Dagblaðið Vísir - DV - 20.12.1984, Blaðsíða 38

38
DV. FIMMTUDAGUR 20. DESEMBER1984.
| FRANKIE GOES TO HOLLYWOOD - WELCOME TO THE PLEASUREDOME |
FRANKIE FER í
OF VÍDAR BUXUR
Bom to Run eftir Bruce Springsteen og
San José eftir Burt Bacharadi. Hvort
tveggja fín lög en túlkun Frankie bætir
litlu við og gerir hljómsveitina dálítiö
stefnulausa.
Hér á það við sem sagt hefur verið
hundrað sinnum þegar gagnrýnendur
hafa fengið tvöfaldar plötur í hendur:
ein plata hefði verið frábær! Og hvað á
hljómsveit sem er nánsta nýskriðin úr
egginu sosum erindi á tvær breiöskífur
í upphafi ferils: Hvaða önnur hljóm-
sveit en Frankie Goes to Hollywood
hefði látið sér til hugar koma að byrja
á tvöföldu albúmi?
En fyrst menn vilja endilega gera
sig breiða verða þeir líklega að taka af-
leiðingunum. Welcome to The
Pleasuredome er ekki næstum því eins
sterk og ætla mátti; þó er til dæmis
fantagóð fyrri hliðin á fyrri plötunni.
Það sem skilur Frankie frá popphjörð-
inni hefur einkum verið taliö vera
þrennt: gáfulegt yfirbragð, kynferðis-
legar vísanir og síðast en ekki síst:
kímni. öll þessi sérkenni má finna hér
en þó i minna mæli en viö var aö búast
miðað við það sem á undan var komið.
Og þessi tvöfalda plata er í engu sam-
ræmi við ógnarsmellina tvo; það eru
sprengingar, þetta eins og lítill kín-
verji.
En samt: Welcome to The Pleasure-
dome er plata sem rokkunnendur ættu
hvers konar hljómsveit það er sem og Frankie Goes to Hollywood gerir ekki að fara á mis viö. Stórkostleg á
mestu fjaörafoki hefur valdiö í rokkinu ekki einu sinni tilraun til þess! köflum og Frankie Goes to Hollywood
um langt árabil en... Welcome to the Asíðariplötunnierfáttsemminnirá sú hljómsveit ársins sem mestum usla
Pleasuredome vekur því miður fleiri Relax og Two Tribes; þar teygir olli. Ogþettaeraðeinsbyrjunin!
spumingar en hún svarar. hljómsveitin sig eftir gömlum perlum, -Gsal
Eg held aö þrátt fyrir stóru smellina
og umtalið ógurlega sé Frankie Goes to
Hollywood nánast óskrifað blað. Ætla
heföi mátt að tveggja plötu albúm eins
og þetta myndi færa okkur sönnur á
Ekki þar fyrir: þetta er á margan
hátt alveg skínandi góð plata, nútíma-
legt popp eins og þaö gerist best. Á
köflum. Hins vegar er auövitaö erfitt
aö halda dampi á tveimur breiðskífum
~^¥QReam§~
—— ög~~-----------——
’iATURAL SPRAV
COLOGNE
.4 FL OZ
| KENNY AND DOLLY ONCE UPON A CHRISTMAS |
JÓLAPLATAN íÁR
Það var ekki svo galin hugmynd aö
fá þau Kenny Rogers og Dolly Parton
til aö syngja saman nokkur ný og
gömul jólalög inn á plötu. Þótt bæði
séu þekktust sem sveitasöngvarar, þá
hafa þau farið milliveginn í seinni tíð
með blöndu af sveita- og léttri popptón-
list. Bæði eru þau mjög frægir
söngvarar og því hefur salan verið
tryggðfyrirfram.
Ekki bjóst ég við miklu þegar ég
setti Once Upon A Christmas á fóninn í
fyrsta skipti. Eg skipti fljótt um
skoðun. Kenny og Dolly hafa hér gefið
út hina ágætustu jólaplötu sem hefur
það fram yfir margar aörar jólaplötur
að það er jólastemmning yfir heildinni.
Þar sem þau eru þekktir sveita-
söngvarar svífur að sjálfsögðu andi
sveitatónlistarinnar yfir lögunum. I
þessu tilfelli gerir það lítið annað en að
bæta lögin.
Platan skiptist nokkurn veginn jafnt
í gömul klassísk jólalög og ný, sem eru
að mestu leyti samin af Dolly Parton.
Henni hefur tekist vel upp í laga-
smiöinni í þetta skiptið, lögin hæfa
tilefninu.
Kenny og Dolly hafa haft þann
háttinn á í þetta skiptið að syngja
gömlu klassísku jólalögin hvort í sínu
lagi, en nýju lögin syngja þau saman.
Gömlu lögin eru Winter
Wonderland/Sleight Ride og White
Christmas, sem Dolly Parton syngur.
Kenny Rogers syngur Christmas Song
og Silent Night og gerir hann þessum
lögum sérstaklega vel skil. Nýju jóla-
lögin hennar Dolly Parton eru nokkuð
jöfii, þótt ég verði sérstaklega að
minnast á Christmas Without You og
svo titillagið Once Upon A Christmas
sem eru sérlega aögengileg. Seinna
lagiðmjöghátíðlegt.
Kenny Rogers og Dolly Parton hafa í
heild gert jólaplötu sem er mjög
aðgengilega fyrir alla og á vel viö jólin.
Hún hefur þaö fram yfir margar aðrar,
sem tileinkaðar eru jólunum, aö geta
skapað jólastemmningu þótt lögin sum
séu ekki merkilegar tónsmíðar. tón-
listarlega séð. Ohætt er að kalla Önce
Upon A Christmas jólaplötuna í ár.
HK.
LINDSEY BUCKINGHAM - GOINSANE |
ALLS EKKI
VITLAUS
Lindsey Buckingham er langt frá því
aö verða vitlaus eins og titill þessarar
plötu hans gefur til kynna. Hann hefur
eflaust gert margt vitlausara um dag-
ana en þessa plötu því hér tekst honum
virkilega vel upp. Lindsey Bucking-
ham er annars, fyrir þá sem ekki vita,
einn af meðlimum hinnar gamal-
þekktu hljómsveitar Fleetwood Mac og
hef ur gert þaö gott með henni um langt
árabil. En hann hefur einnig stundaö
sólólistamennsku meðfram hljóm-
sveitarstarfinu og er þetta önnur sóló-
plata hans.
Vissulega ber tónlist Buckinghams
keim af Fleetwood Mac, annað hvort
væri nú, en engu að síður virkar hún
mikiö frísklegri en hún hefur gert á síð-
ustu plötum Fleetwood Mac. Líklegast
leyfir Buckingham sér ýmislegt á sín-
um eigin plötum sem hann fær ekki að
gera á plötum Fleetwood Mac. Og eitt
lag á þessari plötu er gott dæmi um
það. Það er lagið Play In The Rain sem
er að finna í tveimur hlutum, síðast á
fyrri hlið plötunnar og fyrst á síðari
hliö plötunnar. Lag þetta er undir mjög
sterkum austurlenskum áhrifum, svip-
uðum þeim sem tröllriðu poppinu í lok
sjöunda áratugaríns og í byrjun þess
áttunda. Lag þetta stingur svolítið í
stúf viö önnur lög plötunnar án þess þó
að skemma heildarmynd plötunnar.
Og hún samanstendur af góðum meló-
díum, ekki of auðgrípanlegum en þær
vinna á við hver ja hlustun.
Athygli vekur á plötunni aö Bucking-
ham spilar sjálfur á flestöll hljóðfærín
og er ekki að heyra annaö en aö honum
farist það vel úr hendi. Þegar á heild-
ina er litið er ekki hægt annað en óska
Lindsey Buckingham til hamingjumeð
af bragös góöa plötu.
-SþS-