Dagblaðið Vísir - DV - 03.04.1982, Side 16

Popp Popp
DAGBLAÐIÐ & VlSIR. LAUGARDAGUR 3. APRt^ 1982.
ABC—ABC—ABC—ABC—ABC—ABC—ABC—ABC
ABC
Bæði eru lögin einkar danshæf. Á B-hliö
síðari smáskífunnar er lag að nafni
„Theme From Man- Trap,” raunar bara
önnur og stórmerkileg útsetning, á
„Poison Arrow.”
Martin Fry hefur verið hampað geysi-
lega í brezku popppressunni upp á sið-
kastið og ABC er spáð bjartari framtíð svo
ekki sé dýpra í árinni tekið. Ekki verður
annað sagt en ABC sé glysgjörn hljóm
sveit, hún skreytir sig gjarnan með
stjörnum í bak og fyrir, hljómsveitarmeð-
limir klæðast glansandi jökkum og
skyrtum með blómamyndum! En allt er
þetta hluti af skemmtanabransanum og I
samkeppni eins og hún er milji hljóm-
sveita í Bretlandi þýðir ekki annað en að
bjóða upp á eitthvað sérstakt og spenn-
andi, — því góð tónlist ein og sér selst
aldrei af sjálfu sér, þvi miður.
Von bráðar er von á þriðju smáskífu
ABC, aðallagið þar verður „The Look Of
Love” og í framhaldi af henni kemur út
breiðskifa sem unnið er að þessa dagana
undir stjórn Trver Horns, sem m.a. hefur
starfað með Dollar. Þar verður vonandi
langt og gott bréf til plötukaupenda frá
Martin Fry, en á báðum smáskífunum
sem komið hafa út eruivinalegbréfkorn frá
honum þar sem hann segir frá sínum
högum og „spjallar við hlustendur.”
Svona lauk hann síðasta bréfi: „Be young.
Be foolish. Be alphabetical. Yours sincere-
ly, Martin Fry.” -Gsal.
Osviknar popphljómsveitir, sem
hvorki geta fiokkazt með nýbyigju
eða nýrómantik, hafa ekki verið ýkja
fyrirferðarmikiar í Bretiandi siðustu
misserin. Á hinn bóginn hafa á siðustu
vikum komið fram tvær hljómsveitir
þar i landi, sem vakið hafa verðskuld-
aða athygli og leika dægurlagatónlist
eins og hún gerist bezt, með öðrum
orðum: popp.
Þessar tvær hljómsveitir eru Haircut.
100 og ABC, — hljómsveitir sem spáð er
að muni setja mikinn svip á dægurtónlist
þessa árs. Við höfum áður minnzt lítillega
á piltana nýklipptu I Haircut 100, sem
ónefnd stúlka kallaði „heimilislega diskó-
gæja” og lýsir þeim ef til vill nokkuð vel.
ABC er aftur á móti ókynnt og við getum
byrjað á því að nefna til sögunnar Martin
Fry, en hann er söngvari, lagasmiður og
hugmyndafræðingur ABC.Hanner einn af
þessum litríku persónuleikum sem sópar
að, skarpgreindur og þorir að fara sinar
eigin leiðir að settu marki.
ABC hefur ekki þrykkt mörgum lögum
á plast til þessa. Aðeins fjórum. Þær eru
sem sagt tvær smáskífurnar sem hljóm-
sveitin hefur sent. frá sér. Sú fyrri kom út
fyrir nokkrum mánuðum og þar var aðal-
lagið „Tears Are Not Enough”. Lagið
náði ofarlega á brezka listann og síðari
smáskífan, sem kom út fyrir örfáum
vikum með aðallaginu „Poison Arrow”, er
nú í einu af efstu sætum Lundúnalistans.
Quarterflash er nafn á
bandariskri hljómsveit sem
verulega hefur látið að sér
kveða í dægurlagaheiminum
síðustu vikurnar, fyrst og
fremst vegna lagsins „Harden
My Heart”. Að baki þessari
hljðmsveit standa hjðnin
Marv og Rindy Ross. Það er
varla ofmælt að stúlkan hafi
heillað marga upp úr skónum
þegar Quarterflash flutti lagið
sitt I Skonrokki um daginn, þvi
hún blés ekki aðeins af mikilli
innlifun í saxðfðninn og song
með miklum ágætum — heldur
var hún bráðsnotur i kaupbæti!
Og það er sama hvar
Quarterflash kemur, Rindy
nær athyglinni ðskertrí og
aðrir hljðmsveitarmenn standa
gersamlega i skugga hennar.
Gáfnaljós
XTC þykir á ýmsan hátt vera sporgönguhljómsveit Small Faces
og Kinks, sem lifðu sína gullöld á síðari hluta sjöunda áratugarins.
Ásamt Squeeze sækir hljómsveitin grunntóna sína í þetta grósku-
mikla timabil brezkrar popptónlistar, en útfærsla XTC hefur á hinn
bóginn ekki verið Bretum að skapi. Þeir hafa kallað hljómsveitina
samsafn af gáfnaljósum! Gagnrýnendur hafa haldið því fram að
strákarnir í XTC væru of gáfaðir, of flóknir og of heimskir til þess
að gera hlutina einfaldari! Ennfremur að þeir hafi ráðizt að brezka
listanum of vel vopnum búnir!
Eins og Partridge bendir réttilega á var byltingin í dægurlaga-
heiminum á síðasta áratug (pönkbyltingin svonefnda) þannig að í
reynd náði einungis fávísleg tónlist hylli. Hins vegar segist hann
ekki skilja af hverju gáfumannastimpillinn hafi náð að festast við
XTC. „Viðerum engir fræðimenn, eða neitt í þá áttina. Ég hljópst
burt úr skóla fimmtán ára gamall með engar einkunnir; engir okkar
fóru í framhaldsskóla og einu tengsl okkar við gáfumenn eru þau að
pabbi Dave Gregorys er barnaskólakennari.”
XTC
-XTC—XTC— XTC—XTC—XTC
Og fyrst við erum farin að nefna hljómsveitarmeðlimi er rétt að
gera það skipulega. Andy Partridge er söngvari, gitarleikari og aðal-
lagasmiður XTC, Colin Moulding leikur á bassa og semur talsvert,
Dave Gregory leikur á gítar og Terry Chambers ber húðirnar. Þá
vitum við það.
Svart og hvítt
Partridge og Moulding eru gjörólíkir lagasmiðir, nánast eins og
svart og hvítt eða eins og „chalk and cheeze” svo notuð séu orð
Partridge sjálfs. Moulding er ljóðrænn og lög hans hafa yfir sér létt-
ara yfirbragð en lög Partridge. „Ég held að hann sjái í sér pínulítinn
Paul McCartney,” segir Andy. Þessi samlíking er ekki alveg út í blá-
inn því XTC hefur áður verið líkt við fjórmenningana frægu og
síðasta breiðskífa, „Black Sea”, minnti ýmsa á „Abbey Road”
Bltlanna.
„í gamni berum við okkur stundum saman við Bítlana,” segir
Andy. „Terry gerir ekkert annað en berja trommurnar, Colin er sá
melódíski, Dave er George, sá tónlistarlega sinnaði, og ég verð þá að
vera John,” segir hann.
Ef þessum samlikingum er haldið til streitu þá væri þriðja plata
XTC, „Drums And Wires” eins konar „Revolver” Bítlanna, „Black
Sea” væri „Abbey Road” og nýja tvöfalda breiðskífan, „English
Settlement” þá „White Album”.
Andy er spurður að því hvort það sé ekki hættulegt að gefa út
tvöfaldt albúm, fáar hijómsveitir hafi slegið í gegn með útgáfu á
tveimur plötum í albúmi. „Okkur þykir ekkert verra að pissa upp í
vindinn,”er svarið.
Það er ef til vill merkilegast við sögu XTC að þeir hafa aldrei
gefizt upp þótt á móti hafi blásið nærfellt allan þeirra feril. Margar
hljómsveitir hafa látið minna mótlæti buga sig. Einkunnarorð XTC
gætu líka verið: Áræði & Þor. -Gsal.
nokkurra ára gamalt, hljóm-
sveitin tók það sjálf upp á
snældu og siðan voru pressuð
um eitt þúsund eintök i formi
smáskífu. Hjómsveitin var þá
bærilega kunn á sínum heima-
slóðum og lagið varð fljótt
feikivinsælt. Sjálf önnuðust
þau hjónin dreifingu á plötunni
og auglýstu lagið á þann hátt
að þau óku um í bifreið fram-
hjá verzlunum og útvarps-
stöðvum og léku það af ségul-
bandi fyrir gesti og gangandi.
Og smáskífan seldist vel; fimm
sinnum þurftu þau að leita til
pressufyrirtækisins. En þar
kom að Geffen Records góm-
aði Quarterflash í dcscmber
1980 og þá var strax byrjað á
breiðskífu. Hún kom svo út
síöastliðið sutnar með þessum
fræga söng, sem síðan hefur
ómað um alla heimsbyggðina.
Rindy Ross
XTC—XTC—XTC—XTC—XTC—XTC
Eftir langa mæðu virðist nú loks vera farið að rofa tii hjá
Swindon strákunum i A TC. Altónt hafa þeir nú í fyrsta sinn á
fimm ára starfsferii komið lagi inn á topp tiu og tvöfalda
breiðsk'rfan „English Settiement" hefur hvarvetna fengið
afbragðs dóma.
í öll þau ár sem hljómsveitin hefur starfað hafa Bretar skellt skoll-
eyrunum við tónlist hennar en Bandaríkjamenn aftur á móti sýnt
áhuga og tekið strákunum eins og „týndu sonunum”, að því er
Andy Partridge söngvari og lagasmiður XTC sagði nýverið i blaða-
viðtali. Þetta er dálítið einkennilegt þar sem vart getur að heyra
enskari hljómsveit en XTC. „Þeir virðast dá okkur á sama hátt og
þeir dá leikrit Stoppards,” segir Andy. „Þeir elska að skilgreina og
lesa á milli linanna í ljóðum okkar.”