Bókasafnið - 01.04.1995, Blaðsíða 47

Skipurit
Menntamálaráðuneyti
Stjórn
Landsbókavörður
Skrifstofa
landsbókavarðar
Kerfisþjónusta
Aðfangadeild
Handritadeild
Skráningardeild
Upplýsingadeild
I
Utlánadeild
Þjóðdeild
Skyldu-
skil
Stigi niður íþjóðdeild, glerlistaverk eftir LeifBreiðjjörð.
bar opnunina upp á próftíma, svo að námsfólk fyllti þegar
hvert sæti, beið jafnvel svo tugum ef ekki hundruðum skipti
við dyrnar, þegar opnað var. Gestir í safninu fyrstu vikuna
skiptu þannig ekki aðeins þúsundum, heldur frekar tugum
þúsunda.
Þeir sem lögðu leið sína í safnið fyrstu dagana, komu
þangað greinilega af mjög ólíkum hvötum. Námsfólk keppt-
ist um að ná sér í sem best sæti, grúfði sig svo yfir námsbæk-
urnar hugsandi um það eitt að ná næsta prófi. Yfir að líta var
eins og það hefði verið þarna bæði í fyrra og hitteðfyrra. Þetta
var undarleg tilfinning þeim sem gjörla vissi, hvernig um-
horfs var á svæðinu einungis fáum dögum áður.
Flestir aðrir hygg ég hins vegar að hafi komið í safnið til að
sjá þá byggingu að innan, sem þeir höfðu svo lengi horft á
fullbúna að utan. Af viðbrögðum mátti ráða, að flestir, ef ekki
allir, voru mjög ánægðir. Innréttingar þykja vandaðar, en án í-
burðar, hinn ljósi viður, sem svo mjög er ríkjandi, á þátt í því
að gefa umhverfinu hlýlegt og aðlaðandi yfirbragð. Og ekki
þykir verra, að flestar innréttingar eru íslenskar, bæði að
hönnun og framleiðslu. Tjörnin umhverfis húsið - stundum
nefnd síkið - varpar birtu inn um gluggana og lífgar mjög
upp á rými fyrstu hæðar. Vatnið er stundum kyrrt, en oftar
gárað, jafnvel öldugangur. Sumum þykir eins og þeir séu um
borði í ferju!
Aðkomumenn, sem vel þekkja til bókasafnsbygginga, telja
bókhlöðuna meðal hinna bestu, sem þeir hafa séð. Þetta álit
ætti að staðfestast enn frekar, þegar öllum frágangi er lokið.
Enn þá vantar veigamikla þætti í ásýnd og innra umhverfi,
svo sem skilti og aðrar merkingar, sýningarskápa og að
Lessalur.
Bókasafhið 19. árg. 1995 47