurinn, hvort peir hefðu ekki heyrt
um hvalrekann á Höfnum, »hún«, sem hann til nefndi, hafi sagt
pað. Pá muna peir eftir gaspri Porleifs, og pótti peim ver en miður,
að petta skyldi hljótast af pví. Maðurinn fer samstundis og snýr
aftur lestunum. Seinna fréttu peir, að kerling hefði farið bæ frá
bæ með hvalfréttirnar.
•Jón Bjarnason var kynsæll maður, og eru allir afkomendur
hans merkisfólk, að pví leyti, sem mér er kunnugt. Eru flestir
hér vestra, en sumir komnir til Ameríku.
Þrjú smákvæði.
Eftir Sigurð Grimsson.
Ljósið er á þrotum.
Ljósið er á þrotum og liðið er á nótt
og Ijóðið mitt í brotum.
Mig langar til að vaka’, en það líður alt svo fljótt;
læðast um mig skuggarnir svo raunalega hljótt.
En sárast er að ljóð mitt skuli liggja i brotum
og ljósið vera á þrotum.
Ljósið er á þrotum og liðið er á nótt
og ljóðið mitt í brotum.