Dagblaðið Vísir - DV - 07.04.1986, Side 16

16
DV. MÁNUDAGUR 7. APRÍL1986.
Spurningin
Hvert er álit þitt á að
börn séu fermd fjórtán
ára gömul?
(spurt í Versló)
Helgi Eiriksson: Það er alltof ungt,
ætti frekar að ferma þau á okkar
aldri. Annars fermdist ég ekki.
Ingólfur Garðarsson: Það er of lágur
aldur, annars fer það eftir þroska
hvers og eins. Ég held að mætti bæta
við allavega þrem árum svo fólk geri
sér meiri grein fyrir því hvað það er
að fara út í.
Halldór Jörgensen: Það er of ungt,
krakkarnir fermast bara af því allir
hinir fermast, nema einstaka sem
hafa ákveðnar skoðanir, eins og til
dæmis Helgi.
Hildur Elín Vignir: Mér finnst sex-
tán ár lágmarksaldur ef krakkar eiga
að taka raunverulega afstöðu til
trúmála. Ég hefði hugsað mun meira
um ferminguna þá en ég gerði fjórtán
ára.
Sigríður Jónsdóttir: Sextán væri
passlegt, en samt er ég alls ekkert
viss um að færri myndu þá ferma sig.
Krakkarnir væru hins vegar meðvit-
aðri um það hvað þeir væru að gera.
Ellert Þór Benediktsson: Krakkar
eru ekki nógu þroskaðir á þeim aldri
sem nú er fermt. Ég til dæmis myndi
ekki fermast ef það stæði til boða
núna.
Lesendur
Lesendur
Lesendur
Lesendur
Kvikmyndasjóður:
10 milljónir til hvers?
Skattgreiðandi skrifar:
Það þarf ekki mikið til stundum
þegar atkvæði til þingsetu eru
annars vegar. Það er ekki lengra
síðan en laugardaginn 8. mars að í
DV birtist grein og viðtal við einn
íslenskan kvikmyndagerðarmann.
Hann lét öllum illum látum og
kallaði ráðherra roðhænsn í öðru
orðinu en þess á milli ákallaði hann
íjárveitingavaldið og sagðist ein-
faldlega leggja upp laupana ef hann
fengi ekki að gert og honum gert
kleift að „halda áíram að starfa".
Þetta er með öðrum orðum beiðni
um peningaaðstoð frá hinu opin-
bera, frá okkur skattþegnunum, til
þess að geta gert nýjar kvikmyndir
hér heima eða í samvinnu við út-
lendinga.
Grein þessi endaði á þessari setn-
ingu: „Hlutverk pólitíkusa er ekki
að tala um erfiðleika, heldur leysa
þá.“
Nú líður helgin, þessi umrædda.
En það er varla kominn miðviku-
dagur fyrr en menntamálaráðherra
er þess albúinn að útvega Kvik-
myndasjóði 10 milljónir að láni til
að koma til móts við kvikmynda-
gerðarmanninn sem ekki vildi verða
háseti á togara hjá Sverri Her-
mannssyni - eins og það var orðað
í DV-viðtalinu.
Og nú vinnur menntamálaráð-
herra að því í samráði við fjármála-
ráðherra að útvega lánið til handa
Kvikmyndasjóði! Fjármálaráðherra
er að vísu erlendis þegar fréttin
barst frá menntamálaráðherra, en
niðurstöður væntanlegar með vor-
inu.
Ég sem skattþegn og skilvís greið-
andi um áratuga skeið harðneita
hins vegar að verða að greiða frek-
ari lántökur til nokkurra sjóða sem
koma nálægt úthlutun til manna
sem eru að gera kvikmyndir af
„Og nú vinnur menntamálaráðherra
að því í samráði við fjármálaráðherra
að útvega lánið til handa Kvikmynda-
sjóði!“
vanefhum og vankunnáttu. Ég
vænti þess að menntamálaráðherra,
sem er alþekktur fyrir ákveðni og
skörungsskap, gerist ekki sú bleyða
að leggjast flatur fyrir ölmusu-
mönnum sem beija að dyrum til að
krefja fjárvana ríkishirslu um lifi-
brauð.
Það þarf enga frambúðarlausn á
fjárhagsvanda Kvikmyndasjóðs.
Það er öllum sama hvort hann þrífst
eður ei. Það væri til skammar ef
nú yrði gengið til lántöku til að
gera kvikmyndir eða dreifa fé til
manna sem hóta ráðherrum illu
einu ef ekki verði látið undan kröf-
um þeirra.
Þið rétt ráðið, ráðherrar - getum
við þá eins sagtsem borgumbrús-
ann. Það er óskandi að lán finnist
aldrei til slíkra hluta og þeirra sem
nú er rætt um að dreifa til, með
samráði menntamálaráðherra og
fjármálaráðherra.
„Davíð er mjög hressilegur í framkomu og hefur vissa eiginleika til að
draga að sér athygli hlustenda, hvenær sem hann mælir.“
Alþingismenn á tás II:
Er
hvergi
friður?
Hlustandi skrifar:
Það var nú kannski að vonum að
rás II byði til sín einum helsta
auglýsanda á rásinni, honum Dav-
íð Scheving, stórframleiðanda og
helsta talsmanni einkaframtaks í
landinu.
Davíð er mjög hressilegur i fram-
komu og hefúr vissa eiginleika til
að draga að sér athygli hlustenda,
hvenær sem hann mælir.
Hins vegar gerði hann stórt axar-
skaft þegar hann fór að skora á
alþingismann að taka við af sér sem
plötusnúður í næsta þætti. En þá
kom Guðmundur J. Guðmundsson
miðvikudaginn 12. mars sl. og valdi
nokkur lög.
Það er ekki það að Guðmundur
J. hafi farið neitt sérstaklega í tau-
gamar á hlustendum með lagavali
sínu heldur er það þessi árátta hjá
mönnum að vera að velja þingmenn
til að koma fram á þessum eða
hinum vettvanginum sem fer í tau-
gamar á mér.
Og hvað gerði svo Guðmundur J.
Guðmundsson sem átti að enda
þáttinn með því að skora á enn
annan til að koma fram sem plötu-
snúður þamæsta miðvikudag? Jú,
hann valdi líka „annan þingmann"!
Hann valdi þá iðnaðarráðherra
og sagði að hann gæti spilað frönsk
eða ítölsk lög! Og hvað skyldi svo
Albert gera í lok þáttarins? Velja
annan þingmann eða einhvern
„litla manninn" til að taka við
áskomn um að gerast plötusnúður?
Nei, í alvöru talað. Við erum
margir hverjir orðnir leiðir á þess-
um þingmönnum, hverju nafni sem
þeir nefnast. Þeir em alls staðar og
hafa ekkert nema takmarkað að
segja en em með nefið ofan í hvers
manns koppi og engu er orðið hægt,
að koma fram í „þjóffélaginu" nema
það fái „umsögn" alþingismanna,
eins eða fleiri - líka á rás II! Er
hvergi friður fyrir þessari óvæm?
„...verra er
þeirra réttlæti"
Húsbyggjandi skrifar:
„Oft hefur verið ástæða til að leggja
orð í belg um vitleysuna í stjórn
húsnæðismála þjóðarinnar. Það sem
varð þó til þess að ég sendi þessar
línur til DV em yfirlýsingar félags-
málaráðherra í fjölmiðlum um
skuldabréf í fasteignaviðskiptum og
vexti á þeim.
Svo sem frægt er treysti ríkisstjórn-
in sér ekki til að grípa inn í þegar
misgengið kom upp milli lánskjara-
vísitölu óg launa og breyta vaxtakjör-
um skuldabréfa sem þá hafði verið
samið um. Það var niðurstaða ríkis-
stjómarinnar að það væri ólöglegt
að breyta slíkum bréfum.
Nú skilst manni á Alexander Stef-
ánssyni að það sé í lagi að breyta
vaxtaákvæðum skuldabréfa sem hafa
20% ársvexti. Mér er spum: Var þá
fyrri afstaða ríkisstjómarinnar mgl?
Hvað hefur breyst þannig að það sem
stjómvöld töldu ólöglegt fyrir 2-3
árum sé nú orðið löglegt?
Alexander segir í blaðaviðtali um
þetta mál m.a.: „Það er vissulega
óréttlátt ef það er bundið í samning-
um að vextimir hreyfist ekki í sam-
ræmi við hæstu vexti hverju sinni.“
Þama á hann við skuldabréfin með
föstu 20% vöxtunum. En virkar þessi
réttlætiskennd hans aðeins í aðra
áttina? Fyrir skömmu voru vcxtir í
landinu 40-50% á ári. Þeir sem áttu
„Nú skilst manni á Alexander Stef-
ánssyni að það sé í lagi að breyta
vaxtaákvæðum skuldabréfa sem hafa
20% ársvexti."
skuldabréf með 20% vöxtum fengu
þá aðeins helming þeirra vaxta sem
þá vom greiddir. Þeir töpuðu því
stórlega á að hafa bundna vexti. Var
það ekkert óréttlátt, Alexander?
Nú er hugsanlegt - en þó langt frá
því ömggt miðað við stjómarfar í
þessu landi undanfarin ár - að þeir
sem slík skuldabréf eiga fái smáupp-
bót fyrir það sem þeir hafa tapað á
síðustu árum. Er það óréttlátt?
Vont er þeirra ranglæti, verra er
þeirra réttlæti. Það virðist eiga vel
við núverandi stjómarherra í hús-
næðismálunum. Ætla þeir aldrei að
læra af reynslunni?"
Horft fram
hjá sagn-
fræðingum
Einn þeirra 67 skrifar:
í DV föstudaginn 14. mars sl. er
grein eftir Ingólf Á. Jóhannesson,
sagnfræðing og kennara. Greinin
heitir: Úthlutun úr launasjóði rit-
höfunda. Árlegur skandall.
í þeirri grein segir Ingólfur réttilega
frá starfsemi launasjóðsins til þessa
dags. Við, sem höfum á undanförnum
árum unnið að söfnun þjóðlegs fróð-
leiks frá fyrri tíð og komið honum á
prent handa almenningi, höfum feng-
ið að vita hvers virði það er að vinna
að slíku. Við höfum ár eftir ár verið
nær öll algerlega forsmáð af stjórn-
endum launasjóðs rithöfunda og ekki
fengið grænan eyri úr þeim sjóði.
íslendingum hefur löngum þótt
gaman að því að kynna sér fortíð sína
og hafa við ýmis tækifæri verið
hreyknir af henni. Hefðu engir komið
henni til skila á spjöld sögunnar
hefðum við máski af litlu að státa í
þeim efnum.
Því ætti það að vera skylda stjórnar
launasjóðs rithöfunda að birta skýrsl-
ur um til hvaða verkefha og fyrir
hvaða verk þeir sem eru í náðinni hjá
sjóðstjómendum fá greitt úr sjóðnum.