Dagblaðið Vísir - DV - 27.01.1984, Blaðsíða 14

14
DV. FÖSTUDAGUR 27. JANUAR1984.
Spurningin
Frá fréttaritara DV á Selfossi. Kei.
Spurning dagsins, spurt á Selfossi.
Hvernig líst þér á að missa
núverandi númer af bifreið
þinni og fá fast númer í
staðinn?
Gísli Ágústsson, X-5007, trésmiður.
Alveg sama um það, það kæmi lítiö við
mig og ég vona að ef af verður þá
sparLst eitthvað.
Gísli Á. Jónsson, X-216, trésmiður. Mér
líst illa á það og sæi mikiö eftir númer-
inu. Eg hef margt viö þaö aö athuga ef
af verður og ákvörðun tekin um aö
taka uppföstnúmer.
Kristinn Marvinsson, X-2051, vélstjóri.
Mér er alveg sama, þaö skiptir mig
engu. Eg keypti bíl um daginn og lét
gamla númerið fylgja bílnum.
Bjarni Úlisen, X-3158, fiskbúðareig-
andi. Eg verð feginn ef þetta verður
framkvæmt. Eins og þetta er í dag eru
þetta eilíf hlaup og kostnaður.
Steindór Slgurstelnsson, X-5, bílstjóri.
Hægt á ég með að svara þessu, það
mundi ég ekki vilja. Þetta númer er
búið aö fylgja mér í 30 ár. Þegar ég
vann á mjólkurbíl á árum áður var
þetta númer á bínum. Eg fékk að halda
því þegar mjólkurbúið tók upp 1000
númerin. Eg hef tekið ástfóstri viö
það og á margar minningar tengdar
því.
Björn Halldórsson, X-699, bilasmiður.
Ekki sama um það, þó gæti ég sætt mig
við það þar sem ég er viss um aö
enginn fær gamla númeriö.
Lesendur Lesendur Lesendur Lesendur
SVR deilan:
Flokkspóli-
tískt vald
Guðmundur Halldórsson hringdí:
Mér hafa blöskrað skrif þessa
Magnúsar Skarphéöinssonar. Þau
koma mér svakalega fyrir sjónir. Eg
var vagnstjóri hjá SVR í 20 ár og full-
trúi vagnstjóranna í 15. Það er hreinn
áróður að pólitík spili þama inn í. Auk
þess er engin „njósnaskýrsla” til. Það
er aðeins skrá yfir kvartanir.
Þegar ég vann hjá SVR var til sam-
starfsnefnd sem skipuð var fulltrúum
vagnstjóra og annarra starfsmanna.
Við mættum hálfsmánaðarlega hjá
forstjóra og ræddum þau vandamál
sem upp komu. Þannig aö það ríkti
mikill skilningur milli allra aöila.
En þetta flokkspólitíska vald þekkti
ég aldrei. Þarna unnu menn úr mis-
munandiflokkumsaman. Ogsvokem-
ur þessi maður og eyðileggur allt
saman.
TILVERA SETUNNAR
Úlafur Briem skrifar:
Þegar ég var að lesa DV nýlega
eins og ég er vanur að gera, komst ég
ekki hjá því aö reka augun í greinar-
korn nokkurt sem grínari einn að
nafni Benedikt Ragnarsson skrifaði í
lesendadálkana. Gerir hann notkun
bókstafsins z að máli málanna.
Grein sína byrjar hann á því að
gera grín aö öllu því írafári sem ríkt
hefur undanfarið út af tiltæki Sverris
Hermannssonar, hann talar um z hér
og hersetu en gleymdi nú reyndar aö
minnast á búsetu og endar svo grein-
ina með því að kalla hæstvirtan
Sverri Zverri og lýsir frati á notkun
setunnar.
Fram til þessa, eftir bann stjóm-
valda, hafði tilvera setunnar aðeins
verið tryggð af fámennum minni-
hlutahópi íhaldssamra manna. Til-
vist þessa sjaldgæfa bókstafs í ís-
lensku máli hékk á bláþræði því al-
menningur hafði sagt honum stríð á
hendur ásamt stjórnvöldum. I tím-
anna rás hefði íhaldshópur þessi orð-
ið allur og þá setan líka ef ekki hefði
komið til atorkusamur dugnaðar-
maöur sem sá hvaö í vændum var
einsogég.
Friðun ýmissa dýrategunda hefur>
lengi vel verið í sviðsljósi f jölmiöla,
hin ýmsu samtök taka ástfóstri við
hinar ýmsu dýrategundir allt frá
bongóantilópum í Vestur-Afríku upp
í fíla og steypireyðar og fóma
mannslífum og fjármunum til aö
tryggja tilvist þeirra, mörgum finnst
þetta sjálfsagt, öðrum ekki.
En nú hefur boriö á góma nokkuö
sérstakt málefni, nefnilega vemdun
setunnar hér á Islandi. I því skyni
vora að sjálfsögðu mynduð samtök,
samtök Sverris Hermannssonar og
iönaöarráðuneytisins og hafa þau
beitt sér fyrir því að útrýming set-
unnar verði ekki algjör en fyrir það
hafa þessi samtök orðið bitbein al-
mennings, furöulegt.
Já, á þessum síöustu og verstu
tímum eru dýrin aðeins óhult í dýra-
görðum og sædýrasöfnum, afgirtum
og vöktuðum. Þess vegna má segja
að iðnaðarráðuneytið þjóni nú loks-
ins verðugu og hagnýtu hlutverki þar
sem kynstofni setunnar er við haldið
og öryggi hennar loks borgið.
En mér finnst nú líka vera önnur
hlið á málinu, allt önnur hlið. Fyrst
stjómvöld vora aö þurrka út úr ís-
lenska stafrófinu, hvers vegna gátu
þau ekki gengiö lengra og gert öllum
greiða með því að losa okkur við y og
xlíka?
Þær aögerðir myndu velta þungu
hlassi af bökum íslenskukennara í
skólum landsins og ég tala nú ekki
um blessuð bömin sem myndu fá 10,0
á hverju einasta stafsetningarprófi
sem er aðalfallfagið í dag í grann-
skólunum. I staö þess aö þurfa í fá-
fræði sinni að beita 50% líkindareglu
á y-i og x-ks gætu menn með góöri
samvisku skrifað: „Til Seiöisfjarðar
kom ég mínútu firir seks með mind-
inaogkeks.”
Ef stjómvöld myndu ganga alla
leiö í þessum efnum í stað þess aö
vera meö þetta hálfkák, að leggja að-
eins einn staf í einelti, þá væri ég á
þeirra bandi, kostirnir eru slíkir að
þeim er ekki til setunnar boðiö (ha,
ha).
Rás 2, i guðs bænum hatdið áfram, það er hiustað á ykkur, segir bréfritari og er iitið hrifinn af þvi fóiki sem kvartar undan slæmu málfari starfs-
manna á rás 2.
MÁLVÖNDUNARMENN AFBRÝÐISAMIR
6342—3297 hringdi:
Mig langar til aö koma skilaboðum
til starfsmanna á rás 2:
I guðs bænum haldið ykkar striki.
Það er hlustað á ykkur — meira aö
segja þeir sem skammast HLUSTA á
ykkur (annars gætu þeir ekki skamm-
ast).
Um leið og þið fariö að taka ykkur
alvarlega og gerast hátíðlegir, reyna
að sýnast gáfulegir, verðið þiö hund-
leiðinlegir. Svoáframá sömubraut.
Þeir sem skammast eru pínulítið af-
brýðisamir — langar til að láta
HLUSTAásig.
GUÐ
HEFUR
KÍMNI-
GÁFU
Jóhanna Hauksdóttir skrif ar:
Mig langar til að benda því fólki á,
sem hefur svo undarlegar trúartilfinn-
ingar að halda að guð hafi ekki kímni-
gáfu, að slökkva bara á sjónvarpinu
þegar Dave Allen er á dagskránni.
Aðrir sem hafa öðruvísi skopskyn
og aöra trúartilfinningu eiga rétt á að
sjá þessa þætti. Þeir gera engum
mein.
Guð skapaöi okkur í sinni mynd
þannig að hann hefur ætlað okkur að
s já líka björtu og skemmtilegu hliðarn-
aráýmsummálum.
Númer á varahlutum
Birgir Guðbjartsson hringdi:
Vatnsdæla í bíl sonar míns eyði-
lagðist fyrir skömmu og hafði ég því
samband við viðkomandi umboð sem
er Sveinn Egilsson. Þar var mér sagt
að vatnsdæla mundi kosta um 7500
krónur hjá þeim. En ég átti þess kost
að fá vatnsdæluna keypta erlendis og
mundi hún þá kosta á bilinu 3000 til
3500krónur.
Eg fór því í umboðið og ætlaöi aö
fá númerið á vatnsdælunni þannig að
ekki yröi keyptur rangur hlutur en
þá var mér neitað um þaö.
Mér þótti það í meira lagi undar-
legt að umboðið skyldi ekki veita þá
þjónustu að gefa mönnum upp þessi
númer.
Hjá bifreiöaumboðinu Sveini
Egilssyni fengum viö þau svör að
ekki væri hægt að veita þessa þjón-
ustu þar sem pöntunamúmer væru
geymd á míkrófilmum. Það væri því
töluverð vinna fólgin í því að leita
uppi númer og hefði umboðið ekki
mannskap í það. Oft væru það menn
sem stæöu í samkeppni við umboöið í
innflutningi á varahlutum sem
spyrðust fyrir um númer á varahlut-
unum.
Áður fyrr voru númerin geymd í
uppflettiriti og gátu þá menn oft leit-
að aö númerunum sjálfir, en meö
míkrófilmum væri það ekki lengur
hægt þar sem það krefðist vissrar
kunnáttu að leita meö vélum sem til
þess væru notaöar aö skoða filmurn-
ar.
Umboðið hefur því ekki farið út í
aö gefa öllum upp númer á varahlut-
um þar sem það sjálft sér um vara-
hlutaþjónustu. Enísumumtilfellum
geta menn fengið uppgefin númer,
t.d. þegar séð er að umboðiðgeti ekki
fengið viðkomandi vöru á eðlilegan
hátt.