Tölvumál - 01.12.1990, Blaðsíða 13

Desember 1 990
Tækni sú sem notuð er í íslenska
gagnaflutningsnetinu kallast
pakkasending, eða packet
switching.
Notkun tölva í íjarskiptum er
frábrugðin talsímanotkun. Þegar
fólk notar sfma þá standa símtöl
stutt yfir, nokkrar mínútur, og
"gagnaflutningurinn" er sam-
felldur, það er að segja að fólk
gerir lítið hlé á máli sínu.
Tölvunotkun í tjarskiptum hefur
hinsvegar það einkenni að gagna-
flutningurinn er f skömmtum.
Notandi situr við skjá sinn og
kallar fram eina og eina skjámynd
eða tvær tölvur senda skrár sín á
milli með óreglulegu millibili. Á
milliþessara sendingaer "þögn"
á sambandinu. Með því að
meðhöndla gögnin frá tölvunum
á þann hátt að hægt væri að flétta
saman á línunum gögnum frá
mörgum aðilum yrði unnt að
fylla upp í þagnirnar og samnýta
lfnur og sambönd. Gögnum
notenda er þvf safnað saman í
skammta sem kallast pakkar og
pakkarnir auðkenndir sérstaklega.
Hver tenging á milli notenda er
einnig á því sem kallast sýndarrás.
Af þessum sökum geta margir
pakkar verið á ferðinni á sömu
samböndum ffá óskyldum aðilum.
Þetta fyrirkomulag hefur marga
kosti:
* Upphafs- og endastaðir eru
óháðir hvor öðrum í hraða.
Netkerfið hefur búnað til að
aðlaga sendingar þegar
sendandi og móttakandi eru á
ólíkum hraða.
* Getur tekið við miklum
álagstoppum í gagna-
sendingum.
* Aðlögun að breyttum að-
stæðum innan netkerfisins
til dæmis að beina gagnaum-
ferð á sambönd þar sem álag
er lítið, eðaframhjábilunum.
FPS gæti gert gagnaflutning á milli staðameta mun hraðari en hann er í dag
Mynd 2
Veikleikar pakkakerfa eru einnig
nokkrir, að minnsta kosti ef
ædunin er að senda gögn á miklum
hraða um slík kerfi.
* Löng töf. Meðhöndlun
gagnanna er þess eðlis að
tíma getur tekið að vinna úr
pakkasendingum í net-
stöðvunum og biðraðir
myndast á línunum.
* Breytileg töf. Þar sem gögn
frá ólíkum aðilum geta verið
á ferðinni á sömu samböndum
samtímis þá geta myndast
álagstoppar sem hafa áhrif á
alla sem eru að senda þá
stundina. Gögn berast því á
áfangastað með breytilegu
millibili.
* Flöskuhálsar í flóknum netum.
Óvænt skriða af gögnum getur
valdið flöskuhálsum f stórum
netkerfum.
Tengingar um
langlínukerfi
Þegar pakkanet komu fram á
sjónarsviðið var langlínu-
tengingum háttað á annan veg en
nú tíðkast. Netstöðvarnar voru
þá tengdar innbyrðis með
flaumrænum (analog) línum, til
dæmis með mótöldum. Hraði á
slíkum samböndum er alla jafna
Tækni sú sem notuð er í
íslenska gagna-
flutningsnetinu kallast
pakkasending, eða packet
switching.
lágur og hætt við villum. Af
þessum sökum er mjög öflug
villuleit á línum frá endabúnaði
til netstöðvanna og á milli
einstakra netstöðva. Net-
stöðvamar þurfa að yfirfara hvem
einasta gagnaramma til að leita
að villum og tfma getur tekið að
vinna úr sendingunum og við
mikið álag myndast biðraðir á
línunum. Ljósleiðarinn hefur
hinsvegar gjörbreytt þessu.
Villutíðni á ljósleiðurum er
hverfandi lítil. Tala á borð við 1
bita á móti 1.000.000.000.000
bitum er ekki fjarri lagi. Þess
vegna er ekki lengur nauðsynlegt
að villuprófa gögn jafn ítarlega
sem um netið fara ef það er tengt
með ljósleiðara.
Jafnframt þessu þá er ljóst að
þörf er á hraðvirkari þjónustu í
gegnum pakkanet en almennt er
boðið upp á; hámarkshraði nú er
gjarnan 64.000 bit/sek. Dæmi
um slíkar háhraðasendingar væm
á milli tveggja staðarneta
samtengd með pakkaneti (LAN-
WAN-LAN). Jafnvel hæg-
virkustu staðarnet sem notuð eru
núna eru mun hraðvirkari en
pakkanetin.
Tækni hraöpakkaneta
Hraðpakkanet eru í hnotskurn
einfóldun á núverandi senditækni
netanna. Helstu atriðin eru
eftirfarandi: Engin villuleit á
línum milli netstöðva, engin
flæðistýring á línum milli net-
stöðva, notkun sýndarrása innan
netanna og sýndarrásaleiðir á milli
staða eru fastákveðnar. Úr-
vinnslu úr gagnarömmum í net-
stöðvunum er haldið í lágmarki.
1 3 - Tölvumál