Dagblaðið Vísir - DV - 28.03.1987, Síða 3

1.AUGARDAGUR 28. MARS 1987.
49
Klukkur
og kosninga-
barátta
Nú mun kosningabaráttan hafin
fyrir alvöru og er víst aðallega fólg-
in í því að menn þeytast um landið
með fríðu föruneyti (ráðherrarnir
með fríðu ráðuneyti) og bjóðast til
að halda tónleika á ám og vötnum
enda hafa frambjóðendur sann-
prófað að fátt sé auðveldara en að
halda slíka tónleika til dæmis á
vindsæng.
En það er fleira skemmtilegt að
gerast í tónlistarlífmu þessa dag-
ana og í tilefni af því að við
eignuðumst nýverið útvarpshús
með gosbrunni voru lögin sem eiga
það fyrir höndum að sigra í söngva-
keppni sjónvarpsstöðva send beint
út úr húsinu ásamt gutlinu í gos-
brunninum og voru sumir á því að
brunnurinn gæti hugsanlega náð
fimmtánda sætinu ef hann yrði
sendur til Brussel.
Og svo á að útvarpa úr útvarps-
húsinu tónlist allan sólarhringinn
svo að fólk, sem er einhverra hluta
vegna vakandi, fái nú örugglega
engan frið fyrir poppgargi sem er
jafnvel orðið meiri plága en sinfó-
níuvælið var forðum daga og þeir
sem voru svo óheppnir að fá út-
varpsvekjaraklukku í jólagjöf eru
nú farnir að hugsa um að henda
henni í öskutunnuna um leið og
þeir hafa efni á að kaupa klukku
sem vekur með gamla laginu þvi
að mönnum finnst það gæti hugs-
anlega verið óhollt að vakna þrjú
hundruð sextíu og fimm sinnum á
ári við efsta lagið á vinsældalista
klukkunnar.
Annars er ég ekkert á móti fjöl-
miðlabyltingunni og fmnst raunar
gaman að hugsa til þess að síst
hefði manni dottið í hug fyrir svo
sem þrjátíu árum að þegar fram
liðu stundir hefði álitlegur hópur
fólks það að aðalstarfi að setja
plötu á fóninn og fá borgað fyrir
það.
Þetta er nútíminn, segir fólkið
um leið og það kaupir steríógræjur
handa táningnum sínum í ferming-
argjöf, útvarp, segulband og
grammófón, og prísar sig sælt þeg-
ar farið er að prófa tækin að það
skuli eiga nægar birgðir af bómull
til að stinga í eyrun á sér
Fermingar
Þegar ég var á fermingaraldrin-
um var ekki búið að finna upp svo
hávaðasamar græjur að nægt hefðu
til að gera fólk brjálað á stuttum
tíma en þá tíðkaðist hins vegar að
gefa krökkum úr, ekki vissi ég
hvers vegna en giskaði á að það
væri aðallega gert í þeim tilgangi
að þeir yrðu kannski einhverju nær
um hvað tímanum liði.
En á þessum árum þurfti fólk
ekkert frekar að vita hvað klukkan
væri fyrr en það var orðið fjórtán
ára og í staðinn fyrir glymskratta,
bíla og hundrað og tuttugu káa
tölvu með litaskjá var okkur gefið
skrifborð. Oftast nær sló öll fjöl-
skyldan saman í skrifborðskaupin.
Sennilega ber það vott um aukna
velsæld að nú skuli foreldrar al-
mennt vera hættir að gefa börnun-
um sínum úr þegar þau fermast og
farnir að snúa sér að einhverju
skynsamlegra.
Eg uppgvötaði nefnilega um dag-
inn að í þessu ágæta þjóðfélagi
nútímans er eiginlega ómögulegt
að komast hjá því að vita hvað
klukkan er svo framarlega sem
Háaloft
Efenedikt Axelsson
maður kann á klukku og hlustar á
fjölmiðlabyltinguna.
Að vera með úr
Á mínu heimili eru þrjár vekjara-
klukkur, þar af ein sem vekur
okkur á morgnana, hinar þykjast
vera pólitíkusar og standa i stað.
Frammi í eldhúsi er eldhúsklukka,
inni í stofu er stofuklukka og á
klósettinu er gamla úrið konunnar
minnar sem var sett upp á hillu
þegar búið var að fmna upp úr sem
ekki þurfti að trekkja. Það gengur
ekki nema einhver nenni að
trekkja það upp. Allir meðlimir
fjölskvldunnar eru með úr og það
virðist fjölmiðlabyltingarfólkið
vera líka því að um leið og útvarp-
ið er opnað segir sá sem er í þann
veginn að setja plötu á fóninn: Og
nú vantar klukkuna fimm mínútur
í sjö og þegar lagið er búið segir
hann: Og nú vantar klukkuna tvær
mínútur í sjö og svo segir hann
okkur hvað hann heitir og hvað
hann eigi eftir að vera lengi með
okkur.
í sjónvarpinu okkar er klukka
og á Stöð tvö er líka klukka, ein
klukka er niðri á Torgi og svo er
klukka á Útvegsbankanum og um
daginn fór ég til úrsmiðs að kaupa
rafhlöður í úrið mitt og hvað hald-
ið þið að ég hafi séð þar? Eiginlega
ekkert nema klukkur.
Þama voru meira að segja tutt-
ugu gauksklukkur sem voru allar
í gangi og höfðu svo hátt að ég vil
hér með ráðleggja þeim foreldrum
sem eru í þann mund að láta ferma
táninginn sinn og hafa ekki efni á
að kaupa steríógræjur handa hon-
um að kaupa þess í stað sautján
gauksklukkur.
Þær geta örugglega gert hvern
sem er brjálaðan á mettíma og eru
þar að auki tiltölulega ódýrar.
Kveðja
Ben.Ax.
_________________________________36
Flnnurðu
átta breytingar?
Þessar tvær myndir sýnast í fljótu bragði eins. En á neðri
myndinni hafa fallið burt hlutar af myndinni eða þeir breyst,
alls á átta stöðum. Það er misjafhlega erfitt að finna þessar
breytingar en ef fjölskyldan sameinast um að leysa þetta trúum
við því að allt komi þetta að lokum.
Merkið með hring eða krossi þar sem breytingamar eru og
sendið okkur neðri myndina. Skilafrestur er tíu dagar. Að
þeim tíma liðnum drögum við úr réttum lausnum og veitum
þrenn verðlaim: Ferðaútvarpstæki með segulbandi frá Rad-
íóbæ, Armúla 38 (verðmæti kr. 2.860,-), ferðaútvarp frá Radíóbæ
(verðmæti kr. 1.595,-) og heymartól frá Radíóbæ (verðmæti
kr. 1.295,-).
1 þriðja helgarblaði héðan í frá birtast nöfri hinna heppnu
en ný þraut kemur í næsta helgarblaði.
Góða skemmtun!
Merkið umslagið:
„Átta breytíngar - 36, c/o DV, pósthólf 5380, 125 Reykjavík.
Verðlaunahafar reyndust vera: Jón E. Jónsson, Hólabraut
10, 220 Hafnarfjörður (fataúttekt kr. 2500,-); Jóhanna Óskars-
dóttir, Knarrarbergi 1, 815 Þorlákshöfn (fataúttekt kr. 1.800,-);
Dóra Tryggvadóttir, Hamrahlíð 30, 690 Vopnafjörður.
Vinningamir verða sendir heim.