Dagblaðið Vísir - DV - 18.03.1983, Page 12
12
* * DAGBLAÐIÐ-VÍSIR Jj
Útgáfufélag: FRJÁLS FJÖLMIÐLUN HF.
Stjdmarformaðurog útgáfustjdri: SVEINN R. EYJÓLFSSON.
Framkvæmdastjóriogútgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON.
Ritstjórar: JÓNAS KRISTJÁNSSON og ELLERT B. SCHRAM.
Aðstoöarritstjóri: HAUKUR HELGASON.
Fréttastjórar: JÓNAS HARALDSSON og ÓSKAR MAGNÚSSON.
Auglýsingastjórar: PÁLL STEFÁNSSON og INGÓLFUR P. STEINSSON.
Ritstjóm: SÍÐUMÚLA 12—14. SÍMI8ÓÓ11. Auglýsingar: SÍÐUMÚLA 33. SÍMI 27022.
Afgreiðsla,áskriftir,smáauglýsingar, skrifstofa: ÞVERHOLTI11. SÍMI27022.
Sími ritstjórnar: 86611.
Setning, umbrot, mynda-og plötugerð: HILMIR HF„ SÍDUMÚLA12. Prentun:
ÁRVAKUR HF„ SKEIFUNNI 19.
Áskriftarverðá mánuði 180 kr. Verð í lausasölu 15 kr. Helgarblaö 18 kr.
Undanhald flokksblaöa
Flest flokkspólitísku blöðin eru á undanhaldi sam-
kvæmt fjölmiðlakönnun Hagvangs, sem birt var fyrir
skömmu. DV hefur rofið veldi Morgunblaðsins, svo að
aðeins vantar 5—6 prósentustig í útbreiöslu. Langt þar á
eftir kemur Tíminn í þriðja sæti. Það blað á við mikla
f járhagsörðugleika að etja. Enn neðar eru svo Þjóðviljinn
og Alþýðublaðið á hröðu undanhaldi.
DV hefur meiri útbreiðslu en Morgunblaðið utan
Reykjavíkursvæðisins, svo og í aldurshópnum 20—34 ára
og meðal starfsfólks í sjávarútvegi og landbúnaði.
Morgunblaöið stendur hlutfallslega sterkast meðal fólks
yfir fimmtugt, opinberra starfsmanna og íbúa á höfuð-
borgarsvæðinu. Þessi tvö blöð gnæfa yfir önnur í út-
breiðslu og munu vafalaust heyja harða samkeppni á
næstunni um fyrsta sætið. DV hefur verið stöðugt í sókn,
upplag aukizt og áskrifendum f jölgað mjög í vetur.
Miklu skiptir fyrir framvindu mála, að unga fólkið,
aldurshópurinn 20—34 ára, tekur DV fram yfir Morgun-
blaðið.
Flokksblöðin standa yfirleitt mjög illa fjárhagslega
þrátt fyrir ríkisstyrk.
Auðvitað er rangt, að fé renni úr ríkissjóði til að styrkja
dagblaðaútgáfu.
Þannig er fé tekið af skattgreiðendum til að kosta
flokkspólitískan áróður.
Eini mælikvarðinn á, hvort blöðum vegnar vel eða illa,
á að vera, hvort almenningur vill kaupa þau og lesa eða
ekki.
Þetta sjónarmið hefur átt vaxandi fylgi að fagna,
einnig á Alþingi. I seinni tíð hefur þeim þingmönnum
f jölgað, sem hafa að minnsta kosti gert heiðarlega tilraun
til aö fá blaðastyrkina strikaða út úr f járlögum.
Þróunin hlýtur að verða sú, að enn halli undan fæti fyrir
flokksblöðunum.
*
Lesendur þeirra kannast mætavel viö, að í þeim er öll-
um fréttum og máli þannig stillt upp, að það verði við-
komandi flokki til framdráttar.
Lesendur þeirra þreytast á þessu. Jafnvel ákveðnir
flokksmenn vilja fá meira að heyra um gang mála.
Þetta mun einkum verða ljóst fyrir komandi kosning-
ar. Áróðursmaskínur flokkanna munu snúast enn hraðar
en fyrr og beita fyrir sig flokksblöðunum sínum.
Auk þess hefur þeim landsmönnum fækkaö, sem eru
óbifanlegir stuðningsmenn ákveðinna flokka.
Skoðanakannanir sýna, að milli kosninga er allt að
helmingur landsmanna nokkuð óráðinn um, hvaða flokk
hann styður.
Mjög stór hópur hefur skömm á öllum stjórnmálaflokk-
unum.
I kosningum mun þetta fólk flest gera upp við sig, að
kjósa einhvern flokkinn fremur en aðra. En harðir flokks-
menn eru þeir ekki.
Blaðamennska hefur töluvert opnazt síðustu árin. En
flokkspólitísku blöðin eru þó enn söm viö sig í aðalatriö-
um.
Þegar kosningar nálgast, hætta þau nær alveg að vera
fjölmiðlar en verða einhæfar og leiðigjarnar málpípur
viðkomandi stjórnmálaflokka.
Fjölmiðlakönnun Hagvangs sýndi, að DV er að ná
Morgunblaðinu í útbreiðslu. DV hefur komizt fram úr
Morgunblaðinu á mikilvægum sviðum útbreiðslukönnun-
arinnar. Allt bendir til, að þessi þróun haldi áfram.
Haukur Helgason.
DV.FÖSTUDAGUR18. MARS1983
Guggnaði Rafveita
Hafnarfjarðar?
I kjallaragrein minni í DV þann 18.
janúarvarfjallaðumbágborna réttar-
stöðu raforkunotenda. Máli mínu til
stuönings greindi ég frá því hvemig
Rafveita Hafnarfjarðar leysti sér í hag
ágreining viö viðskiptavin með ein-
hliða gjaldskrárbreytingu. Ekki var
getiö nafns notandans né heldur nafna
þeirra aðila, sem með völdin fara hjá
rafveitunni, enda er það ekkert atriði í
málefnalegri umf jöllun.
I tilefni umræddrar greinar ritaði
rafveitustjóri kjallaragrein þann 28.
janúar þar sem hann dró fram, hvem-
ig gjaldskrá RH var, er ég hætti þar
störfum sem rafveitustjóri. 1 grein
hans eru auk þess heldur ósmekklegar
aðdróttanir um að ég hafi veitt sjálfum
mér einhver vildarkjör. Grein raf-
veitustjórans lýsir vanhæfni til að
fjalla málefnalega um ágreining án
persónulegs hnútukasts.
Ljóst er að gjaldskrá, sem gilti fyrir
13 ámm, er ekkert atriði í því máli,
sem ég fjallaði um í fyrrnefndri grein
minni. Aðdróttanir rafveitustjórans
um óeðlilega ákvöröun mína á taxta
fyrir eigin notkun er ekki svaraverð að
öðru leyti en því aö upplýsa að í því
máli naut ég ráögjafar þáverandi
tæknifræðings Rafveitu Hafnarfjarðar
og núverandi rafveitustjóra, sem var
svo vingjarnlegur að gera fyrir mig
töfluteikningu, sem var ákvaröandi
um gjaldskrárliðinn.
Undarlegur skilningur
raf veitustjórans á
hugtakinu álagning
Rafveitustjóri segir í grein sinni:
„Gísli talar um háa álagningu á raf-
orku á tilteknum taxta. Þama er um
misskilning að ræða, álagning á raf-
magni á þessum taxta er lítil, en fasta-
gjaldiö er ekki álagning á raforkuna.”
Álagning rafveitu er mismunur á sölu-
tekjum og innkaupsverði, óháð því í
hvaða formi sölutekjurnar em. Meö
sölutekjum er átt við greiðslur notenda
að frádregnum söluskatti og verö-
jöfnunargjaldi. Það er enginn mis-
skilningur að miðað við 2400 kílóvatt-
stunda ársnotkun meö 5000 stunda nýt-
ingartíma, sem dæmi mitt fjallaði um,
er álagning RH á sölu skv. órofnum
hitataxta nú úm 280% og aö álagningin
hefur aukist úr 60% í 280% á sl. ári.
Ágreiningur f bæjarstjórn
Hafnarfjarðar
Umtalsverður ágreiningur varð í
bæjarstjórn Hafnarfjarðar um breyt-
ingar þær á gjaldskrá RH, sem ég
gagnrýndi í grein minni. Á fundi þann
2. nóvember sL var tillögu rafveitu-
nefndar vísað frá vegna ófullnægjandi
rökstuðnings. Rafveitustjórinn leitaði
þá til Rafmagnsveitu Reykjavíkur og
þegar málið kom aftur fyrir bæjar-
stjórn fylgdi sem rök fyrir fyrirhug-
uðum breytingum á órofnum hitataxta
orðrétt greinargerð deildarverkfræð-
ings hjá Rafmagnsveitu Reykjavíkur,
sem miðuð var við aðstæður þeirrar
rafveitu. Ekki var svo mikið viðhaft að
aðhæfa rökin aö aðstæöum RH.
Samhliða breytingunni á órofnum
hitataxta var gerö tillaga um samein-
ingu hitataxta til húshitunar og ann-
arrar hitunar en aðeins þeir fýrr-
nefndu eru undanþegnir söluskatti og
veröjöfnunargjaldi. Á bæjarstjómar-
fundinum greiddu 3 bæjarfulltrúar
minni hlutans atkvæði gegn tillögu raf-
veitunefndar. Einn þeirra gerði svo-
fellda grein fyrir atkvæði sínu:
„Með tilliti til þess aö skylt er sam-
kvæmt lögum að greiða söluskatt og
veröjöfnunargjald af rafhitun til iðnað-
ar, en rafhitun til íbúðarhúsnæöis er
undanþegin þessum sköttum, þá
verður ekki betur séð en að meö því að
sameina þessar tvær tegundir raf-
hitunar í einum taxta, sé verið að gera
því skóna að þessum lögboðnu gjöldum
til ríkisins sé stungið undan og þau lát-
in renna í sjóð Rafveitu Hafnarf jarðar.
Þetta tel ég bæði ólögmætt og siðlaust.
Égsegiþvínei.”
Hinir tveir sögöu nei með vísun til
framangreindrar bókunar.
Þá og því aðeins er hægt að standa
skil á lögboðnum söluskatti og verð-
jöfnunargjaldi að húshitunarnotend-
um og öðrum rafhitanotendum sé
haldið aðskildum eins og gert hefur
verið fram til þessa. Ekki verður
annað séð en að því verði aö halda
áfram ef standa á skil á umræddum
gjöldum og er þá vandséður tilgangur-
inn með sameiningunni.
Rafveitan guggnar á
að framkvæma
eigin breytingar
Þann 31. desember sl. tók sameining
hitataxta RH gildi. Eru nú aðeins 3
taxtar, þ.e. órofin hitun, daghitun og
næturhitun (Dl, D2 og D3) og því í
öllum þessum tilvikum sami taxti,
hvort heldur er um að ræða húshitun,
(án söluskatts og verðjöfnunargjalds),
Þjóðin hefur ekki
efni á smá-
byggðastefnunni
Framsóknaráratugurinn er liðinn. Á
þeim áratugi hafa „framsóknarmenn”
allra flokka sameinast um „smá-
byggðastefnuna” sem hefur verið
fólgin í því að flytja fjármagn frá léttu
atkvæðunum í þéttbýlinu til þungu
atkvæöanna í strjálbýlinu. Ef þessir
fjármagnsflutningar hefðu leitt til
trausts og arövænlegs atvinnulífs í
smábyggðunum þá má segja að ekki
hefði nema hálfur skaði veriö skeður
frá sjónarmiði þeirra sem fjármun-
imir vom teknir frá þar sem þeir
bjuggu þó í sama þjóðfélagi og þiggj-
endumir. En oft hafa þessir fjármunir
runnið til vonlausra fyrirtækja og
framkvæmda er engan arð hafa gefið
þjóðarbúinu og skaðinn þar með orðið
allur — bæði fyrir greiðendur og þá
sembjargaátti.
Mörgum var frá upphafi ljóst að
þessi stefna var röng en formælendur
hennar höfðu eitt sér til afsökunar
framan af. Flestir töldu að fiskistofn-
arnir við landið myndu fljótlega
styrkjast eftir að útlendingar hættu
hér veiöum. Mikil stækkun togara-
flotans hefur væntanlega byggst á
þessum forsendum í fyrstu en hún
Kjallarinn
Valdimar Kristinsson
hefur haldið áfram allar götur síðan
þótt öllum mætti ljóst vera fyrir löngu
að fleiri smábyggðatogarar leiddu
aðeins til rýrari kjara útgerðar, sjó-
manna og svo auðvitað þjóðarinnar
alirar. Fiskifræðingar vöruðu þó
löngum viö hættunni en oftast fyrir
daufum eyrum. Stjórnmálamönnum
hentaði ekki þessi varúöarstefna og
hafa sumir hverjir veriö óþreytandi að
benda á aö vísindum fiskifræðinganna
væri ekki alltaf að treysta. Það vissu
reyndar allir en jafnvel þótt líkumar á
hruni þorskstofnsins væru ekki nema
1/5, miðað við þá stefnu sem fylgt
hefur verið, þá eru það þó sömu dauða-
líkur og í rússneskri rúllettu. Næstum
má segja að sá leikur hafi veriö leik-
inn með fjöregg þjóðarinnar en
væntanlega ekki viljandi því varla
tekur neinn með fullu viti þátt í svo
gráu gamni. Hitt fer ekki á milli mála
aö þorskurinn erfjöreggið því að þrátt
fyrir allar vonimar sem bundnar eru
við nýtingu orkulindanna þá verður
ekki lifað í þcssu landi án þorsksins í
ríkum mæli og hann þarf að veiða.
Þegar allt var komið í óefni fann svo
einhver snillingurinn upp „skrapdaga-
kerfið” svo að þessi stóri, fríði floti
nýtist ekki nema að hluta. Hvílíkur
búskapur! Sjómenn segjast ekki vilja
bera ábyrgð á vitleysunni og lái þeim
hver sem vill. En hvers vegna hefur
verið keyptur floti umfram þarfir
síðustu árin? Vegna byggðastefnunnar
p