Dagblaðið Vísir - DV - 14.02.1984, Page 19

DV. ÞfOÐJUmGUR 14 FEBRUAR1964
Atvinnuleysið í Ólafsfirði:
ÞETTA VAR 8. VWJNU-
DAGUR FRÁ ÁRAMOTUM
Atvinnuleysi fiskvinnslufólks í Olafs-
firði hefur verið mikiö meira undan-
farnar vikur og mánuði en á sama árs-
tíma undanfarin ár. Ástæöan er fyrst
og fremst aflabrestur hjá skuttogurun-
um sem ráða nánast öllu um hráefnis-
öflun í frystihúsin tvö og saltfisk-
verkunina. Þetta ófremdarástand
færist svo yfir á þjónustufyrirtækin og
veldur almennum samdrætti. Sumir
Olafsfirðingar minna á að þessi
árstími hafi oft verið slæmur en flestir
viðurkenna þó að þetta tímabil nú hafi
reynst afar erfitt og að horfurnar séu
hreint ekki glæsilegar. I fyrra var
fiskurinn sem á land kom ekki meiri en
svo að í flestum fiskvinnslufyrirtækj-
unum var aðeins unnin dagvinna. Nú
er vitað aö aflinn mun minnka veru-
lega með þeim afleiðingum, að þaö
sem var tímabundið atvinnuleysi
verður óhjákvæmilegt atvinnuleysi
vissan hluta úr árinu.
Mánudaginn 6. febrúar kom blaða-
maður DV í heimsókn í Hraðfrystihús
Olafsfjarðar. Þá var vinnsla í fullum
gangi, fólkið hafði ekkert haft að gera
vikuna áður en var kallað út þá um
morguninn. Reyndar var þetta aðeins
8. dagurinn sem var unniö frá ára-
mótum. Það segir nokkuð um ástandið
sem þarna hefur verið.
Einn togaranna í Olafsfirði hafði
komið inn fyrir helgina og annar var
að landa um morguninn. Þeir voru
samanlagt með um 100 tonn en aflinn
skiptist í þrjá staöi. Hlutur Hraðfrysti-
hússins var þó nógu mikill til aö fara af
staö meö vinnslu og gert ráð fyrir
vinnu út vikuna. Næsta vika var hins
vegar það ótrygg að ekki yrði komist
hjá því að segja fólkinu upp aftur.
Á launaskrá hjá Hraðfrystihúsi
Olafsfjarðar eru 60—80 manns yfir-
leitt. Þorsteinn Asgeirsson, sem er
nýlega tekinn við framkvæmdastjórn
fyrirtækisins, sagöi að það væri sá
fjöldi sem þyrfti til að hægt væri að
halda vinnslu gangandi. Ut í uppsagnir
hefði ekki verið farið af þeim sökum.
Þorsteinn viðurkenndi að það væri
ekki glæsilegt að taka við rekstri á
fyrirtæki þegar horfur væru jafn-
slæmar og nú. Sérstaklega væri
reksturinn á útgerðinni botnlaus, eins
og hann oröaði það. En þrátt fyrir allt
bjóst hann við betri tíð eftir mánuö eða
svo.
, ,Þetta væri í lagi einn til tvo daga en
er vægast sagt orðið óþolandi. Maður
koðnar niður ef þessu heldur áfram,”
sagði Kolbrún Jóhannsdóttir þegar
hún var spurð um hvernig væri að búa
við eins ótrygga atvinnu og verið hefur
í Olafsfirði. Kolbrún Jóhannsdóttir og
Kristín Hannesdóttir voru saman við
eitt ljósaborðið, snyrtu flök og plokk-
uöu úr þeim orma í erg og gríö í
bónusnum. Samt gáfu þær sér tíma til
að líta annað slagiö upp og svara
spurningum. Þessi svör eru án efa lýs-
andi fyrir fiskvinnslukonur í Olafsfirði
og hefðu því orðið svipuð hver þeirra
sem svaraði.
Er ekki fólk að verða svarsýnt?
„Veistu það að við þorum ekki að
lofa svartsýninni að komast að eða
kryfja þetta til mergjar og hugsa svo
langt. Við lifum hér í Olafsfirði á fiski, í
fiski og lífið er fiskur, þetta er einn af
þessum útgerðarstööum og við höfum
ekki haft annað en fisk. En hvaö á að
gera? Nú er vandi að vera vitur og viö
megum ekki gleymast. Það veröur að
vera pláss fyrir okkur í kerfinu og eitt-
hvað að koma til aö gera atvinnulífið
fjölbreyttara. Atvinnuleysisbætumar
hjálpa okkur en það er ekki það sem
við viljum.”
Hvemig tilfinning er það að fara og
skrá sig atvinnulausan?
„Það er allt í lagi fyrst en þegar
þetta er farið að vera stanslaust og
maður fer vikulega að skrá sig og svo
til að ná í pening, þá er þetta voöalegt
finnst manni. Þetta er ekki lífshátt-
urinn sem viö viljum, við viljum vinna
fyrir því sem viö eigum aö fá. Þó að
vísu sé sagt að þetta fé hafi verið tekið
af okkur til að geyma til mögra áranna
þá er þetta ekki gott til lengdar. ”
Hefur ekki fólk oröið lítið handa á
milli eftir að hafa unnið í aðeins 8 daga
frá áramótum og er ekki að verða
erfitthjá því?
„Það er það en við Islendingar erum
bara þannig að við þegjum. Þeir sem
virkilega era í þörf þegja en sá sem
hefur eitthvaö lætur frekar heyra í sér.
Fólk reynir að halda í þá trú aö þetta
fari að lagast en þó er farið að gæta
svartsýni.”
Nú standa margir í fjárfestingu,
hvernig getur fólk staðið í skilum við
svona atvinnuástand?
„Þaö veit maöur ekki. Unga fólkiö
sérstaklega þorir ekki að hugsa árið til
enda. Það er ekki því að kenna að það
lendir í svona erfiðleikum. Því miður
og sem eðlilegt er hefur það kannski
ekki þroska til að takast á við þann
ERFIÐLEIKAR EN
ENCSINN VÆLUTÓNN
Vinrtsluborðin voru vel mönnuð þennan daginn en siðan um áramót hafa þvi miður alltof fá fiskflök fengið rétta meðhöndlun þarna vegna afla-
leysisins. Hér eru þser Kristin Hannesdóttir og Kolbrún Jóhannsdóttir að störfum.
vanda að standa í skilum. Neita sér um
allt en geta samt ekki staðið í skilum.
Við ræðum þetta auðvitað mikiö bæði á
vinnustöðunum og heima fyrir en það
virðist enginn fá svör við því hvað á að
gera og hvemig þetta verði. ”
Fer þetta ekki iila i skapið á fólki og
gerir þaö jafnvel þunglynt ?
„Nei, ekki ennþá. Blessuð jólin
björguðu okkur og nú er það blessuð
sólin. Við lifum nú líka í voninni að ef
fiskiriið lagast þá hljóti maður að hafa
það eitthvað betra. En ef allir fara á
rækju þá fáum við enga vinnu. Ekki
verður hún unnin í þessu húsi.
Auðvitað veltum við þessum hlutum
fýrir okkur og erum eðlilega hrædd
undir niðri. Samt þýðir náttúrlega
ekkert að leggjast upp í rúm og fara að
væla, það gerum við Islendingar síðast
af öllu.
-JBH.
DV. ÞRIÐJUDAGUR14. FEBRUAR1981.
19
Hólmfriður Ingvarsdóttir við pökkun iHraðfrystihúsi Ólafsfjarðar.
FOLK VELTIR
LANUNUM OG
TEKUR ÖNNUR
,,Ástandið er náttúrlega ferlega
slæmt, þetta er litil vinna og þegar
ekkert annað er við að vera hér þá
kemur aflaleysiö sér illa,” sagði Hólm-
fríður Ingvarsdóttir, en hún er
trúnaöarmaöur í Hraðfrystihúsi Olafs-
fjarðar.
Hólmfríður sagði að þaö hefði verið
þannig frá áramótum aö fólkinu hefði
verið sagt upp sama daginn og það
hefði komið í vinnu eða daginn eftir.
Fólk hefði því ekki haft mikla peninga
handa á milli og heimilisrekstri nánast
„reddað fyrir hom”, eins og hún
orðaði þaö. Atvinnuleysisbæturnar
væru 500 krónur á dag og 20 krónur
fyrir hvert bam til viðbótar. Það væri
augljóst að ekki væri mikið til að spila
úr.
Hólmfríður var spurð að því hvort
þetta atvinnuleysi væri að stefna fólki i
greiðsluþrot. Hún ítrekaði að það væri
erfitt að berjast, reynt væri að velta
lánum áfram og taka önnur. Að hennar
mati ríkti velvilji hjá stjórnendum
bæði fyrirtækjanna og peningastofn-
unar bæjarins um að létta undir ef
mögulegt væri. En náttúrlega kæmi að
skuldadögunum.
„Það vona allir aö þetta fari að
lagast,” sagði Hólmfríður. „Eg veit
ekki hvað yrði um fólk ef þaö væri bara
í volæðL Bjartsýnin verður að létta því
þetta. Hér er mikill áhugi fyrir þvi að
reynt verði að gera atvinnulífið fjöl-
breyttara og ekki hef ég heyrt að fólk
sé að flýja. Eg held það sé heldur ekk-
ert betra annars staðar.”
En skyldi stöðugt atvinnuleysi ekki
koma illa niður á félagsstarfsemi
bæjarbúa í Olafsfirði? , JVfér finnst að
fólk hér sé ákaflega duglegt að
skemmta sér hvert í sinu lagi eöa
saman. Fólkið hefur lítið handa á milli
og fer ekki oft en það virðist þó ekki
vera neitt minna um að vera hér en
stundum áður. Eg held hins vegar að
geti varla verið aö fólk hafi efni á
utanlandsferöum, eins og hefur verið
undanfarin ár,” sagði Hólmfríður.
Texti og myndir:
Jón Baldvin Halldórsson
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á fasteigninni Kirkjubraut 3 Njarðvík, fer fram á
eigninni sjálfri, að kröfu Verslunarbanka tslands, Guðjóns Stein-
grímssonar hrl., innheimtumanns rikissjóðs, Guðjóns Á. Jónssonar
hdl. og Haralds Blöndal hrl., föstudaginn 17. febrúar 1984 kl. 15.00.
Bæjarfógetinn i Njarðvík.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á eigninni Heiðvangi 10 Hafnarfirði, þingl. eign Eiriks
Jónssonar, fer fram á eigninni sjálfri föstudaginn 17. febrúar 1984 kl.
16.30.
Bæjarfógetinn í Hafnarfirði.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 60., 64. og 65. tölublaði Lögbirtingablaðsins 1983 á ,
eigninni Brekkubyggð 35, II. hæð, Garðakaupstað, þingl. eign Sigríðar
Guðjónsdóttur, fer fram eftir kröfu Garðakaupstaðar á eigninni sjálfri
f östudaginn 17. febrúar 1984 kl. 16.00.
Bæjarfógetinn í Garðakaupstað.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á eigninni Trönuhrauni 2, e.h., Hafnarfirði, þingl.
eign Vélsmiðjunnar Kára hf., fer fram á eigninni sjálfri föstudaginn
17. febrúar 1984 kl. 15.45.
Bæjarfógetinn i Hafnarfirði.
Nauðungaruppboð
annað og síðasta á eigninni Drangahrauni 1 Hafnarfirði, talin eign
Hjólbarðasólunar Hafnarfjarðar, fer fram á eigninni sjálíri
föstudaginn 17. febrúar 1984 kl. 15.30.
Bæjaríógetinn í Hafnarfirði.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 91., 94. og 96. tölublaði Lögbirtingablaðsins 1981 á bv.
Maí HF-346, þingl. eign Bæjarútgerðar Hafnarfjarðar, fer fram eftir
kröfu Tryggingastofnunar rikisins og Póstgiróstofunnar við eða í
skipinu þar sem það liggur við bryggju í Hafnarfjarðarhöfn
föstudaginn 17. febrúar 1984 kl. 14.45.
Bæjarfógetinn í Hafnarfirði.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 60., 64. og 65. tölublaði Lögbirtingablaðsins 1983 á
eignini Blómvangi 4, efri hæð, Hafnarfirði, talin eign Kristjáns Hólm-
geirssonar, fer fram eftir kröfu Olafs Gústafssonar hdl. og Útvegs-
banka Islands á eigninni sjálfri föstudaginn 17. febrúar 1984 kl. 13.45.
Bæjarfógetinn í Hafnarfirði.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 102., 108. og 112. tölublaði Lögbirtingablaðsions 1982
á eigninni Hverfisgötu 58 Hafnarfirði, þingl. eign Jóhannesar Hall-
grímssonar, fer fram eftir kröfu Steingríms Eiríkssonar hdl. á
eigninni sjálfri föstudaginn 17. febrúar 1984 kl. 13.30.
Bæjarfógetinn í Hafnarfirði.
AFGREIÐSLA M SÍMI27022