Dagblaðið Vísir - DV - 09.06.1984, Blaðsíða 4

4
Óskar Gunnarsson, knattspyrnumaður í Þór Akureyri, sýnir á sér hina
hiiðina að þessu sinni.
Óskar er þekktur knattspyrnumaður og hefur yfir mikilli getu að ráða.
Hann er af mörgum talinn duiur maður og sérstakur en ekki er þó vist að allir
séu því sammáia. Við náðum i skottið á Óskari þar sem hann var við vinnu
sína í miðbæ Akureyrar og samtalið fer hér á eftir.
„ER AÐ ÞROSKAST
OG SKAPIÐ
AÐ BATNA”
— segir Óskar Gunnarsson,
knattspyrnumaður hjá Þór á
Akureyri
„Astæöan fyrir því að ég fór út í að
læra að verða múrari er mjög
einföld. Eg haföi unnið viö þetta frá
því ég fór aö vinna og þetta kom bara
af sjálfu sér. Helstu kostir starfsins
eru vinnutíminn og svo það, aö pabbi
er múrarameistari og þaö er frekar
auövelt að fá vinnu þess vegna. Svo
er vinnutíminn ekki of langur. Það er
gott, sérstaklega á sumrin þegar
knattspyrnan á hug manns allan.”
„Rokk og göngutúrar"
„Ég hef mikinn áhuga á tónlist og
hlusta þá mest á rokk. Eg get þó vel
hugsað mér aö hlusta á ýmsar
tegundir tónlistar svo sem vinsæl
dægurlög og ýmislegt fleira en ég hef
mestan áhuga á rokkinu.
Þá geri ég nokkuð að því að fara í
gönguferðir. Þá geng ég ekki á fjöll
heldur um bæinn og skoða mig um.
Það er róandi og hefur góð áhrif á
DV. LAUGARDAGUR 9. JUNI1984.
Hér eru þeir Óskar Gunnarsson, t.v. að sjálfsögðu, og Jónas Róbertsson.
mann. Það má gjarnan koma fram
að ég hef alla tíð haft mikinn áhuga á
að læra á hljóðfæri, og þá helst gítar,
en þolinmæöi mín er af skornum
skammti og þaö dæmi hefur ekki
gengiö upp þess vegna. Ég er
voöalega óþolinmóður. Þá fer ég
mikið í kvikmyndahús og hef gaman
af alls konar hugljúfum myndum en
ekki draugamyndum. Ég vil að allar
myndir endi vel.
„Vinstrisinnaður og kýs
alltaf G-listann"
„Ég er vinstrimaður í pólitik enda
alinn upp á þeim væng stjórn-
málanna. Ég fylgist nokkuö með því
sem er að gerast í kringum mig en
get ekki sagt að ég hafi mikið vit á
þessu. Ég spái til dæmis ekki mikið í
það sem ríkisstjórnin er að gera í
dag. En ég kýs alltaf sama flokkinn
og það er að sjálfsögðu Al-
þýðubandalagið. Ég hef alltaf kosið
sama listann.
r r í Sjallann
um hverja helgi"
„Þrátt fyrir að ég sé ógiftur, get
ég ekki sagt að ég stefni að því að ná
mér í konu. Það er nægur tími til;
Kvosin

Igp1

Bezt er að hafa sem flestar kokkahúfur og fæstar krónur
Ómerkileg
matreiðsla
Málskrúð og lygi
Matseðill Kvosarinnar gæti verið
þýðing á seðli, sem ég get ímyndað
mér að hafi verið á miðevrópsku
hóruhúsi á þriðja tug aldarinnar.
Hann byrjar á „ógleymanlegri uxa-
halasúpu með snæhettu”. Kannski er
vertinn með þessu að gefa í skyn, að
hinir réttirnir séu síður en svo:
ógleymanlegir. Enda eru þeir
raunar bezt gleymdir.
Blandaðir sjávarréttir heita
„sjávarkonfekt” á máli seðilsins.
Má ljóst vera, að höfundur þess orða-
lags hefur litla tilfinningu fyrir því,
að orðið „konfekt” rifjar upp
minningar um eitthvað sætt. I
tilraunum til frumleika verður
jafnan aö gæta þess, að einhver
hugsun sé að baki samlíkinga.
Eg þorði ekki að kynnast „leyndar-
málinu um alikálfamauk” eöa
„töfrafyllingunni”, sem átti að
fylgja stórlúðunni. Hins vegar
prófaði ég madeira sósuna með
lambalundum. Hún reyndist ekki
vera nein madeira sósa, heldur
ósköp venjuleg bearnaise sósa. Mat-
seðillinn er semsagt rangur, þá
sjaldan hann gefur upplýsingar um
matreiðslu.
I heild má segja um matseðil
Kvosarinnar, að hann endurspeglar
fúskiö i eldhúsinu. Þaðan komu rétt-
ir, sem sumir voru ómerkilegir og
aðrir beinlínis vondir. Hið eina
jákvæða, sem í heild er hægt að segja
um matreiðsluna, er, að hún er
aðferð til að láta peninga sirkúlera í
þjóöfélaginu. Og peningar sirkúlera
svo sannarlega í Kvosinni, dýrasta
veitingahúsi landsins og þótt víðar
væri leitað.
Smjörið sparað
„Fiskisúpa með sjávarkonfekti og
koníakslögg” reyndist vera eins
konar tómatsósa með ýmsum
sjávardýrum, sem ekkert bragð
fannst að, af því að sósubragðið yfir-
gnæfði. Með súpunni var boriö fram
hversdagslegt franskbrauð án
smjörs.
„Gufusoðin smálúðuflök með
grænmetisþeytu” var algerlega
bragðlaus smálúða, vafin um frisk-
legan spergil. Með henni fylgdi ágæt-
is grænmeti hrátt og niðursoðið
mangó, svo og bökuö kartafla. Ekki
fann ég neitt, sem gæti átt við heitið
, ,grænmetisþeyta”.
„Glóðaðir humarhalar aflakon-
unnar” eru sennilega hvatning frá
Hinni Hagsýnu Húsmóður, því að
þeir voru helmingi ódýrari en
„Glóðaðir humarhalar aflakóngs-
ins”. Samt voru þeir ekki pening-
anna virði, að vísu hæfilega stórir, en
fremur þurrir.
Með hölunum var ekki borið fram
bráðiö smjör, heldur humarsósa.
Auðvitað er ágætt, þegar einhver
þorir að víkja frá hefðinni. Verri til-
breytni var, að ekkert smjör var með
ristuðu franskbrauðsneiöunum, sem
fylgdu humrinum. Sennilega er
kokkurinn frekar nízkur.
„Graflax í melónukænu” var ekki í
neinni melónukænu, heldur borinn
fram með litlum melónubitum. Með
honum fylgdu f jórar ristaðar fransk-
brauðsneiðar og smjör, sem með
ýtrustu sparsemi mátti láta þekja
eina sneið. Af fiskinum var gífurlegt
saltbragð með ívafi af piparbragði.
Verri graflax hef ég aldrei fengið á
ævinni.
Misþyrmt
með beikoni
„Innbakaðar lambalundir Mad-
eira voru með beamaise sósu,
svo sem áður er getið. Þetta var
sæmilegasta kjöt, ekki ofeldað, þótt
innbakað væri. Hveitihjúpurinn var
þykkur og vondur, en auðvelt var að
skafa hann frá.
Með lundunum fylgdi sama græn-
metið og yfirleitt var með aðal-
réttum Kvosarinnar, fylltur
tómatur, flatar belgbaunir og
kartöflustappa í bökuðu kartöflu-
hýði. Ennfremur ágætis hrásalat
með þúsund eyja sósu.
„Pönnusteikt alikálfalifur meö
fleski og kapers” var sæmilega rauð
og meyr, en hins vegar bragðlaus, af
því að svínafitan yfirgnæföi alger-
lega. Slíkar misþyrmingar eru svo
algengar hér á landi, að ég óttast, að
í kokkaskólanum sé kennt að eyði-
leggja bragðmildan mat með beik-
oni.
Hrásteikta piparsteikin var í raun
miðlungi steikt, enda hráefnið ekki
of gott. Hún var ákaflega pipruð og
dálítiö seig. Miðlungi steiktur turn-
bautinn var hins vegar sæmilega
meyr, en bragðdaufur.
Það frambærilega i matreiðslu
Kvosarinnar þetta kvöldið voru eftir-
réttimir tveir, heimalagaður ís með
jarðarberjasósu, melónu og þeyttum
rjóma, svo og heitt kókósmauk með
kiwi og þeyttum rjóma.
Vínlistinn í Kvosinni er nauða-
ómerkilegur. Sérstaklega erfitt er
þar að finna drykkjarhæf hvítvín.
Ekkert þurrt sérrí var til á staðnum
og ekkert gott portvín gamalt.
Daiquiri hanastél reyndist ekki
heimalagað, heldur úr blöndu, sem
seld er á flöskum í matvörubúðum,
enda var bragöið eftir því.
Miðjuverð tveggja súpa er 160
krónur, f jögurra forrétta 325 krónur,
þriggja fiskrétta 320 krónur, fimm
kjötrétta 590 krónur og tveggja eftir-
rétta 140 krónur. Kaffi eftir matinn
er á heilar 50 krónur. Enginn seðill
dagsins er í Kvosinni.
Þríréttuð máltíð með kaffi og
hálfri flösku af víni á mann ætti að
kosta aö meðaltali 1023 krónur á
mann. Er það hæsta verð, sem ég hef
kynnzt á íslenzku veitingahúsi. Þaö
væri of hátt, þótt kokkinum væri ekki
illaviðgestina.
Fallegur staður
Þjónustunni á staönum stjómar
duglegur yfirþjónn, sem gerir sitt
bezta, en ræður þó ekki viðfullan sal.
Það virðist sparað í mannahaldi eins
ogísmjöri.
Kvosin er fallegur staður, sem
tekur um 90 manns í sæti. Bogsúlna-
rið er framan við hljómlistarpall og
bar, sem rúmar fjölda manns í
hægindastólum. A miðju gólfi eru
tvær súlur, klæddar speglum. Veggir
og loft eru hvítmáluð. I loftum eru
gamaldags ljósakrónur úr glerbút-
um. A einum vegg eru gamlar
ljósmyndir, á öðrum málverk og fín
teppi á hinum þriðja. Lýsing er notuð
til að framkalla rómantískt and-
rúmsloft. Lágt er til lofts og
hljóðburöur slæmur frá fiðlu og
píanói.
Afar skrautlegt teppi er á gólfi.
Stólar eru bakháir og flauelsklæddir.
Boröin eru úr póleruðu mahóní og
bera fín glös og kertalugtir.
Andrúmsloftið er þægilegt, enda eru
kokkahúfumar ofan við þessa grein
fremur fyrir innréttingu en mat-
reiöslu.
Kvosin er fallegar umbúðir utan
um ekki neitt. Nema óhagstæðan
viðskiptajöfnuö gesta.
Jónas Kristjánsson.
(Ath. að staöurinn er bara opinn á
kvöldin, fimmtudaga til sunnudaga,
og er f rekar dimmur.)
Mér er sagt, að eigendaskipti hafi
orðið á Kvosinni 1. júní, það er eftir
að þessi grein var rituð og raunar
komin í prentun. Ýmislegt í greininni
kann því fljótt að verða úrelt.
-J.K.