Dagblaðið Vísir - DV - 13.03.1986, Page 16

16
DV. FIMMTUDAGUR13. MARS1986.
Spurningin
Finnst þér of mikið látið
með íslenska landsliðið
í handknattleik?
Ólöf G. Jakobsdóttir ellilífeyrisþegi:
Nei, það finnst mér ekki, þetta var
svo spennandi. 5 milljónir segir þú,
það er allt í Iagi ef við höfum efni á
því.

■flaP '
Guðni Vigfússon verslunarmaður:
Nei, alls ekki, þeir eiga það skilið
strákarnir.
Finnbogi J. Rögnvaldsson húsasmið-
ur: Mér finnst það allt í lagi, þeim
veitir ekkert af þessari auglýsingu,
og ef þeir eiga að geta haldið áfram
í heimsmeistarakeppni þá veitir þeim
heldur ekkert af þessum 5 milljónum.
En það mætti líka styrkja fleiri.
Guðrún Gunnarsdóttir afgreiðslu-
stúlka: Nei, það finnst mér ekki og
ég er alveg sammála því að þeir fái
styrkinn.
Jón Svavarsson nemi: Nei, alls ekki,
þeir stóðu sig vel, strákarnir.
Ragnar Halldórsson sölumaður: Nei,
nei, nei, persónulega finnst mér það
ekki. Við erum svo lítil þjóð og það
að ná svona langt i handknattleik
er aðdáunarvert. Ég er samþykkur
styrk veitingunni.
Lesendur Lesendur Lesendur Lesendur
• •
01
erböl
Halldór á Kirkjubóli skrifar:
Sveinn sendir mér kveðju í DV
3. mars og er hún þakksamlega
meðtekin.
Það skal þá fyrst fi-am tekið að
ég er alls ekki hræddur um að ís-
lendingar þoli áfengan bjór verr en
aðrar þjóðir svo sem Danir, Þjóð-
verjar og Bretar. Ég geri ráð fyrir
að bjórinn hafi svipuð áhrif hér og
þar. Þess vegna er ég á móti honum.
Mig langar til að vitna hér í
bókina: Skál - og hvad sá? eftir
Finn Hardt, lækni í Danmörku.
Hann er þessum efnum vel kunnug-
ur. Hann segir m.a.:
„Það er því miður alsiða að
drekka áfengi víða á vinnustöðum.
Þegar drukkið er á vinnustað verð-
ur býsna erfitt að verjast þátttöku
i drykkjunni vegna hópþrýstings,
sem þar er mjög þungur.
Margir hafa orðið ofdrykkjumenn
vegna drykkju í vinnutíma. Það er
erfitt íyrir þann sem drukkið hefur
um of að þurfa á hverjum degi að
neita áfengi sem vinnufélagamir
bjóða. Það myndast auðveldlega
kuldi kringum þann sem rýfur fé-
lagsskap samdrykkjunnar. Margir
kjósa því þann kostinn sem auð-
veldastur er að drekka með, enda
þótt þeir vilji það ekki.“
Þessi orð lýsa þvi sem ég held að
sé hættulegast við áfenga bjórinn.
Það er vinnustaðadrykkjan. Danski
læknirinn þekkir hana.
Annars staðar segir Finn Hardt:
„Oft fylgja áfengismálum meðal
okkar harðar deilur um andstæð
sjónarmið. Annars vegar ýmiss
konar hömlur og bönn gegn áfengi
en hins vegar óskin að verja frelsi
„Ég er alls ekki hræddur um að íslendingar þoli áfengan bjór verr
en aðrarþjóðir".
einstaklingsins til að drekká áfengi.
Með þeirri þekkingu, sem við
höfum nú á vínanda - bæði læknar
og leikmenn - ætti að vera unnt að
láta skynsamleg viðhorf almenn-
ings stjórna neyslu vímuefnisins
vínanda, svo að við njótum gleðinn-
ar og hátíðleika af áfenginu en jafn-
framt verði komist hjá sorglegum
og skaðlegum afleiðingum of-
drykkjunnar.
Þar skiptir máli að skilja að við
berum sjálf ábyrgð á líkama okkar.
Þeim fjölgar nú stöðugt sem reyna
að vernda heilsu sína með hreyfingu
eða hófsemi í mat eða með að tak-
marka eða hafna alveg óhollum
siðum eins og t.d. tóbaksnotkun.
Þetta breytta viðhorf til lífsvenju
mun sennilega í framtíðinni bera
með sér skynsamlegri - og minnk-
aða - áfengisneyslu."
Ég er í tölu þeirra sem halda að
sé fullreynt að meðal þeirra sem
venjast áfengi séu einhverjir sem
fara yfir þau takmörk sem þeir telja
sjálfir að væri æskilegust.
En vilji menn í alvöru lifa heil-
brigðu lífi hlýtur það að gilda sem
læknirinn segir um minnkaða
áfengisneyslu.
H.Kr.
Lyfjaeftirlit
og lýðfrelsi
Halldór Sigurðsson skrifar:
Ég er einn af mörgum ánægðum
viðskiptavinum Heilsuhússins við
Skólavörðustíg. Þar hef ég fengið
mörg góð bætiefni og náttúrumeðul
sem hafa losað mig við þrautir og
bætt allt ástand heilsunnar.
Nú fyrir stuttu ætlaði ég að verða
mér úti um þau efhi sem mig vantaði
en þá var mér sagt að Lyfjaeftirlit
ríkisins væri búið að banna þau. Nú
vil ég endilega skora á þetta Lyfjaeft-
irlit að láta af svona kjánaskap. Ég
hef losnað við leiðindalasleika með
aðstoð þessara jurtameðala, auk þess
sem ég er viss um að þau hafa komið
í veg fyrir að ég slæddi upp alls konar
pestir sem ég hef sloppið við en aðrir
í kring um mig hafa fengið.
Mér finnst alger lágmarkskrafa í
lýðfrjálsu landi að ég fái þau efni sem
ég þarf til að halda heilsunni í lagi.
Því bið ég Lyljaeftirlit ríkisins og
aðra þá sem hafa með þessi mál að
gera að aflétta banninu nú þegar,
taka frekar upp samstarf við þá sem
til þessara hluta þekkja, því stundum
hafa náttúrumeðulin gagnað þegar
hefðbundnar lækningar báru engan
árangur.
Malsvan auk-
innar diykkju
Foreldri skrifar:
I DV þann 7. mars sl. birtist furðu-
ritsmíð eftir mjólkurfræðinginn Jón
Óttar. Þar ásakar hann Áfengisvarn-
arráð og er best að gefa honum orðið
aftur:
„f fyrsta lagi hefur það (Áfengis-
varnarráð, innskot) neytt óharðnaða
unglinga í þúsundatali til þess að
drekka sterka drykki."
Og áfram er haldið: „í öðru lagi
hefur það komið í veg fyrir að hér
myndist þjóðleg menningarhefð um
veikari tegundir áfengis, öl og létt-
vín.“
Og að lokum: „f þríðja lagi hefur
þessu ráði mistekist með öllu að
kenna unglingum og þjóðinni í heild
undirstöðuatriði í hóflegri notkun
áfengis."
Sú sem ritar þessa grein þekkir ekki
til Áfengisvamarráðs nema það sem
birt hefur verið í fjöimiðlum frá ráð-!
inu. Það er örugglega ekki hlutverk
Áfengisvarnarráðs né neinna opin-
berra aðila að kenna fólki að
drekka. Nútímaþjóðfélag íslendinga
er að breytast með þeim hætti að fólk
vill útivist og heilsurækt, ekki aukna
drykkju. Áfengi og önnur vímuefni
hafa skapað fleirum sorg en ham-
ingju.
Öflugar Qöldahreyfingar vaxa og
hefði Jón átt að láta sjá sig á fundi
áhugafélags foreldra um vímulausa
æsku, SÁÁ og Lions, sem haldinn var
sl. laugardag. Þar var fjallað um þessi
málefni af þekkingu.
Við þurfum ekki fleiri tegundir
áfengra drykkja, ekki fleiri vínveit-
ingastaði og ekki fleiri talsmenn
áfengisnotkunar. Við þurfum að bæta
aðstöðu fyrir unga sem aldna til þess
að geta eytt fritíma sínum við holla
tómstundaiðju.
Smáborgarar brutu bílinn minn
Einn fokvondur skrifar:
Þið sem brutuð allt og spörkuðuð
sundur og saman og gjöreyðilögðuð
til þess eins að næla í slitið útvarps-
og kassettutæki úr gulum Mercury
við Njálsgötu aðfaranótt föstudags
ættuð að skammast ykkar fyrir eigin
heimsku og drykkjuskap, þið vor-
kennanlegu smáborgarar.
2168-3604 er hæstánægð með Rauðhóla Rannsý.
Erla, 2168-3604, skrifar:
Á síðasta föstudagskvöld lá leið mín
niður í Gamla bíó að sjá hið umtalaða
stykki Rauðhóla Rannsý. Sjaldan hef
ég skemmt mér eins vel og enn sjaldn-
ar hef ég séð jafnvandaða og góða
sýningu. Enn einu sinni kom Hitt
mark
leikhúsið mér á óvart. Ég vil þakka
þessu ágæta leikhúsi fyrir frábært
framlag. Þið hittuð í mark með Litlu
hryllingsbúðinni og hafið aftur hitt í
mark með Rauðhóla Rannsý. Til
hamingju!
Osómanum flaggað
Jón annar hringdi:
Alveg er ég sammála Jóni Pálssyni,
sem hringdi í Velvakanda um daginn
og talaði um ósmekklegt háttalag
eiginkvenna landsliðsmahna okkar,
þegar þær flögguðu danska fánanum
í hálfa stöng. Það eru mun alvarlegri
tíðindi en tapaður landsleikur sem
þarf til að flaggað skuli í hálfa stöng.
En reyndar veit ég ekki hvort þetta
er gert eftir þeiira uppástungu eða
hvort það var Arnarhóll sem átti
hugmyndina. Enda skiptir það engu
máli, aðalatriðið er að það komi fram
að svona uppátæki er engum til sóma.
Nú vil ég veskið aftur
Jóhann skrifar:
Við vorum um daginn að borða á
Winny’s og allt í góðu með það. En
á næsta borði voru strákar og þegar
við fórum voru þeir, eða hann búnir
að góma veskið mitt og ég hef auðvit-
að ekkert séð það síðan. Nú, nú, það
voru 1400 krónur í því og ekki nema
sjálfsagt mál að þjófurinn fái þær íyrir
að gerast svo djarfur að stela frá mér
veskinu. eins konar áhættnhóknuri
En viltu þá líka vera svo vænn, •
svínabestið þitt, að senda mér veskið
því það kemur þér ekki að meira
gagni. Mér hins vegar finnst ansi
erfitt að vera án þess, skilríkjalaus
og geta ekki sannað hver ég er eða-
hversu gamall eða hver veit hvað.
Þú hefur heimilisfang mitt í veskinu
og það er eins gott fyrir þig að senda
það sem fyrst.