Dagblaðið Vísir - DV - 13.03.1986, Side 35

Tíðarandinn Tíðarandinn Tíðarandinn Tíðarandinn
DV. FIMMTUDAGUR13. MARS1986.
Úrvalið á bókamörkuðunum er oftast nokkuð á annan veg en sést í venjulegum bókabúðum og öllu skrautlegra.
Mér finnst alltaf spennandi að leita
á mörkuðunum og sjá hvað ég rekst
á af bókum sem ég hef ekki lesið,“
sagði Sigurbjörg Óskarsdóttir.
Elvíra Lárusdóttir var í svipuðum
hugleiðingum og Sigurbjörg. „Ég
safna engu sérstöku en læt mér
nægja að gramsa í þessu. Það er
helst að ég kaupi nýlegar ljóðabækur
en leita líka að öðrum sem ég kynni
að hafa áhuga á.“
Lítá þetta í leiðinni
Sumir koma langan veg til að líta
á úrvalið á bókamörkuðunum. Einar
Otti Guðmundsson, dýralæknir á
Isafirði, var mættur í bæinn, að vísu
ekki eingöngu til að kaupa bækur,
en sagðist ekki sleppa því þegar hann
ætti leið.
„Ég kaupi alltaf eitthvað í hverri
ferð,“ sagði Einar Otti. „Sérstaklega
eru það bækur og tímarit um land-
búnaðarmál sem ég sækist eftir.
Síðan sæki ég í bækur um vestfirsk
efni vegna þess að ég bý þar.
Kostnaðurinn veldur því að bóka-
safnarar verða að sérhæfa sig og
reyna að ná sem bestum árangri á
einhverju sérsviði en sleppa ein-
hverju öðru í staðinn.
Tímaritin spennandi
Nú í seinni tíð hef ég snúið mér
meira að söfnun á tímaritum. Þau
eru auðvitað dýr en meira spennandi
en margt annað. Ég safna til dæmis
Búnaðarritinu, Búnaðarblaðinu og
Frey. Þá á ég hluta af Náttúrufræð-
ingnum en elstu eintökin af honum
eru orðin mjög dýr. Eftirsóknin í
þessi rit sýnir nokkuð vel á hverju
ég hef mestan áhuga."
Einar Otti var kominn um langan
veg til að svala einhverju af þörfinni
fyrir að eignast bækur. En svona
ferðalög eru það dýr að „enginn
hefur efni á að gera sérstakar ferðir
til bókakaupa. Það er svona rétt að
ég leyfi mér að taka smátíma í bóka-
kaupin þegar ég á leið í bæinn,“ sagði
Einar Otti Guðmundsson.
Flæktist í netinu
Hjalti Jóhannsson situr yfir bók-
sölunni og gætir peningakassans.
Hann viðurkennir þó að áhuginn á
bóksölunni stafi ekki af kaup-
mennsku einni saman. „Ég flæktist
i netinu smátt og smátt eftir að ég
fór að vinna við bóksöluna,“ segir
Hjalti, „þannig að ég verð að viður-
kenna að ég er svolítill safnari sjálf-
ur. Því miður verð ég að viðurkenna
að ég er alæta á bækur, sennilega
einn af þeim fáu sem eftir eru. Sann-
ast sagna er ekkert vit í öðru en að
sérhæfa sig svolítið þó ekki væri
nema vegna plássins sem bókasöfnin
taka.“
Meðan við stóðum við var stöðugur
straumur fólks í leit að bókum. Menn
gengu milli staflanna áhugasamir á
svip eins og þeir ættu von á að berja
óvænt augum bókina sem vantað
hefur svo lengi. Og stundum leyndist
hún greinilega í röðinni fyrir framan.
En oftar en ekki var hún ekki þar.
Hjalti taldi að salan hefði gengið
ágætlega, einkum fyrstu dagana, en
síðan hefði farið að draga úr aðsókn-
inni. Bækurnar á þessari útsölu eru
lagerinn sem hefur verið að safnast
upp í búðinni síðustu ár. Nú verður
hún flutt í minna húsnæði og þá
þarf að rýma til.
„Hérna koma margir af föstum
viðskiptavinum búðarinnar enda er
afslátturinn verulegur,“ sagði Hjalti,
„en við sjáurn líka fólk sem ekki er
vant að skipta við okkur.“
-GK
Eysteinn Þorvaldsson á enn von á að finna ljóðabók
sem ekki er þegar til í safni hans.
Tómas Helgason og Eysteinn Þorvaldsson eiga með
stærri bókasöfnum í einkaeigu hér á landi.
Elvíra Lárusdóttir var að leita sér að nýlegum ljóða-
bókum. D V-my ndir PK