Dagblaðið Vísir - DV - 01.12.1986, Blaðsíða 23

MÁNUDAGUR 1. DESEMBER 1986.
23
Merming

ITIft11¥ H. T^fl
3n w f if u m<j|T #hij t> u T\s?>
MJ£aaAa£& Jl &# U MJCV*1»JL»
1 A TIHTIIHTCIT OITO'OI?
«1« V/ w V^«KV£i
8 VIDEOTOKWELAR
JVC GR-C7
75 UTVORP
JVC RC-W40

75 KEIÐHJÓL
BMXLUXUS
wmmmm

í tilefni af sýningu íslenska dansflokksins í
Þjóðleikhúsinu.
Tónlist Olivier Messiaen: Kvartett um enda-
lok tímans; Lárus Halldór Grimsson:
Amalgam; George Crump: Fomar barna-
raddir.
Öðru hverju muna menn eítir því
að einhvers staðar á hanabjálka Þjóð-
leikhússins leynist dansflokkur.
Stundum hentar að brúka hann í
söngleikjasýningum og svo fær hann
líka að dansa sjálfstætt, að minnsta
kosti einu sinni á ári. Helst virðast
sýningar hans sem allra minnst mega
kosta, utan fastalaim dansaranna, ef
marka má þá ytri umgjörð sem sýn-
ingu flokksins var búin á umræddri
sýningu. Og maður hlýtur að spyrja;
hvað vill Þjóðleikhúsið með þennan
dansflokk?
í fyrsta lagi er ekki kostað til al-
mennilegri efnisskrá. Þá eru á bleðlin-
um, sem gestir fengu alltént frítt í
hendur (annað hefði verið til skamm-
ar), tilgreindir bæði ritstjóri (það hefur
verið létt verk og löðurmaunlegt við
hana þessa), umsjónarmaður ljós-
mynda (sem engar voru í skránni, enda
ekki pláss) og umsjónarmaður auglýs-
inga (sem aðeins sáust dulbúnar i
formi þakkarklausu til fyrirtækja sem
styrktu dansflokkinn til sýninga í
Kaupmannahöfh í október).
Það er sjálfsagt að Islenski dansflokk-
urinn fái að túlka sjálfan sig því það
er greinilega hlutverkið sem stjóm
Tónlist
Eyjólfur Melsted
stofnunarinnar ætlar honum að vera
í, að minnsta kosti hvað tónlistina,
annan helmingsþátt ballettsins, varð-
ar. -EM.
Hvað skiptir máli?
Ekki verður hér rætt um dansinn
og umgjörð hans á sviðinu, enda um
það fjallað af öðrum og færari aðilum
hér í blaðinu. Það var líka tónlistin
sem undirritaður fór fyrst og fremst
að fylgjast með á þessari danssýningu.
Það virðist skipta Þjóðleikhúsið harla
litlu máli, þegar lisúianssýning á þess
vegum er kynnt, að verið sé að dansa
við nýtt íslenskt verk. Það er til dæm-
is ekkert minnst á Amalgam eða
höfund þess utan venjulegs pró-
grammtexta í þeirri fátækilegu efiiis-
skrá sem áður var á minnst. Svo mikið
er þó við útlendu tónskáldin haft, enda
hægt að taka umsögnina upp af plötu-
umslögunum. Amalgam Lárusar
Halldórs Grímssonar er þrátt fyrir það
vissulega umfjöllunarinnar virði. Það
er meira að segja að mati undirritaðs
prýðis danstónlist. Þrástefja tölvutón-
list, hæfilega skreytt með einföldum
hljóðfæraleik til áhrifsauka, getur í
tilvikum eins og þessum reynst hinn
besti hvati til sterkra drátta í dansa-
smíð. Amalgam var eina eðlilega
dansræna verkið sem leikið var undir
þessari sýningu og hið eina sem naut
sín af því að það var hér í sínum rétta
búningi.
Öskubuska
Að bjóða gestum sínum að hlusta á
og dansflokki sínum að dansa eftir
skemmdri plötu með kvartett Messia-
ens er leikhúsi íslensku þjóðarinnar
hreint út sagt ekki sæmandi. Það vill
svo til að hér hefur starfað mjög góður
kvartett með þessari hljóðfæraskipan.
Skyldi það hafa orðið svo mikill kostn-
aðarauki að ráða fjóra spilara? Nú,
svo hefðu sumir þeirra getað spilað í
Fomum bamaröddum Crumbs (sem
þó var spilað af heilli plötu) líka. Sá
aðili sem stýrði frumflutningi þess
verks var hér að stjóma fyrir skömmu
og vinnur reyndar töluvert mikið hér
í vetur. Hann hefði eflaust verið fóan-
legur til að hjálpa til við undirbúning-
inn og þá hefði leikhús þjóðarinnar
jafnvel getað haft af töluverðu að
státa, þá fyrst og fremst af því að hafa
reynt að gera sæmilega við dansflokk-
inn sinn. Næsta verkefni íslenska
dansflokksins ætti að vera Öskubuska.>
Lárus H. Grímsson tónskáld.
Ballettínn,
tónlistin,
Þjóðleikhúsið
- skömmin