Dagblaðið Vísir - DV - 20.11.1986, Blaðsíða 16

16
FIMMTUDAGUR 20. NÓVEMBER 1986.
Spumingin
Lesendur
Gylfí Óskarsson nemi: Ég veit ekki,
það fer nú mikið eftir því hvernig á
að kynna dagskrána í staðinn. Ann-
ars fmnst mér alveg sjálfsagt að hafa
þuli.
Ragnheiður Gísladóttir nemi: Mér
finnst að þulimir eigi að kynna dag-
skrána áfram.
Erlendur Sigmundsson: Ég er alveg
hlutlaus því ég hef enga aðstöðu til
að mynda mér skoðun um þetta.
Öllum
1156-2019 skrifar:
Hvemig er það með kirkjuna, má
hún ekki vera rekin eins og hvert
annað bisness-íyrirtæki? Hvaða gam-
aldags hugsunarháttur ríkir innan
kirkjunnar varðandi þetta? Hefur ekki
sú gagnrýni, sem birst hefur undan-
fama daga á Hjálparstofnun kirkj-
unnar, verið gagnrýni á það að hún
er eina stofnunin sem lætur að sér
kveða en er ekki eitthvert hlutlaust
íyrirtæki gamals fólks og bama sem
hittast á sunnudögum í óeðlilega stór-
um húsum. Getur nokkurt fyrirtæki
náð nokkrum árangri nema með því
að þróa sig áfram, sýnir ekki skýrslan
þama svart á hvitu fram á óvenjulega
framtakssemi af kirkjunni að vera?
Nei, kirkjan má ekki beita nútíma
aðferðum í rekstri fyrirtækja sinna,
kirkjan má ekki gera mistök, kirkjan
á að vera ómannleg og heilög, lokuð
inni í stórum húsum sem gamalt fólk
og börn vitja vikulega.
Ef kirkjan sýnir framtak þá skulum
við passa okkur að loka hana af vegna
þess að hún gæti gert mistök.
Það væri gaman að sjá hversu marg-
ir í þessu þjóðfélagi gætu skrifað upp
á að hafa byggt sér hús án þess að
hafa gert mistök. Og hvað margir
myndu kósa sig inn í þessi sömu hús
og segja að þau hafi ekki verið mista-
kanna virði? Myndi nokkur Islending-
ur vilja þá verðbólgu sem var yfir
100% fyrir ekki löngu, hefði ekki ve-
rið betra að gefast upp og gefa upp
ástæðuna að alvitrir stjórnmálamenn
hefðu gert mistök, eða er ekki kannski
svolítið fólgið í því að líta yfir landið
og skoða vöxtinn og uppbygginguna
og lesa verðbólgutölur upp á 10-20%?
Á kirkjan að gefast upp og halda
áfram að skammast sín fyrir morð og
gripdeildir á miðöldum? Er ekki kom-
inn tími til að fleiri fyrirtæki kirkjunn-
ar en Hjálparstofhunin sýni
framtakssemi og þori að valda óhjá-
kvæmilegum mistökum?!
Er ekki sú gagnrýni, sem komið
hefur fram á Hjálparstofhunina, frekar
gagnrýni á önnur fyrirtæki kirkjunnar
fyrir að þykja ekki nógu merkileg til
að vera gagnrýnd?
Eigum við að láta gamla fólkið og
bömin ein um að fara í stór hús á
sunnudögum og hengja þá sem reyna
að halda kirkjunni í takt við tímann
með Helgarpóstinum og Rikisútvarp-
inu? Kirkjunnar menn, viljið þið gefa
það fordæmi að vera hengdir af fjöl-
geta orðið á mistök
Óhófleg peningagræðgi kaupmanna
séu til lög í landinu er mæli fyrir um
„Er þessi reglugerð sett til að hygla kaupmönnum svo þeir geti haft einokun
hér heimaT*
4122-9829 hringdi:
Ég er mjög andvígur því að tollverð-
imir þurfi að fylgja svona strangt eftir
reglugerðinni er mælir fyrir um að
fólk megi bara versla erlendis fyrir um
7000,00 krónur. Þessi reglugerð hlýtur
að vera allsendis óhæf og gerir ekkert
annað en að kynda undir þessari okur-
kaupmennsku er viðgengst hér. Mér
finnst þessi reglugerð fáránleg og alls
ekki hægt að vemda kaupmennina á
kostnað almennings.
Ég á bágt með að imynda mér hver
ætlunin er með þessum lögum en
reglugerðin hlýtur að eiga stoð í þeim
og ef tilgangurinn er að koma í veg
fyrir misnotkun þá væri hægast að
miða við einhver mun hærri mörk en
7000,00.
Ég hef heyrt að kaupmannasamtök-
in hafí kvartað yfir því að fólk komi
með allt of mikið inn í landið og
kannski ekki nema von því hver vill
versla við þá sem okra á öllu er þeir
geta hugsanlega okrað á? Þeir em
eflaust hræddir við að þeir missi eitt-
hvað af jólainnkaupunum því fólk
getur verslað mun hagstæðara annars
staðar.
Mér finnst það algjör ffrra ef ráða-
menn þjóðarinnar ætla að láta
kaupmennina ráða hvar fólk verslar.
Ég bara spyr, hvað kemur kaup-
mönnunum það við ef fólk vill versla
annars staðar en hjá þeim? Á mark-
aðslögmálið ekki að ráða hér eins og
annars staðar og ef kaupmennimir
geta ekki boðið sína vöm á hæfilegu
verði þá verða þeir bara að súpa seyð-
ið af því.
Ég tel að það sé gróft mannréttinda-
brot að fólk geti ekki valið sjálft hvar
það vill versla, við verðum líka að
hafa hugfast að þetta fólk er að versla
til einkanota. Það nær ekki nokkurri
átt að kaupmennfrnir skuli getað
skyldað mann til að versla hér heima
á þeirri lágkúmlegu forsendu að það
slikt.
Auðvitað er hneykslanlegt að fólk
skuli ekki sjá sér fært að versla í sínu
eigin landi vegna peningagræðgi þess-
ara háu herra og því hefur fólk verið
að fara í þessar helgarferðir til að
kaupa á fjölskylduna fyrir jólin. Ég
segi það sjálfur að ég hef ekki efhi á
að klæða mína fjölskyldu upp hér
heima og á ég þá sérstaklega við
bamafotin en þau em rándýr hér
heima. Þess vegna hef ég farið til út-
landa til þess að versla svo að við
getum haldið jólin hátíðleg. Ég trúi
því ekki að nokkur sé svo miskunnar-
laus að vilja eyðileggja þessa ánægju
fyrir fólki.
Að lokum vil ég hvetja fólk til að
láta heyra í sér til þess að kæfa niður
þetta óréttlæti og vonast ég til að al-
þingi sjái að sér og afnemi þessi lög
eða lagfæri.
P.S: Mig langar að vita hver setti þessa
fjarstæðukenndu reglugerð.
Hermann Gunnarsson, skrifstofustjóri
Tollstjóraembættisins, svarar:
Fjármálaráðuneytið setti þessa
reglugerð 3. apríl og er hún númer
173/86. Ég verð nú að viðurkenna að
mikil óánægja virðist ríkja hjá fólki
út af því að hámarkið skuli ekki vera
hærra en 7000,00 krónur og einnig er
mjög erfitt fyrir tollverðina að fram-
fylgja þessari reglugerð. En þetta er
reglugerð er fjármálaráðuneytið setur
og við verðum því að framfylgja.
Hjálparstofnun kirkjunnar á að reka eins og hvert annað þjónustufyrirtæki'
miðlum fyrir það að gera mistök við
framtakssemi?
Það er vissulega svo að gagnrýni
getur verið til góðs, en gagnrýni, sem
snýst um það að kirkjan megi ekki
græða á sama hátt og fyrirtæki sem
flytja inn japanska bíla og borga
starfsmönnum sínum há laun til að
haldast á þeim (sem óneitanlega
smyrst ofan á verð bílanna og þjón-
ustunnar og dregur þar af leiðandi úr
þeim fíármunum sem fólk hefur á milli
handanna t.a.m. til að ráðstafa því til
hungraða o.s.frv.), þessi gagnrýni, sem
gengur út frá þeim forsendum að um-
töluð fyrirtæki séu svo gjörólík, hlýtur
að vekja fleiri spumingar um forsend-
umar en það sem gagnrýnin beinist
að.
Hver er munurinn á Hjálparstofhun-
inni og þjónustufyrirtækjum almennt?
Það er til lítils að kaupa sér bíl frá
Japan hér á íslandi ef maður borgaði
ekki fyrir þá þjónustu sem það krefst
til að fa bílinn hingað, það skal bent
á að landsmenn gætu auðvitað velt
þeim möguleika að flytjast til Japan í
óákveðinn tíma til að geta gert bestu
kaupin beint úr verksmiðjunum. En
það væri ekki íhugull maður sem ekki
gerði ráð fyrir því að það kostaði pen-
ing að ferðast til Japan og leita uppi
bestu kaupin í jalhstóm landi og Jap-
an. Kannski er ódýrara eftir allt
saman að borga þjónustufyrirtækinu
þó það hafi dýra og færa erindreka
og sölumenn, sem spara meiri peninga
með aðstöðuþekkingu en þeir taka
fyrir í laun. Það væri kannski reyn-
andi að kréfíast þess að þeir gerðust
sjálfboðaliðar af þvi hvað íslenskir
bílakaupendur em lágt launaðir.
Það er ef til vill ekki siðferðilega
rétt hjá þeim að krefíast launa í sam-
ræmi við vinnu sína og aðstöðuþekk-
ingu? Eða hvað?
Nei, kirkjan gerir öðmvísi viðskipti,
tautar fólk og hugsar um stór hús með
gömlu fólki og bömum. Hvemig öðm-
vfsi? Gætu til dæmis blaðafulltrúi
kirkjunar og ritstjóri Helgarpóstsins
svarað þessu?
Viltu hafa þulina áfram?
Sigriður Herbertsdóttir bankastarfs-
maður: Ekkert frekar, ég yrði
ágætlega sátt við að hafa þá ekki.
Mér finnst þó ósköp viðkunnanlegt
að hafa þulina.
Jóhannes Ólafsson sjómaður: Ég veit
ekki, mér finnst það persónulega
ekki skipta neinu máli hvort þeir eru
eða ekki.
Stefán Guðjónsson nemi: Ég er vanur
að hafa þulina og finnst að það
mætti alveg hafa þá áfram.