Dagblaðið Vísir - DV - 02.05.1984, Qupperneq 13

DVvMiÐVIKUÐAGtíR27MA*1984r'
13
Allt frá því aö fyrst var byrjað aö
skrúfa númer á bíla hér á landi þá
hafa þessar ljótu plötur byrgt skyn-
seminni sýn. Annaðhvort sjá menn
rautt eöa svart. I glórulausu
kapphlaupi um lægstu númerin þá
halda menn varla vatni. Því hærra
sem menn eru settir og betur mennt-
aöir því kjánalegri verður darraðar-
dansinn í kringum númerakálfinn.
Sennilega nær vitleysan hámarki í
okkar, stundum virðulega, alþingi,
þar hafa breytingartillögur um þetta
mál tvisvar veriö felldar. Tii
skamms tíma fékk enginn ráöherra-
stöðu nema aka um á tveggja stafa
númeri. Miklar breytingar uröu þó á
þessu máli meö fráfarandi ríkis-
stjórn. Þar komu sumir ungráöherr-
ar inn á gömlum Fíat bílum meö 5
stafa númerum og klæddir galla-
buxum. Aö vísu fóru þeir úr þeirri
stjóm á nýjum amerískum drossíum
á lágum númerum og í klæðskera-
saumuöum fötum frá Sævari, en þaö
er allt önnur sjálfsbjargarsaga.
Nú er komiö fram stjómar-
frumvarp um aö föst númer veröi á
bílum, ævilangt, vonandi veröur þaö
samþykkt.
Bitur reynsla
Þaö er fyrir neðan allar hellur
hvemig staöiö hefur veriö aö þessu,
máli til þessa. Meö því aö láta|
eigendur en ekki bílana eigai
númerin er sífellt veriö aö skipta umj
plötur á bílunum. Þaö tekur engan'
smátíma, eins og bíleigendur þekkja
vel af biturri reynslu. Reikna má
meö því aö um 4 vinnutímar fari í bíl-
númeraskiptingu hjá sérhverjum
bíleiganda aö meöaltali. Sækja þarf
veöbókarvottorö þegar ekki þarf aö
bíöa í tvo daga eftir umskráningar-
heimild.
Svo þarf aö sækja nýtt trygginga-
skírteini því að Bifreiðaeftirlitið
verndar innheimtudeildir trygginga-
félaganna, hvernig svo sem á því
BILNUMERA-
FYLLIRÍ
stendur. Svo þarf aö ljósaskoöa,
borga skattinn og þá fyrst getur bíl-
eigandinn stillt sér upp í langar
biöraöir seinvirkrar afgreiöslu í Bif-
reiðaeftirlitinu. Næst er aö taka
númerin af, skrúfa ryögaðar
skrúfur, oft viö verstu aðstæður í
rysjóttu veöri. Síðan upphefst önnur
biðröö hjá skoöunarmönnunum.
Sennilega er ekki nokkm bákni
blótað jafnoft á hverjum degi og Bif-
reiðaeftirlitinu og hvergi vinna menn
leiðinlegra starf í dauöadæmdu
kerfi og einmitt í þessari stofnun.
Eg er ekki aö ásaka starfsfólkið,
síður en svo, heldur kerfið.
Þessu oki verður að aflétta af
ári veröa ca 33000 umskráningar,
óskaö er eftir þremur tilkynningum
fyrir hvem bíl, þ.e.a.s. 100.000 til-
kynningar. Þetta pappírsflóö er
hlægilegt og óþarft. Bifreiöaeftirlitiö
og sýslumenn úti á landi bókstaflega
dmkkna í pappír. Mjög einfalt er aö
leysa þetta mál. Enginn selur frá sér
bíl nema tryggja hann um leiö.
Auðvitað eiga tryggingafélögin aö
tilkynna Bifreiðaeftirlitinu söluna
strax í gegnum tölvur sínar. Ekkert
mál. Þannig sparast 100000 blöö,
ómæld vinna og fyrirhöfn á öllum
vígstöövum og öruggt aö allar sölur
komast strax inn á bifreiöaskrá,
sama hvort eigandi gengur sjálfur
Kjallarinn
• „Með því að einfalda og auðvelda báknið
má spara bíleigendum stórfé, tíma og
fyrirhöfn.”
þjóðinni. Þetta er til skammar og
niðurlægjandi fyrir hvern bíleig-
anda. Alþingi veröur aö samþykkja
föst bílnúmer.
Klúður í frumvarpi
En það er eitt í þessu frumvarpi
sem er klúöur og leysir engan vanda.
Lögð er sú skylda á bæði seljanda og
kaupanda, einnig þann aðila, sem
sér um söluna, t.d. bílasöluna, aö
senda inn sölutilkynningu. A næsta
frá eöa bílasala. Enginn bileigandi
lætur annan aka um á sinni trygg-
ingu. Það er augljóst og auðvelt aö
reka áróöur fyrir því. Hægt er að
hringja í starfsmenn ailra trygg-
ingafélaga eftir lokunartíma, þeir
eru í símaskránni. Þannig geta h'ka
tryggingafélögin endurgreitt Bif-
reiðaeftirhtinu áratuga gamla inn-
heimtuvernd. Þetta er sjálfvirkt
kerfi bíleigenda og tryggingafélaga
sem sparar ríkinu stórpening.
REYNIR
ÞORGRÍMSSON
FORSTJÓRI.
Þá þarf að fella niður hiuta af
lögum um sölu notaöra lausafjár-
muna nr. 16 1 979.1 dag er þetta kerfi
óframkvæmanlegt en verður óþarft
ef það einfalda en örugga kerfi er
notað um tilkynningaskylduna eins
og að ofan er getið. Hér er ég að tala
um þá kvöð á bíleigendum að þeir
mega ekki, samkvæmt þessum Iög-
um, selja bíla sína nema vera búnir
aö umskrá þá. Þetta er í sumum til-
fellum ekki hægt. Tökum eitt dæmi
af mörgum. Maður kemur utan af
landi á fimmtudegi til aö selja bíl
sinn og tekst það seinnipart
föstudags, meö því aö taka annan
ódýrari bíl upp í. Sá bíll er líka á ut-
anbæjamúmerum. Samkvæmt nú-
gildandi lögum má ekki selja skipti-
bíhnn fyrr en eftir umskráningu. Ef
nýi bíleigandinn fær nú kaupanda aö
bílnum strax á laugardag má hann
ekki selja bíhnn. Hann veröur aö
hringja eftir umskráningarheimild
næsta mánudag, oft kemur skeytiö
ekki fyrr en seinni part þriöjudags, á
miðvikudag má hann selja bíUnn
eftir númeraskiptin og þá er
kaupandinn löngu búinn að kaupa
annan bíl. Heil vika hefur fariö í
þessa vitleysu. Hann má sem sé af-
henda öörum manni bíUnn sem
skráöur er á hans nafn en ekki á fyrri
eiganda þó að hann hafi löglegt afsal..
Þetta er fáránlegt. Til aö framfylgja
þessum lögum hafa lögreglustjórar
og sýslumenn hóp manna sem vinna
þetta árangurslausa verk eftir
líkamsþyngd en ekki mannviti.
Lög skapi ekki öngþveiti
Landslögin hljóta aö vera
umferðarlög okkar þjóöfélags en
ekki til aöskapa umferöaröngþveiti.
Vonandi veröa talsmenn lágra
númera undir í þessu máU og
skynsemin látin ráöa.
Sýndarmennskan í öUum málum
hefur kostaö þjóöfélag okkar of stór-
ar upphæðir — hluta af þjóöarfram-
leiöslunni.
Aö lokum vona ég aö hannað veröi
nýtt form á bílnúmerin, þessi aust-
antjaldshönnun á núverandi merkja-
plötum tilheyrir ööruvísi stjómuðum
þjóöfélögum. Þau nýju eiga aö vera
látlaus en smekkleg og aðeins þarf
aö hafa númerið aö aftan. Þannig
sparast strax heU miUjón.
Meö því aö einfalda og auðvelda
bákniö má spara bUeigendum stórfé,
tíma og fyrirhöfn.
Náttúruvemdarmenn
á villigötum
Kjallarinn
Aö undanförnu hafa birst í bæjar-
blööunum á Akureyri fréttir um aö
náttúruverndarnefnd bæjarins sé
orðin dáUtiö þreytt á áhugaleysi
bæjaryfirvalda á störfum hennar.
Þaö er von aö nefndarmenn séu sárir
og hefur mönnum of sárnaö af
minna tilefni en aö vera skipaöir í
ráðgefandi nefnd um ákveöinn mála-
flokk og vera ekki virt viöUts.
En hvernig skyldi standa á þessu
áhugaleysi yfirvalda um störf nefnd-
arinnar? Við skulum velta þeirri
spurningu ögn fyrir okkur.
Maðurinn og náttúran
Margir virðast álíta aö náttúru-
vernd sé í því fólgin aö koma í veg
fyrir aö maðurinn hafi áhrif á um-
hverfi sitt. En þegar betur er að gáö
er maðurinn þó hluti af náttúrunni og
meira aö segja mjög stór stofn, um 4
1/2 mUljaröur einstaklinga meö líf-
massa um 300 miUjón tonn, svo notuö
sé kunnugleg mælieining. Það liggur
því í augum uppi aö þessi stofn
hlýtur aö setja mikinn svip á um-
hverfið, hvort sem mönnum líkar
það betur eöa verr.
Það er því ekki um annaö aö ræöa
fyrir náttúruverndarmenn en aö
reyna aö sjá til aö athafnir mannsins
hafi sem minnst skaöleg áhrif. Nú er
það svo aö skaðleg áhrif eru alltaf
matsatriði hvers og eins í hverju
tilviki fyrir sig. Aö brjóta upp land-
skika og rækta kartöflur eru
óbætanleg náttúruspjöll ef sjóndeild-
arhringurinn er nógu þröngur.
Gróðurinn, sem fyrir er, gereyðist og
nær sér e.t.v. aldrei aftur. En flestir
teldu þó aö kartöflurnar réttlættu þá
fórn.
Þannig matsatriöi hljóta alltaf aö
koma til álita þegar taka þarf af-
stööu til framkvæmda, sama hvort
um er að ræöa kartöflugarð, íbúða-
blokk, veg eða álver. Þaö eru til
menn sem segja að réttlætanlegt sé
aö byggja álver sem sannaö sé aö
leggi byggðarlag í auön. Það séu
nógu mörg jafngóð byggðarlög eftir
samt. Þaö finnast einnig menn sem
telja óverjandi aö búa til kartöflu-
garðinn vegna gróðureyðingar. Af-
staöa flestra liggur þó sem betur fer
einhvers staöar á milli þessara öfga.
Trú og sértrú
Á ágústkvöldi fyrir næstum fjórtán
árumtókundirritaöurþátt íaöryöja
burt stíflu úr Miökvísl í Laxá í
Mývatnssveit. Þetta var gert til aö
leggja áherslu á andstööu okkar við
virkjunarframkvæmdir sem við
töldum og teljum enn aö skiluðu ekki
nógum ávinningi til aö réttlæta þær
fórnir sem færa þurfti. Þessi at-
burður markaði tímamót í náttúru-
verndarmálum á Islandi. Al-
menningsálitiö fór að taka mark á
náttúruverndarmönnum, enda voru í
fararbroddi Miökvíslarmanna menn
sem aliö höföu allan sinn aldur í sam-
býli viö náttúruna og áttu allt sitt
undir skynsamlegri nýtingu hennar.
Næstu tíu ár eöa svo áttu
náttúruvemdarmenn velgengni aö
fagna, enda fluttu þeir mál sitt af
skynsemi og sanngirni. En svo fór að1
halla undan fæti. Það byrjaði meö
því að erlendur sértrúarsöfnuöur,
sem játar trú á hvali, geröi út
leiöangra til landsins og reyndi meö
ofbeldi að hindra íslenska sjómenn
við störf sín. Hámarki náöu þessar
ofbeldisaðgeröir í fyrra þegar
þessum sértrúarsöfnuöi og flugu-
mönnum hans hér á landi tókst aö
kúga Alþingi til aö lúta vilja sinum.
Viö þetta naut hann stuönings
Bandaríkjastjórnar sem lét sér
sæma að senda íslenskum stjóm-
völdum hótunarbréf. Það er hlálegt
aö Bandaríkjamenn voru einmitt
framarlega í flokki í þeim rányrkju-
glæpum sem framdir hafa veriö
gegn hvalastofnum, sérstaklega í
„Þegar komnar eru nokkrar kynslóðir, sém hafa steinsteypu og malbik fyrir
daglegt umhverfi, en náttúran er aöeins til sem myndir í blööum og sjónvarpi,
er ákjósanlegur jarövegur fyrir útúrsnúnar ranghugmyndir.”
• „Margir viröast álíta að náttúruvernd sé í
því fólgin aö koma í veg fyrir að maðurinn
hafi áhrif á umhverfi sitt.”
Suöurhöfum. En hvalveiðar eru
líklega þær veiðar Islendinga sem
best er stjórnaö og stundaðar eru af
mestri ábyrgö.
Ásjónan sem spillir
Þaö er líklega tilviljun aö það var
þessi sértrúarsöfnuður sem hingaö
kom fyrstur. Þaö eru til miklu fleiri
söfnuöir. Sumir vilja leggja af kjötát
því aö það sé siöferðilega rangt aö
drepa dýr til matar. Það myndi þó
raska beitarálagi verulega ef 300
milljón tonna stofn sneri sér
skyndilega aö plöntuáti. Aðrir sér-
trúarsöfnuöir segja aö þaö sé ljótt að
hafa dýr í búrum. Nýlega réöst
slíkur söfnuður á loödýrabú í Bret-
landi og hleypti dýrunum út. Þaö
veröur fróölegt aö sjá upplitiö á
ÁSBJÖRN
DAGBJ ARTSSON
NÁTTÚRUFRÆÐINGUR.
íslenskum loðdýrabændum þegar
þeir söfnuöir verða búnir að koma
sér upp flugumönnum á meðal
okkar.
En þaö þarf ákveðinn þjóöfélags-
legan jaröveg fyrir þessa sértrúar-
söfnuði. Þegar komnar eru nokkrar
kynslóöir, sem hafa steinsteypu og
malbik fyrir daglegt unhverfi, en
náttúran er aðeins til sem myndir í
blööum og sjónvarpi, er á-
kjósanlegur jarövegur fyrir útúr-
snúnar ranghugmyndir. Á Islandi er
þessi jarövegm- ekki fyrir hendi.
Helmingur þjóðarinnar eða meira
lifir á nýtingu náttúrunnar beint eöa
óbeint. Hún tekur ekki gildan mál-
flutning öfgamanna og því meira á-
berandi sem þeir veröa því meiri
hætta er á aö hún stimpli alla
náttúruverndarmenn sem klíku síö-
skeggjaöra sérvitringa og hætti
alveg aö hlusta á þá. Þaö er einmitt
þetta sem náttúruverndamefndin á
Akureyri er aö súpa seyðiö af núna.
Ekki það aö hún sé neitt sérstaklega
öfgafull heldur geldur hún þeirrar á-
sjónu sem náttúruvemdarmenn eru
aöfáá sig í augum almennings.
Þaö er lífsnauðsyn fyrir. alvöru-
náttúmvemdarmenn á Islandi aö
spyma við fótum og snúa þessari
þróun almenningsálitsins viö.
Annars er sá árangur sem Miðkvísl-
armenn náðu foröum, farinn fyrir
lítið.