Dagblaðið Vísir - DV - 23.08.1984, Page 4

4
DV. FIMMTUDAGUR 23. ÁGUST1984.
Yfirvofandi verðstríð
á fiskmörkuðum:
„Getur
mjög alvar
legaraf-
leiðingar”
„Viö erum oröin næstum eina þjóöin
sem ekki nýtur opinbers stuðnings á
fiskmörkuöunum. Þessi mál geta haft
mjög alvarlegar afleiöingar fyrir
okkur á næstu árum ef ekkert veröur
að gert,” sagöi Halldór Ásgrímsson
sjávarútvegsráöherra í samtali við
DV.
Eins og kunnugt er er yfirvofandi
veröstríö á fiskmörkuðum Islendinga
erlendis. Fyrirsjáanlegt er til aö
mynda offramboö á fiski frá Kanada.
Útgeröin þar og víöa annars staöar,
eins og í Noregi og Færeyjum, sem eru
helstu keppinautar Islendinga í þess-
um efnum, er ríkisstyrkt og því fær um
aö bjóöa lægra verö.
,,Ég hef lengi haft áhuga á því hvaö
er að gerast í kringum okkur á þessum
vettvangi. Þaö gefur augaleið að meö
þessu áframhaldi veröum viö ekki
samkeppnisfærir. Um leiö hefur þetta
áhrif á lifskjör okkar. Þaö er því ljóst
að þetta getur haft mjög alvarlegar
afleiöingar,” sagöi Halldór Ásgríms-
son.
-KÞ
Leiðrétting:
Fjórðungsmót
1956
I frétt í DV í gær var sagt, aö
fjórðungsmót sunnlenskra hesta-
manna, sem haldiö verður í Reykjavík
næsta sumar, sé hiö fyrsta sinnar teg-
undar í höfuöborginni. Bogi Eggerts-
son haföi samband við blaöið og benti á
aö fjóröungsmót heföi veriö haldiö í
Reykjavík fyrir tæpum þrjátíu árum,
eöa nánar tiltekið 8. júlí 1956. Er beðist
velviröingar á þessari gleymsku.
G.T.K.
I dag mælir Dagfari _____________1 dag mælir Dagfari______ j dag mælir Dagfari
segir sjávarútvegs-
ráðherra
■ ' .. “ 1; ^ ‘.í *
Þorsteinn Þorsteinsson framkvæmdastjóri: — Nú verður mölinni við Sauðárkrók breytt isteinull.
DV-mynd -Elfí.
250 milljóna króna verksmiðja rís á Sauðárkróki:
Steinull á skeiövelli
Þar sem áöur var samkomu-
staöur og skeiðvöllur Sauðkrækinga
stendur nú yfir bygging á 3000 fer-
metra steinullarverksmiðju sem ætl-
aö er aö breyta mölinni umhverfis
Sauöárkrók í steinull af ýmsum
gerðum. Verður verksmiðjan hin
fullkomnasta aö allri gerð; sandi ek-
iö beint inn um dyr þar sem færiband
sér um aö flytja hann í þurrkun og
blöndun viö skeljasand. Þá er hann
bræddur viö 1450 gráöur og úr honum
spunnin steinull í sérstökum spuna-
vélum sem standa viö ofnana.
Að sögn Þorsteins Þorsteinssonar,
sem ráöinn hefur veriö fram-
kvæmdastjóri verksmiðjunnar,
binda eigendur jafnt sem bæjarbúar
miklar vonir viö þetta nýja fyrirtæki.
Islenska steinullin gerir gott betur en
að vera samkeppnisfær viö erlenda
þar sem flutningskostnaður á stein-
ull yfir hafið nemur um 3/4 af útsölu-
veröi hennar úr verslun. Má því vist
telja aö innflutningur á erlendri
steinull, sem er 600 lestir árlega,
leggist meö öllu af og veröur steinull-
arverksmiöjan á Króknum því helst í
samkeppni viö önnur einangrunar-
efni, s.s. glerull, sem mikiö er notuö
hérlendis og svo plast.
„Viö gerum okkur góöar vonir um
aö geta keppt við glerullina meö
árangri vegna þess aö steinullin
hefur ýmsa augljósa kosti fram yfir
hana. Skiptir þar vafalítið mestu
hversu góö hljóðeinangrun steinullin
er og svo getur hún vart brunnið þar
sem hún i raun og veru er gerö úr
steinum,” sagöi Þorsteinn Þorsteins-
son framkvæmdastjóri.
Heildarkostnaöur viö byggingu
steinullarverksmiöjunnar nemur 250
milljónum og þar af kostar bygg-
ingin ein 65 milljónir. Stór hluti
kostnaöar viö tækjabúnaö felst í
mengunarvörnum sem verða þaö
fullkomnar að ekki á aö sjást reykur
stíga upp úr 40 metra háum reykháf
verksmiðjunnar. I húsakynnunum
veröa rannsóknastofur, mötuneyti,
sturtur, skrifstofur og í einu herbergi
rafeindabúnaöur sem stjórnar
flestum vélum upp á eigin spýtur.
Þátttaka ríkissjóðs í framkvæmd-
um þessum, en ríkissjóöur á 40%
fyrirtækisins, hefur valdiö nokkrum
deilum en um þaö atriði segir Þor-
steinn framkvæmdastjóri: „Þátt-
taka ríkissjóðs er augljóst hag-
kvæmnisatriði. Ef aö líkum lætur
mun innlend framleiðsla á steinull
hafa í för meö sér umtalsverðan
gjaldeyrissparnaö. Innflutningur á
steinull mun leggjast af og innflutn-
ingur á glerull og plasti minnka
verulega. Lækkaö verö á einangrun-
arefnum mun jafnframt valda því aö
fólk fer að nota þaö í auknum mæli
sem aftur þýöir orkusparnað í hús-
hitun. Því má meö sanni segja að hiö
opinbera nái margfalt til baka því fé
sem þaö hefur lagt í verksmiöjuna. ”
Auk ríkissjóðs eiga fyrirtækið
Steinullarfyrirtækið hf. sem aö
standa bæjarfélagið á Sauðárkróki
og íbúar, Samband íslenskra sam-
vinnufélaga, Partek, sem er finnskt
fyrirtæki, og svo Kaupfélag Skag-
firðinga.
Þegar framleiösla hefst haustið
1985 er ráögert aö verja um 10
milljónum króna til auglýsinga á
hinu nýja einangrunarefni íslenskra
húsbyggjenda — steinullinni frá
Sauöárkróki.
-EIR.
Milli táknmáls og kvöldfrétta
Sjónvarpið hefur haft þaö fyrir siö
aö leika vinsæl dægurlög, popptónlist
eða f jöruga músik í hléinu sem verð-
ur milli táknmálsins og fréttanna á
kvöldin. Ekki er annað vitaö en aö
þessi músik hafi mælst vel fyrir,
enda fátt saklausara í rigningar-
súldinni en létt popp til afþreyingar.
En nú má þetta ekki lengur. Nú
hafa nokkrir valinkunnir borgarar,
sem telja sjálfa sig til menningar-
vita, sent frá sér mótmælabréf, þar
sem þeir leggja til aö sjónvarpið
velji islenska söngvara og hljómlist í
ríkari mæli en nú er gert milli tákn-
máls og kvöidfrétta. Auk þess verði
leikin sígild lög, nútímatónlist og vel
kemur til greina að mati þessara
gáfumanna aö útvarpa ljóö- og
sagnalestri íslenskra skálda og iista-
manna á fyrrgreindum tima.
Til er þjóðflokkur í landinu, sem
telur sig færan um að hafa vit fyrir
öðrum. Þetta eru sjálfskipaðir út-
verðir menningar og lista, þjóðrækt-
ar og varöveislu íslenskrar tungu.ís-
lensk þjóð á að sitja og standa sam-
kvæmt þeim listasmekk, sem þessi
þjóöflokkur ákveður. Hefur hann
sérstakt lag á því að vera á móti
þeirri list, sem almenningur telur
einhvers virði, en mælir með hinu,
sem engir aðrir vilja hvorki sjá né
heyra. Sérviska þessi hlýtur að vera
þjakandi til lengdar.
Fulltrúar þessa hóps hafa nú sent
sjón varpinu bréf til að segja því fyrir
verkum. Ekki er það svo gott, að sér-
vitringarnir séu að skipta sér af dag-
skránni. Nú eru þeir að amast við
tóniistinni sem leikin er á milli dag-
skrárliða. Hún er leikin meðan beðið
er eftir því að vísirinn á klukkunni
komist á slagið átta.
Enginn hefur beðið þessar mann-
vitsbrekkur aö hlusta á þessa hljóm-
list. Satt að segja hélt maður aö fólk,
sem væri þrúgað af þjóðlegri ábyrgð
'á menningu og listum, hefði annað
við tíma sinn að gera en sitja fyrir
framan sjónvarpið og horfa á klukk-
una. Auk þess ætti það ekki að vera
neinum ofraun að skrúfa niður í tæk-
inu þær fáu mínútur, sem iíða milli
táknmáisins og kvöidfréttanna.
Nema sérvitringarnir sitji með
voiumiö á fullu í þeirri trú, að tákn-
málið kunni aö heyrast? Kannski eru
þeir að bíða eftir því að táknmálið
verði misnotað og brjóti í bág viö
þjóölegan listasmekk menningarvit-
anna?
Ekki hefur Dagfari á móti ís-
lenskri tónlist og ekki þarf aö vera
verra þótt stöku sinnum heyrist
Guðmundur Jónsson og Hamraborg-
in eða Stuðmenn í stuði, meðan beðið
er eftir fréttunum. En heldur yrði
þaö þunnur þrettándi ef þjóöin þarf
að sitja uppi með það sem ófrá-
víkjanlegu reglu, að íslensk músík
heföi einkarétt á þeirri afþreyingu
sem felst í því að bíða eftir fréttun-
um.
Svo ekki sé talað um þann kross,
að hlusta á angurværan ljóðalestur
áður en þulir tilkynna um mannvíg,
efnahagskreppur og atvinnuleysi í
umheiminum. Hafa menn virkilega
ekki meira álit á ísienskri ljóöagerö?
Hvað þá ef Íslendingar eiga að
sitja uppi með þá hrollvekju að
hlusta á uútímatónlist undir kvöld-
matnum. Mætti ég þá biðja um
gamagaulið í sjálfum mér eða grenj-
ið í krökkunum.
Það verður hinsvegar að segjast
eins og er, að ekki er risið hátt á ís-
lenskri menningu og innlendu
hljómlistarlífi, þegar tuttugu ein-
staklingar, sem taka sjálfa sig alvar-
lega, senda sjónvarpinu bréf og
krefjast þess, aö islenskir söngvar og
hljómlist verði leikin utan dagskrár,
væntanlega af því þeim finnst hún
ekki nógu góð fyrir dagskrána sjálfa.
Væri ekki best fyrir þessa menning-
arpostula að dagskráin öll verði
framvegis flutt á táknmáli?
Dagfari