Dagblaðið Vísir - DV - 01.12.1986, Blaðsíða 34

34
MÁNUDAGUR 1. DESEMBER 1986.
m LAUSAR STÖÐURHJA
W REYKJAViKURBORG
Tvö ný vistheimili fyrir börn.
Við óskum eftir að ráða eftirfarandi starfsmenn á nýju
heimilin.
- Fóstrur, þroskaþjálfa og annað fólk með uppeldis-
fræðilega
menntun. Sérstök áhersla verður lögð á
vinnu með börn og foreldra. Um er að ræða vakta-
vinnu
(morgun og kvöldvaktir).
- Ráðskonu og aðstoðarmanneskju í eldhús.
- Næturvaktir - hér getur verið um hlutastarf að
ræða.
Umsóknum ber að skila til starfsmannahalds Reykja-
víkurborgar, Pósthússtræti 9, 5. hæð, á sérstökum
eyðublöðum sem þar fást, fyrir kl. 16.00 mánudaginn
8. des. nk.
Upplýsingar um störfin veita forstöðukonur á Vist-
heimili barna að Dalbraut 12, s. 31130, og Helga
Jóhannesdóttir félagsráðgjafi, s. 685911.

VOLVOSALURINN
SKEIFUNN115, S. 35200
Volvo 245 GL árg. 1982, ekinn Volvo 240 GL árg. 1983, ekinn
40.000, rauður, sjálfskiptur, toppbill. 53.000, IJósblár, sjálfskiptur, álfelg-
Verð 450.000,- ur. Verð 440.000,-
Volvo 345 GLS árg. 1982, ekinn Range Rover árg. 1978, ekinn
70.000 km, beinskiptur, blár, metai 98.000, gulur, beinskiptur. Verð
Verð kr. 275.000,- 580.000,- Ath. skuldabréf.
Volvo 244 GL árg. 1981, ekinn Volvo 244 DL árg. 1982, ekinn
92.000, grænn, metal., beinskiptur, 61.000, sjálfskiptur, blár. Verð
OD. Verö 340.000,- 360.000. Góð kjör.
Volvo 244 GL. árg. ’81, ekinn 60.000, beinskiptur, OD, silfurmetallic.
Verð. 350.000,-
Volvo 244 GLE. árg. ’79, ekinn 113.000, beinskiptur, OD, grænn,
metal. Verð 320.000,-
Volvo 244 GLT. árg. ’82, ekinn 51.000, beinskiptur, OD, silfurmetal.
Verð 450.000,-
Volvo 244 DL. árg. ’82, ekinn 68.000, beinskiptur, OD, blár. Verð
350.000,-
Volvo 244 GL árg. ’82, ekinn 82.000, sjálfskiptur, rauður, metal.
Verð 390.000,-
Volvo 245 GL. árg. '83, ekinn 68.000, beinskiptur, OD, blár, metal.
Verð 500.000,-
★ Nýr 500 m2 bílasalur.
★ Nýjar hugmyndir.
★ Góð kjör.
★ Úrval notaðra bíla.
★ Heitt á könnunni.
OPIÐ ALLA DAGA FRÁ KL. 9.00 TIL 18.00.
LAUGARDAGA FRÁ KL. 10.00 TIL 16.00.
VOLVOSAOJRINN
SKEIFUNNI 15, SÍMI 35200 - 35207.
„Launakjör fóstra eru hins vegar mjög léleg miðað við þá ábyrgð sem á þeim hvílir og því krefjandi starfi er
fóstrur sinna. Sú er skýringin að fóstrur leita til annarra atvinnugreina þar sem störf eru betur launuð en byggja ekki
á eins ríkri ábyrgð."
Nöturieg árás
á féstrur
Mig hryggir að lesa grein eftir jafii
„velgefinn” mann og Geir R. Ander-
sen auglýsingastjóra er hann birti í
kjallaragrein DV mánudaginn 24.
nóv. sl. undir yfirskriftinni „Fram-
boð og eftirspum - á fóstrum." Ætla
mætti að maðurinn hefði tíma-
skekkju, og þó, hann er kominn á
miðjan aldur, eftir myndinni að
dæma, er birtist með greininni, og
er væntanlega búinn að ala upp sín
böm, ef hann á þá nokkur. Hann
skilur ekki þá þjóðfélagsbreytingu
sem orðin er. Þeir samborgarar hans,
er stofnað hafa heimili og alið af sér
böm, hafa í dag ríka þörf fyrir dag-
vistarrými þann tíma meðan aflað
er tekna, sér og sínum til viðurvær-
is. Annars lýsir. greinin sér sjálf og
manninum, er hana ritar, um þá
kvenfyrirlitningu og þann hroka
sem ég hélt að liðin væm undir lok
í íslensku samfélagi.
Þjóðfélagið þarf dagvistunar-
heimili
Þó bendir þessi „velgefni" maður
á þá staðreynd að íslenskt þjóðfélag
hefur breyst á tiltölulega skömmum
tíma og setur í spumarform hvort
78 dagvistunarheimili fyrir um 4300
böm sé neyðarþjónusta eða náðar-
brauð. Við skulum velta þessu nánar
fyrir okkur. Af hverju þurfum við
þessi 78 dagvistunarheimili? Hvaða
þjóðfélagsbreyting hefur átt sér stað
er gerir það að verkum að þörf á
dagvistunarheimilum vex? Jú, sú
einfalda staðreynd að kynslóð Geirs
R. Andersen hefur skapað hér í þjóð-
félaginu það ástand að annað for-
eldrið getur ekki aflað þeirra tekna
sem þarf til framfærslu fjölskyldunn-
ar. Báðir foreldrar þurfa að leitamt
fyrir heimilið í tekjuöflun. Á sama
tíma og foreldrar em að ala upp sín
böm em þeir hinir sömu foreldrar
að skapa gölskyldu sinni fastan
samastað í formi húsnæðis og em
auk þess að byggja sig upp til fram-
tíðar. Þeir geta trútt um talað, menn
á borð við Geir R. Andersen, er lifa
nú velmektarár ævi sinnar og horfa
angurværum augum til ellinnar, um
þá staðreynd að þjóðfélagið æpir á
fleiri dagvistunarrými fyrir böm
morgundagsins. Auðvitað er hér um
að ræða stórpólitískt mál. Hafa
ráðamenn þjóðarinnar þann vilja að
skapa þjóðfélag er var í líkingu við
uppvaxtarár Geirs R. Andersen, það
KjaUariim
Arnar Gr.
Pálsson
skrifstofumaður
að annað foreldri gæti aflað þeirra
tekna er til þarf í rekstur og upp-
byggingu heimilis? Eða eigum við
sem samfélag að halda áfram á sömu
braut og undanfarin ár, að nýta
hverja þá hönd, er frá heimilunum
koma, til skapandi og arðbærrar
uppbyggingar þjóðfélagsins? Slíkt
kostar dagvistunarrými. Staðreynd.
Eða eigum við sem þjóðfélag að
hætta að ala af okkur böm og njóta
þeirra lífskjara er við sjálf höfum
skapað okkur? Svari hver fyrir sig.
Það er þessi þörf þjóðfélagsins í
dag sem kallar á stétt manna er nefii-
ist fóstrur en ekki „tilbúin þörf’
þeirra sjálfra, eins og greinarhöfúnd-
ur, Geir R. Andersen, nefnir svo
nöturlega er hann líkir dagvistar-
heimilum við hæli, líkt og í sögu
Charles Dickens um Oliver Twist.
Miklar kröfur - lág laun
Á dagvistarheimilum starfar fólk
er aflað hefur sér þekkingar til upp-
eldis barna og þeirra margbreytilegu
þarfa sem þau hafa líkt og mannfólk-
ið flest. Kröfur um nám og hæfrii
fóstra em miklar vegna þess mikil-
vægis að skjólstæðingar þeirra,
bömin, nái þeim þroska er verði
þeim og þjóðfélaginu til góðs til
framtíðar. Ekki ér hér verið að bera
brigður á þá uppalendur er hafa þá
aðstöðu í dag að vera með bömum
sínum til mannvaxtaráranna heldur
þeirra fjölmörgu foreldra er þurfa
að búa við þær aðstæður með böm-
um sínum og nefiit hefur verið hér
að framan. Starf á dagvistarheimil-
um er mjög krefjandi. Launakjör
fóstra em hins vegar mjög léleg mið-
að við þá ábyrgð sem á þeim hvílir
og því kreljandi starfi er fóstrur
sinna. Sú er skýringin að fóstrur
leita til annarra atvinnugreina þar
sem störf em betur launuð er byggja
ekki á eins ríkri ábyrgð.
Stuðningur við börnin er
nauðsyn
Greinarhöfundur gefur sér þær
forsendur að „fóstruflótti" sé til góðs
því þá þurfi samfélagið ekki að halda
dagheimilunum úti og hann vonar
að fóstrur taki sig saman um að
koma ekki til starfa á ný eftir 1. febr-
úar nk., því það sé þjóðhagslegur
hagnaður að leggja niður sem flest
„dagvistunarhæli" sem hann nefhir
svo. Þessi „velgefni“ maður á bágt.
Hann skynjar ekki nútímann sem
hann lifir í. Ég held að það sé vegna
þess að málefhið, sem hann er að
reyna að fjalla um, er svo fjam hon-
um. Hann sér bara flísina í augum
samborgara sinna en ekki bjálkann
í hans eigin, honum finnst sjálfsagt
að hann blæði of mikið fyrir sam-
félagið. Umfjöllunin er um mann-
eskjumar, er kallast böm, og
hvemig við foreldrar getum tryggt
þeim framtíðina í þeirri aðstöðu er
þjóðfélagið býður upp á í dag. Til
þess verður samfélagið allt, bæði
uppalendur og ekki uppalendur, að
veita stuðning sinn.
Amar Gr. Pálsson.
„Þeir geta trútt um talað, menn á borð við
Geir R. Andersen, er lifa nú velmektarár
ævi sinnar og horfa angurværum augum
til ellinnar, um þá staðreynd að þjóðfélag-
ið æpir á fleiri dagvistunarrými fyrir böm
morgundagsins. “