Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1919, Qupperneq 48

Eimreiðin - 01.04.1919, Qupperneq 48
112 TÖFRATRÚ OG GALDRAOFSÓKNIR ieimreiðin þyktina. Hann segir t. d.: »Ver vitum, að sumir halda, að galdrar séu alls ekki til, og að það sé vantrú að halda slíku fram. Þeir halda einnig að illir andar séu ímyndun ein. — — — — En kaþólsk trú má fullyrða, að illir andar eru til, og geta t. d. gert hjónabönd barnlaus«. Og »það er nauðsynlegt að trúa þvi, að illir andar með leyfi guðs geti gert truflun í loffinu, komið af stað ofviðrum og látið eld falla af himni«. Auðvitað gat Thómas haldið þessu fram óáreittur eingöngu vegna þess, að bæði kirkjan og fólkið var lengi búið að trúa því, en þorði að eins ekki að kveða upp úr með það. Hér er því orðin alveg gagnger breyting á hugsunarhættinum, frá því á 8. og 9. öfd. Sú breyting er sumpart komin af því, að alþýðan var altaf hjátrúarfull og smájók þá hjátrú í næði. En langmest er þó sú breyting komin af því, að Evrópa kyntist Márunum og töfravísindi þeirra lögðu alt undir sig. Sama árið sem Thómas dó er fyrsta galdrakonan brend í Frakklandi. Og smámsaman eykst það, úr því að það var einu sinni byrjað. Þegar musterisriddararnir voru drepnir 1313, var ein ákæran um galdra. Jeanne d’ Arc var og sökuð um galdra og brend, sem kunnugt er. En ekkert fast form var enn komið á þetta. Galdramálin voru að koma upp hingað og þangað, og ávalt óvist hvernig með þau skyldi farið. T. d. var það siður í Frakk- landi að þær, sem meðgengu, voru dæmdar í æfilangt fangelsi. Að eins þær »iðrunarlausu og forstokkuðu« voru brendar. En árið 1487 kemur út hinn alræmdi Malleus mali- ficarum eða Galdrahamarinn, og með honum hefst hin eiginlega galdrabrennuöld, sem stóð fram á 18. öldina, með slíkum feiknum, að annað eins hefir aldrei yfir mannkynið gengið síðan sögur hófust. Innocentius VIII. páfi gaf út páfabréf það, er kom þessu af stað,’ 5. des. 1484. í því gefur hann rannsóknardóm- urum tveim, Jakob Sprenger og Hinrik Institor, fult vald til þess að leita uppi og afmá galdramenn. Er það næsta eftirtektarvert, að það eru rannsóknardómararnir, sem annars áttu að leita uppi villutrúarmenn, sem hér eru
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64

x

Eimreiðin

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.