Dagblaðið Vísir - DV - 10.10.1986, Síða 14

14
FÖSTUDAGUR 10. OKTÓBER 1986.
Frjálst.óháö dagblaö
Útgáfufélag: FRJÁLS FJÖLMIÐLUN HF.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: SVEINN R. EYJÓLFSSON
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON
Ritstjórar: JÖNAS KRISTJÁNSSON og ELLERT B. SCHRAM
Aðstoðarritstjórar: HAUKUR HELGASON og ELlAS SNÆLAND JÓNSSON
Fréttastjórar: JÓNAS HARALDSSON og ÓSKAR MAGNÚSSON
Auglýsingastjórar: PALL STEFÁNSSON og INGÓLFUR P. STEINSSON
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiðsla, áskrift,
ÞVERHOLTI 11, SlMI 27022
Setning, umbrot, mynda- og plótugerð: HILMIR HF„ ÞVERHOLTI 11
Prentun: ÁRVAKUR HF. - Askriftarverð á mánuði 500 kr.
Verð í lausasölu virka daga 50 kr. - Helgarblað 60 kr.
El País grætur-ísland hlær
Blaðamaður E1 País kom af fjöllum á ritstjórn DV á
þriðjudag, þegar honum var sagt, að nóg væri af gisti-
herbergjum í bænum á 2.000 krónur. Þá hinn sama
morgunn hafði blað hans í Madrid birt heilsíðugrein
hans um húsnæðisokur í tengslum við toppfundinn.
Svo virðist sem menn E1 País hafi ekki frekar en
ýmsir aðrir trúað á getu íslendinga til að skipuleggja
slík mál. Þeir útveguðu sér ekki húsnæði hjá Ferðaskrif-
stofu ríkisins, þótt þeir fengju símanúmer þess hjá
blaðafulltrúa íslenzku ríkisstjórnarinnar.
í stað þess að nota hvíta markaðinn, sem öllum stóð
opinn, kusu þeir að fara á svarta markaðinn og taka á
leigu á okurverði íbúð þá illa frágengna, sem lýst var
með áhrifamiklum hætti í harmagrein E1 País. Það var
þeirra ákvörðun og þeir bera sjálfir ábyrgð á okrinu.
Fólk, sem er úti að aka, tapar peningum, hvar sem er
í heiminum, bæði í Reykjavík og Madrid. Heppilegast
er að fara ekki opinberlega að gráta út af því á heilli
síðu, svo að síður verði tilefni aðhláturs annarra. Skyn-
samlegra er að reyna næst að vera betur með á nótunum.
Erlendir blaðamenn þurfa að vísu langt minni til að
muna eftir Heimaeyjargosinu, þegar nærri 6000 manns
var flutt á tveimur klukkustundum til meginlandsins
og komið þar í húsaskjól. 2500 blaðamenn og 1000 emb-
ættismenn eru ekkert flóknara mál fyrir vana reddara.
Staðreyndin er, að fátt lætur íslendingum betur en
að vinna í skorpum. Bændur rífa upp hey sín á þremur
þurrkavikum. Sjómenn leggja nótt við dag í aflahrotum.
Hvorir tveggja taka það svo rólega þess á milli. Slík
vinnubrögð einkenna líka aðra hópa þjóðfélagsins.
Líklega hefði ekki gengið miklu betur að skipuleggja
toppfundinn í Reykjavík, þótt fyrirvarinn hefði numið
sex mánuðum eða lengri tíma. Menn hefðu látið undir-
búning dragast úr hömlu, lent í tímahraki og síðan
unnið með sama hætti og gert er þessa dagana.
Fjarlægðir milli manna eru ennfremur svo stuttar,
bæði í láréttum og lóðréttum skilningi, að hægt er með
eins konar handafli forsætisráðherra að brjóta ótal lög
og reglugerðir, án þess að nokkur embættismaður eða
stjórnarandstæðingur vilji rísa upp til andmæla.
Þannig fjúka tollalög, flarskiptalög og útvarpslög
eins og ekkert sé, þegar hjálpa þarf erlendum fjölmiðl-
um. Ennfremur fjúka lög um útlendinga eins og ekkert
sé, þegar hjálpa þarf erlendum öryggisvörðum. Mesta
furða er, að bjórbannið skuli ekki hafa fokið líka!
Beðið er dögum saman eftir óljósum, þverstæðum og
síbreytilegum upplýsingum heimsveldanna um, hvað
þau vilji á hinum ýmsu sviðum. Svo einfalt atriði sem
það, að hingað komi frá þeim 200 eða 900 menn, vefst
fyrir þeim. En okkar menn bjarga öllu. Á núinu.
Grát og gífuryrði í fjölmiðlum á borð við E1 País og
Bild Zeitung eigum við að láta okkur í léttu rúmi liggja.
Þann vanda, sem þeir lentu í og lýst hafa, leystu okkar
menn nánast áður en hann varð til. Á svipaðan hátt
hefur líka ýmis annar vandi verið snaggaralega leystur.
Fjarskipti við umheiminn verða í sæmilegu horfi á
toppfundinum, þótt ástandið væri einkar ófulíkomið,
þegar tekin var ákvörðun um fundinn. Öryggisvarzla
virðist ekki aðeins verða fullnægjandi, heldur töluvert
umfram það, íslendingum til nokkurra óþæginda.
Flest bendir til, að afskipti íslenzkra aðila af undir-
búningi toppfundarins verði til slíks sóma, að útlending-
ar telji mega halda hér fleiri mikilvæga fundi.
Jónas Kristjánsson
„Staðreyndin er auðvitað sú að bæhdur eru stétt, eins og sjómenn og verslunarmenn, sem á fullan rétt á sér.“
Framsóknar-
flokkurinn er
bændaflokkur
en hann er líka....
Sá sem heldur því íram að bændur
séu óþarfir íslensku þjóðfélagi, svo
ekki sé talað um að þeir standi í
vegi íyrir efhahagslegri velferð ís-
lendinga, er álíka fjarri raunveru-
leikanum og að móðir afheiti bami
sínu á þeirri forsendu að hún sé
ekki kona.
ísland eða Nýja-Sjáland
Hver okkar íslendinga hefur ekki
drukkið mjólk, borðað ost eða
kindakjöt og látið sér líka vel? Það
myndi eflaust heyrast hljóð úr homi
ef þessar afurðir væm ekki á boð-
stólum. Menn geta sagt: við flytjum
þær bara inn á mun lægra verði frá
Nýja-Sjálandi eða Ástralíu. Jú, það
er hægt í dag og kannski á morgun
en það er ekkert sem segir að það
vari að eilífú og þá er spumingin.
Hvers virði er lýðveldið fsland?
Hvers virði er það sjálfstæðri þjóð
að vera sjálfri sér næg um allar
helstu nauðsynjar.
Breytingar á neyslu
Sveiflur í neysluvenjum hafa verið
miklar undanfarið. Við skulum
minnast þess að það em ekki nema
um 100 ár síðan meginþorri fslend-
inga vom bændur og átu ekki annað
en sínar afurðir allt árið, nýjar eða
súrar. Undanfarin ár hefur sam-
keppnin við afurðir bænda sjaldan
verið meiri með tilkomu svala og
sódastrím, svo eitthvað sé nefht. Það
hefur því ekki verið neitt létt verk
að sníða stakk eftir vexti, draga sí-
fellt úr þannig að ekki verði offram-
leiðsla. Það verður þó að segjast að
sjaldan eða aldrei hefúr nokkrum
ráðherra eða ríkisstjóm tekist að
komast nær því marki að framleiðsla
sé svipuð og neysla en núverandi
ríkisstjóm með framsóknarmanninn
Jón Helgason sem landbúnaðarráð-
henra.
Beint á haugana
Við skulum staldra við og huga
að hvemig ástatt er um landbúnað
nágrannalanda okkar. Þar er
ástandið ekki betra og jafhvel miklu
verra í formi oflramleiðslu, niður-
KjáHaiinn
Einar G. Harðarson
verslunarmaður
greiðslna, jafnvel í formi greiðslna
fyrir vinnustundir áður en afurðin
er seld og síðast en ekki síst að ríki.
kaupi framleiðslu bænda og aki
henni síðan beint á haugana. Þannig
að niðurgreiðslur og jafhvel útflutn-
ingsbætur verða bamaleikfang í
samanburði þó ekki sé verið að
mæla þeim bót.
Upphrópuð skammsýni
Þeir skriffinnar, sem séð hafa
skrattann í hverju homi þegar
minnst hefur verið á landbúnað,
hafa unnið landinu meira tjón með
skrifum sínum en margur gerir sér
grein fyrir. Með skrifunum hafa þeir
sannfært margt ungmennið og fl. um
að bændur séu hinn mesti óþurftar-
lýður, baggi á þjóðfélaginu og þeim
beri að útrýma. Þar að auki beri að
refsa framsóknarmönnum fyrir að
halda þessari stétt uppi með því að
standa fyrir greiðslum til þeirra úr
ríkissjóði. Það merkilega við þessi
skrif og sýnir gmnnhyggni stjóm-
málamanna er að þeir og stjóm-
málaflokkar skuli taka upp
hanskann fyrir þessa menn og halda
áfram málflutningnum út í svart-
nættið. Þar ber helst að nefha
Alþýðuflokk. Framsóknarflokkur er
eini flokkurinn sem staðið hefur með
bændum gegn áróðrinum.
Styrkur
samstöðunnar
Staðreyndin er auðvitað sú að
bændur em stétt, eins og sjómenn
eða verslunarmenn, sem á fullan
rétt á sér. Munurinn á Framsóknar-
flokki og öðrum flokkum er hins
vegar sá að Framsóknarflokkurinn
stendur ekki gegn neinni stétt heldur
metur stöðu stétta landsins af raun-
sæi en ekki tískusveiflum og tíma-
bundnum tækifærum. Framsóknar-
flokkur er auðvitað flokkur bænda
en hann er líka flokkur annarra
stétta eins og sannast þegar athugað
er hverjir fylla raðir framsóknar-
manna. Þessi þjóð er of lítil til að
hér geti verið stétt gegn stétt. Svo
ekki sé talað um að stjórnmálaflokk-
ar etji þeim saman.
Einar G. Harðarson
„Framsóknarflokkur er auðvitað flokkur
bænda en hann er líka flokkur annarra
stétta eins og sannast þegar athugað er
hverjir fylla raðir framsóknarmanna.“