Dagblaðið Vísir - DV - 26.02.1983, Blaðsíða 9

DV. LAUGARDAGUR 26. FEBRUAR1983.
9
Á hverfanda hveli
Norðurlandaráð hefur þingað með
pompi og prakt þessa vikuna. Af
þeim fundum hefur það helst verið
taliö fréttnæmt, hversu fáir
fslendingar hafa verið á mælenda-
skrá. Þar að auki má geta þess fram-
lags íslensku sendinefndarinnar að
leggja til að enn ein nefndin veröi
sett á laggirnar. Þær eru greinilega
ekki nógu margar fyrir!
Heldur er nú þetta þunnur
þrettándi, miðaö við allt umstangið
og umfangið, en ekki verður íslensku
fulltrúunum fundiö það til foráttu að
draga úr málgleðinni, jafnvel þótt
hún sé allajafna uppistaðan í hinu
norræna samstarfi. Málæði og
skriffinnska eru því miður
einkunnarorð Norðurlandaráðs.
Minna fer fyrir áþreifanlegu sam-
starfi og sambandi sem kemur
almenningi að praktisku gagni...
Islendingar eru að mestu hættir að
sækja Noröurlöndin heim og engum
óvitlausum Skandinava dettur í hug
að leggja í reisu til Islands ótilkvadd-
ur.
Ferðakostnaður er slíkur að
almenning beggja vegna Atlantsála
sundlar við fargjaldinu.
Helst eru það sendinefndir, vina-
bæjaheimsóknir, námsmenn og opin-
berir embættismenn, sem leggja leið
sína til Skandinavíu. Ef námsmenn-
irnir eru undanskildir eru slík ferða-
lög aö jafnaði kostuð af opinberu fé,
enda ekki á annarra færi.
Almenn vinsemd
Islendingar eiga margt sameigin-
legt með hinum Norðurlandaþjóðun-
um og enginn vafi á því að þær eru
okkur skyldastar í menningu og þjóð-
félagsháttum. Samstarf opinberra
aðiia, samræming laga, upplýsinga-
miölun og margt fleira hefur komið
að gagni. Norræni iðnlánasjóðurinn,
Norræna húsið og samskipti á menn-
ingarsviðinu eru vel þegin.
Þess utan er norrænt samstarf að
drukkna í yfirbyggingu nefnda og
pappírsflóðs. Skriffinnskan er yfir-
þyrmandi og jafnvel þingfulltrúar í
Norðurlandaráöi fórna höndum yfir
öllu því froðusnakki sem yfir þá
dengist.
Mér segir svo hugur um aö ef ekki
væri um almenna vinsemd aö ræða í
garð norræns samstarfs væri gagn-
rýnin orðin hávær gagnvart
árangurslitlum og yfirborðskennd-
umstörfum Norðurlandaráðs.
Myndbandavæðingin
stöðvuð
Fyrir tæpum tveim árum, á
sumarmánuðum 1981, hófst mynd-
bandavæðingin fyrir alvöru. Hverfi
og heil byggðarlög komu sér upp
kapalkerfi sem gerði íbúunum kleift
aö sýna og sjá ýmiss konar myndefni
til afþreyingar og dægrastyttingar.
Stjórnvöld létu þessa þróun afskipta-
lausa, og enginn stjómmálamaöur
lét þá skoðun í ljósi að banna bæri
videovæðinguna. öðru nær, tveir nú-
verandi ráðherrar létu þau orð falla í
sjónvarpi fyrir nokkru að ástæðu-
laust væri að stööva þetta einka-
framtak fólksins í landinu.
Vegna óljósrar réttarstööu og
annarra annmarka voru menn hins
vegar sammála því að setja yröi lög
um þessa starfsemi, sem væri þá háð
leyfum, reglum og eftirliti. Frum-
varp hefur verið samið og liggur full-
búið í menntamálaráðuneytinu.
Fyrirtæki hafa verið stofnuð og fjár-
magni variö til frekari þróunar og
viðgangs myndbandanotkun.
Til verndar einokun
Þá bregður svo við að skyndilega
og nánast öllum á óvart er gefin út
kæra af hálfu ríkissaksóknara á
hendur Video-son, sem þjónaö hefur
þúsundum heimila í Reykjavík og
Kópavogi. Kæran hefur nú leitt til
stöðvunar á starfsemi þess fyrir-
tækis. Video-son hefur leitast við að
Laugardags-
pistill
Ellert B. Schram
ritstjóri skrifar
senda eingöngu út löglegt efni og hef-
ur auk þess framleigt efni sitt til
margra kapalkerfa úti á landi. Leiðir
af sjálfu sér að grundvellinum er
kippt undan videovæðingunni með
áðurnefndri kæru.
Við þessu er lítið að gera. Almenn-
ingur sér það hins vegar svart á
hvítu að „kerfið” gerir sitt til aö
vemda einokunina. Það má ekki til
þess hugsa að fólkið í landinu hafi
frumkvæði að því sjálft að nýta sér
nýja tækni og stytta sér stundir af
sjálfsdáðum. Frjálsræði þegnanna
er ekki til í orðabók þess afturhalds
sem gegnsýrir lagabókstaf, ríkisein-
okun og almenna stjómsýslu.
Af hverju bæta hinir háu herrar
ekki inn í stjómarskrána nýjut
ákvæði svohljóðandi: Bannað er að
hafa vit f yrir sjálf um sér?
Töfrasprotarnir
Eftir allar þær vammir og skamm-
ir sem yfir stjórnarandstöðuna hafa
gengiö, vegna umdeildrar afstöðu
hennar til bráðabirgðalaganna, kem-
ur það spánskt fyrir sjónir að enn er
ekki búið að afgreiöa lögin frá al-
þingi. Ekki verður stjórnarandstöð-
unni kennt um dráttinn, einfaldlega
vegna þess að stjómarliðið sjálft
hefur ekki komið sér saman um loka-
frágang þessara laga. Þar er hver
höndin uppi á móti annarri og
ganga brigslyrðin á milli, hálfu
illskeyttari en nokkurn tíma milli
stjómar og stjórnarandstööu.
Og takið eftir öðru: Þrátt fyrir
gildistöku bráðabirgðalaganna,
með verðbótaskerðingunni 1. desem-
ber sl., sem draga átti úr verðbólgu
og leysa allan vanda, stöndum við
frammi fyrir því að nú eftir helgina
hækka laun um tæp 15% í verðbótum
einum saman. Slík hækkun hefur
ekki áður átt sér stað í einu stökki og
sýnir betur en nokkuð annað inni-
haldsleysi blessaðra bráðabirgða-
laganna.
Ríkisstjórninni hefur tekist að
telja fólki trú um að bráöabirgðalög-
in og englasvipur í sjónvarpsviðtöl-
um væm töfrasprotar í verðbólgu-
slagnum, og svo vel hefur ráðherrun-
um orðið ágengt í áróðursstríðinu að
ríkisstjómin hefur fleiri með sér en á
móti í skoðanakönnun sem fram-
kvæmd er eftir að stjórnarflokkarnir
em búnir að boða sína eigin jarðar-
för!
IMorður og niður
Ernúekkikominntímitilað kjós-
endur í landinu átti sig á þeirri stað-
reynd að núverandi ríkisstjóm er sú
versta og aumasta stjórn sem setið
hefur, svo lengi sem elstu menn
muna? Eða hvað hefur hún gert af
viti?
Verðbólgan magnast, erlendar
skuldir hlaðast upp, viðskiptahallinn
eykst, dollarinn hefur hækkað yfir
120% á einu ári, botnlaus f járfesting í
togurum, kjörin rýrna, skattar
hækka, og fjórum árum hefur veriö
eytt til spillis í uppbyggingu orku-
veraogstóriðju.
Alþýöubandalagið hefur marg-
falda kjaraskerðingu á samviskunni,
Framsókn er í feluleik með niður-
talningarstefnuna og Gunnar Thor-
oddsen situr uppi með ófrágengna
stjórnarskrá.
Ekki þar fyrir aö máli skipti
hvorum megin stjórnarskráin liggur
á þessum síðustu og verstu tímum.
Hvern fjandann varðar vinnulúið
láglaunafólkiö um stjórnarskrá eða
Norðurlandaráð eða kolvitlausa vísi-
töluviðmiðun, þegar laun þess
brenna upp á verðbólgubálinu?
Sú ríkisstjórn og þeir flokkar, sem
gleyma þeirri frumskyldu sinni að
tryggja almenningi mannsæmandi
lífskjör; sem gleyma þeim sem verst
eru settir í þjóðfélaginu — sú ríkis-
stjóm og þeir mega fara norður og
niður. Þeir eiga ekki skilið eitt
einasta atkvæði í kosningum.
Meðan Alþýöubandalagið setur
upp vanþóknunarsvip gagnvart
frumvarpi um nýtt vísitölukerfi í ein-
hverjuni þykjustuleik fyrir verka-
lýöshreyfinguna verður launafólk
að súpa seyðið af gegndarlausum
veröhækkunum og strita frá morgni
til kvölds til aö eiga í sig og á.
Meðan framsóknarmenn gefa út
kosningavíxla upp á eitt hundrað
milljónir króna úr Framkvæmda-
stofnun rekur veröbólguófreskjan
flótta þeirra tugþúsunda heimila,
sem flýja undan ofurþunga vaxta og
verðtrygginga.
Það eina sem þessi ríkisstjórn
hefur afrekaö er fólgið í myntbreyt-
ingunni, þegar núllin tvö voru skorin
niður. Þau eru óðum að hressast á
nýjanleik!
Ellert B. Schram