Dagur - 11.11.2000, Blaðsíða 9

Pa^ur
LAUGARDAGUR 11. NÓVEMBER 2000 - 9
Elsta kynslóðin og sú
yngsta hafa margt að
gefa hvor annarri og í
haust hefur verið kom-
ið á sérstökum sam-
verustundum milli
þeirra hér í Reykjavík,
bæði í félagsmiðstöðv-
um eldri borgara og
grunnskólunum. Þar er
ýmislegt haft fyrir
stafni, dansað og mál-
að, prjónað og tekið í
spil. Skemmtilegastar
eru þó samræðurnar
milli þeirra ungu og
öldnu. Eftir er svo að
halda uppskeruhátíð.
Hún verður þann 25.
nóvember á 14 stöð-
um í borginni.
Aldamótaormurinn: Hér er hópurinn saman kominn að meta það sem búið er.
myndir: e.ól
Þvílíkur ormur. mynd: e.ól.
segjast þær ekki sitja alltaf við
en þó sé kappið mikið og margir
hafi tekið í prjónana auk þeirra,
bæði starfsfólk og gestir. Þetta
er því sannkallað samvinnuverk-
efni.
Unga fólkið var afar einbeitt á
svip þar sem það sat með prjón-
ana sína í Melaskólanum á mið-
vikudaginn og handbrögðin voru
mismunandi. Einn ungi maður-
inn sagðist ekki vilja hafa bandið
uppi á fingrinum en einhvern
veginn tókst honum samt að ná
því gegn um lykkjuna og vera
ótrúlega fljótur.
Um hlutverk ormsins langa í
framtíðinni er ekki enn vitað.
Hvert sem það verður er ljóst að
ófáar vinnustundir ungra og ald-
inna hafa farið í þetta verkefni
og um þá eljusemi mun alda-
mótaormurinn vitna langt fram
á næstu öld. GUN.
Aldamótaormur
í Melaskóla og Félagsmiðstöð
eldri borgara á Aflagranda
er“aldamótaormur“ í fæðingu.
Allavega litur aldamótaormur,
með alls konar mynstri. Hann er
prjónaður af börnum og öldruð-
um, á báðum þessum stöðum og
reynar úti um gervallan Vestur-
bæinn því skólakrakkarnir eru
enn með hann í mörgum bútum
og fá að fara með bútana heim
þar sem mömmur og ömmur og
gestir og gangandi fá líka að
grípa í prjónana. Síðan verða all-
ir bútarnir saumaðir saman og
ormurinn troðinn út með stoppi.
Eflaust verður hann þá hið
mesta ferlíki því Aflagrandapart-
urinn er þegar orðinn 16 metra
langur og engan bilbug á konun-
um þar að finna. Aðspurðar
í Vesturbænum
Lagði eyraó upp að
Hér er veriö að búa tii álfa í öllum mögulegum litum.
mynd: e.ól
Börn í Ártúnsskóla og eldra fólk í félags-
miðstöðinni Hraunbæ 103 byTjaði snemma
hausts á sínu samstarfsverkefni sem hefur
yfirskriftina „þjóðtrú, þjóðsögur, álfar og
tröll.“ Það hófst með gönguferð um Elliða-
árdalinn þar sem bæði yngri og þó einkum-
þeir eldri sögðu sögur af álfum og öðrum
vættum sem yfirleitt eru mönnum buldar.
Sumar sagnanna voru úr bókum og munn-
mælum en aðrar lýstu reynslu sögumanna
sjálfra sem höfðu lent í dularfullum at-
burðum.
Síðan ferðin var farin eru krakkarnir
búnir að skrifa ritgerðir og einhverjar
þeirra verða lesnar upp á hátíðinni sem
halda á þann 25. nóvember. Þá verða líka
sungin lög og textar þar sem álfar koma við
sögu, Stóð ég úti í tunglsljósi og fleira í
þeim dúr og á borð verður borinn göróttur
galdradrykkur! En áður en aðhátíðinni
kemur ætla eldri borgararnir að heimsækja
krakkana í skólann og þá stendur til að búa
til grímur til að setja upp á hátíðinni. Og
að sjálfsögðu verða það álfagrímur.
Álfarnir voru að hefna sín
Nú í vikunni sátu nemendur og nokkrar
konur úr eldriborgara hópnum í félagsmið-
stöðinni í Hraunbæ og föndruðu af kappi.
Þar var verið að sauma álfa. Álfa í Iitfögr-
um klæðum, kápum og með uppmjóa
hatta. Dagur skaust í heimsókn og kíkti á
herlegheitin. Fyrst sneri hann sér að krökk-
unum:
- Þ) kir ykkur skemmtilegt að vinna með
eldrafólki?
„Já, já, við erum svolítið farin að kynnast
sumum."
,Afí minn býr hérna.“
„Vinur pabba míns er líka hér. Hann
heitir Árni. Eg þekki hann vel. Við erum
búnir að tala mikið saman. Hann kom með
sælgæti handa mér.“
- 'l'niið þið á álfa?
„Stundum og stundum ekki. Eg hef próf-
að að sparka í stóran stein og það skeði
ekki neitt.“
„En það eru til álfar, sko.“
„Við hittum álfkonu í Elliðaárdalnum."
„Og fundum álfaborg og álfakirkju."
I Ieyrðuð þið söng tír kirkjunni?
„Nei, en ég lagði eyrað upp að einum
steini og ég heyrði eitthvað þar inni.“
„Við gáfum álfunum rúsínur."
- Emð þið búin að skíra álfana sem þið
emð að búa til?
„Þessi hjón heita Elliði og Elliða"
„Mínir heita Danni og Nanni"
„...og mínir Dagur og Nótt.“
steini
„Eg kann álfasögu."
- Hvemig er hún?
„Það voru menn að sprengja stein í
Kópavoginum af því þeir ætluðu að fara að
byggja þar. Daginn efíir gátu þeir ekki
mætt í vinnuna því þeir voru allir orðnir
veikir."
„Já, og einn maðurinn dó.“
„Það mátti ekkert byggja þarna og álfarn-
ir voru að hefna sín.“
„Eg kann líka eina:
Einu sinni var stelpa og í garðinum
heima hjá henni var risastór álfasteinn. Svo
flutti stelpan með Qölskyldu sinni í annað
hús og þegar hún var flutt þá var steinninn
allt í einu kominn í nýja garðinn hjá henni.
Hún kallaði til mömmu sinnar og sagði
henni það en mamma hennar trúði henni
ckki í fyrstu. Svo sá hún steininn og þekkti
hann.“
Yngir mann upp
Þær voru ánægjulegar konurnar sem sátu
við að fullgera litlu álfana með krökkun-
um og aðspurðar sögðust þær hafa gam-
an af. „Þetta yngir mann svolítið upp,“
sagði ein þeirra. Önnur sagðist oft hafa
farið inn í handavinnustofuna í skóla sem
hún var að vinna í, „ég fór bara til að að-
stoða krakkana, mér fannst það svo gam-
an. Flestar kváðust vanar að umgangast
krakka þar sem þær ættu börn og barna-
börn, sumar jafnvel barna-barnabörn.
Þær voru sammála um að þessir krakkar
úr Ártúnsskóla væru alveg sérstaklega
duglegir.“ „Þeir eru Iíka svo einarðir og
vita hvað þeir vilja,“ sagði ein.
..og áhugasamir um álfana,“ bætti
önnur við. GUN.