Dagblaðið Vísir - DV - 11.07.1987, Blaðsíða 19

LAUGARDAGUR 11. JÚLÍ 1987.
19
gerir. Ég hef reyndar ekki gert það
upp við mig hvort ég hef mikinn
áhuga á að fara út að starfa.“
- Hvað bíður þín hér heima í haust?
Óperan er að fara af stað aftur með
Aidu og ég er að kenna við Nýja
tónlistarskólann og Söngskólann.
Svo er ég náttúrlega að vasast í öll-
um mögulegum öðrum hlutum.
Undirbúa tónleika. Og svo er ég að
æfa verk eftir Karólínu Eiríksdóttur,
sem verður flutt í Svíþjóð í haust.
Það er samnorrænt verkefni fyrir
tónskáld. Þau eiga að semja verk
fyrir rödd og eitthvert ákveðið hljóð-
færi. Karólína og finnskt tónskáld
- Er það ekki draumur allra ís-
lenskra söngvara að komast til
útlanda og verða frægir?
„Jú. Ég veit það ekki, stóra spurn-
ingin er alltaf hverju maður vill
fórna fyrir frægðina. Um leið og
maður fer út í slaginn verður maður
eins og sjómaður sem kemur kannski
heim til sín einn til tvo daga í mán-
uði. Fyrst um sinn yrði þetta þannig
að fjölskyldan yrði hér heima og ég
erlendis. Hjá mjög mörgum söngvur-
um er ekki um neina fastráðningu
að ræða. Þeir ferðast bara á milli
staða og það er spurning hvort mað-
ur vill slíkt líf. Ef maður stæði
Hef ótrú á slíkri keppni
- Taka Islendinga þátt í þessari
keppni aftur?
„Éf þetta endurtekur sig aftur næst
þegar keppnin verður þá dettur hún
uppfyrir. Ég geri ráð fyrir að við tök-
um þátt í þessu aftur næst í trausti
þess að BBC sjái að sér. Ég veit að
gagnrýnin hefur verið mikið rædd
innan stjórnar BBC og ég held að
þeir láti nú ekki hanka sig aftur.
Svona siðblinda er mjög ólík Bret-
um.“
- Nú var ítölsk stúlka í fyrsta sæti.
Fannst þér hún eiga það skilið?
„Fyrir mér varhún númer þrjú í
til Islands."
- Gætirþúhugsaðþéraðtakaaftur
þátt í einhverri svona keppni?
„Nei, það gæti ég ekki. Reynslan,
sem ég hef frá þessari keppni, hefur
vakið ótrú hjá mér, sérstaklega á
dómnefndum. Ég hefði hins vegar
ekkert á móti að syngja á svona stað
í beinni sjónvarpsútsendingu. Ég
held að ég þurfi ekki á svona keppni
að halda frekar. Ég hef nú þegar
vakið á mér athygli og það nægir.“
- Fannstþéraðíslenskasjónvarpið
hefði átt að kynna þig betur hér
heima áður en þú fórst í þessa
keppni?
Kristinn Sigmundsson söngvari hefur þegar fengið fjögur tilboð frá umboðsmönnum i Bretlandi. „Ég þarf að gera það upp við mig hvort ég hef í raun áhuga
á að starfa erlendis," segir hann meðal annars í viðtalinu. DV-mvnd S
eiga að semja fyrir baríton og píanó
og ég þarf að læra þau bæði. Einnig
verða verk fyrir selló og sópran, slag-
verk, bassabaríton og sitthvað fleira.
Síðan verður þessu fylgt eftir með
tónleikum næsta vetur um Norður-
löndin og það verður heilmikið mál.
- En efþú færð nú eitthvert gullið
tækifæri frá Bretlandseyjum?
„Þá sleppi ég öllu öðru fyrir það.
Ef það verður nógu gullið."
- Þú veist ekkert ennþá hvað þeir
eru aðbjóða?
„Nei, þeir eru alltaf að leita að
röddum fyrir hin ýmsu verk. Til
dæmis söngvurum sem geta sungið
Wagner, dramatískir barítonar. Þeir
eru sjaldgæfir og einnig Verdi barí-
tonar.“
frammi fyrir því að fá fastráðningu
á Metropolitan, sem er náttúrlega
fáránlegt að imynda sér, eða á Co-
vent Garden, með góð laun og
þvíumlíkt. Þá myndi maður slá til.“
- Sigríður Ella hefur náð þangað.
Islendingar eiga því möguleika, er
það ekki?
„Það fer ekkert eftir þjóðerni. Þeir
leita einungis eftir röddum og fólki
sem hefur persónuleika til að fylgja
röddum sinum eftir. Þess vegna vil
ég ekki gefa neinar yfirlýsingar um
hvað ég ætla að gera fyrr en ég veit
hverju ég þarf að fórna. Þetta er þó
auðvitað spennandi. Ég er líka alveg
viss um að ef ég hefði siglt í gegnum
keppnina i Cardiff þá hefði ég ekki
vakið þessa athygli, þrátt fyrir allt.“
sínum riðli. Mér fannst kanadíska
stelpan t.d. bera af í sínum riðli. Hún
var komin átta mánuði á leið en hún
söng frábærlega. Þýsk stúlka vann í
þeim riðli. Það voru margir fleiri sem
mér fundust góðir en komust ekki í
úrslit."
- Eru góð verðlaun í boði?
„Já, allir þeir sem komast í úrslit.
fá þúsund pund og sigurvegarinn fær
held ég sex þúsund pund og einnig
fær hann þrjú prógrömm hjá BBC,
þar af eitt sjónvarps. Þannig að hann
fær mikla kynningu á sér.“
- Þú hefur kynnst mörgu góðu fólki
í gegnum þessa keppni?
„Já, og hafði gaman af því. Ég
kynntist t.d. hljómsveitarstjóranum
vel sem lýsti yfir áhuga á að koma
„Nei, sjónvarpið gerði þátt um mig
áður en ég fór. Hins vegar vildi ég
forðast allt umtal um þessa keppni.
I rauninni vissi ég ekkert á hvaða
standard ég væri áður en ég fór í
keppnina. Ég er heldur ekkert fvrir
að koma mér á framfæri.
- Þurfa söngvarar ekki einmitt að
vera svolítið grobbnir með sig og
ákveðnir til að komast áfram?
„Jú, sjálfsagt þurfa þeir þess. Mað-
ur kannski tekur eftir því í sambandi
við alla fjölmiðlun, bæði hvað varðar
stjórnmálamenn og aðra. Menn
þurfa að láta á sér bera til að eftir
þeim sé tekið. Mér finnst ég samt
ekki þurfa neitt að láta á mér bera
hér heima. Hér vita allir hver ég er
og nokkurn veginn hvað ég get.“
Alltaf haft áhuga á tónlist
- Þú vilt sem sagt ekki vera í sviðs-
ljósinu?
„Ég vil bara vera í þessu eina sanna
sviðsljósi uppi á sviðinu. Ég er kom-
inn á þann standard hér á íslandi
að ég hef þau verkefni sem ég kæri
mig um og j afnvel meira en ég kæri
mig um. Þá er engin ástæða fyrir
mig að vera að berja mér á brjóst.
Hitt er annað mál að ég þyrfti að
láta bera á mér erlendis og þá hjálp-
aði þessi keppni mér.“
- Hvenær ákvaðstu að verða söngv-
ri?
„Það hefur verið árið 1980. Ég
hafði verið í kórum, Hamrahlíðar-
kórnum, þar sem ég fékk bakteríuna,
Pólýfónkórnum, Fílharmoníukórn-
um og minni kórum. Einu sinni
bjálfaðist ég til að láta hafa mig í
að syngja einsöng með Fílharmoníu-^
kórnum í Háskólabíói. Það var
konsertuppfærsla á La Traviata. Eft-
ir þ'að fékk ég engan frið. Ég sá að
þetta átti vel við mig og þótti gam-
an. Ég dreif mig þá í söngnám til
Guðmundar Jónssonar í tvö ár og
síðan fór ég til Vínar. Einnig fór ég
til Bandaríkjanna."
- Þegar þú varst fimmtán ára, hefði
þig þá grunað hvað þú ættir í vænd-
„Nei, þegar ég var fimmtán ára
slökkti ég á útvarpinu ef ég heyrði
í öðrum en poppsöngvurum. Ég hef
þó alltaf haft áhuga á tónlist. Eg man
þegar ég var lítill, þá hafði ég gaman
af ítölsku söngvurunum sem þá voru
spilaðir í útvarpi. Síðan kom þetta
unglingatímabil, sem reyndar allt of —
margir hafa fest í í sambandi við
músík. Einsöngvarar voru þá eitur í
mínum beinum. Ég skil því alveg
unglinga í dag. Annars fer þetta mik-
ið eftir því hvernig tónlistin er
matreidd. Það höfum við Jónas Ingi-
mundarson margoft rekið okkur á
þegar við höfum kvnnt svona tónlist
í menntaskólunum. Ríkisútvarpið á
mikla sök á því hvað klassíkin er i
litlum metum. sérstaklega söngur.
Þessu hefur bara verið hellt yfir fólk.
einhvern veginn, án þess að hlutirnir. ,
séu kvnntir eða þeir matreiddir á
skemmtilegan hátt. Oft er það líka
of þungt og kannski ekkert sérstak-
lega vel flutt. Þannig að það er margt
sem spilar inn i. Skólakerfið hefur
einnig alveg sniðgengið listir. Þar
kemst ekkert að nema bókmenntir.
Tónlist. mvndlist og aðrar listgreinar
eru vanræktar."
- Hlustarþúánýjuljósvakafjöl-
miðlana?
„Ég hlusta sáralítið á útvarp. hef
ekki tíma til þess. Ég hlusta á plötur
og þá kannski helst í sambandi við
eitthvað sem ég er að vinna að."
Maður verður að geta eitt-
hvað \l *
- Einhver einn uppáhaldssöngvari?
„Þeir eru nú svo margir. Það er
erfitt að nefna einhvern einn. I mín-
um huga eru þeir tveir. þrir eða
miklu fleiri. Ég held mikið upp á einn
baríton. Leo Nucci. Hann syngur
svipaða raddtýpu og ég. Kristján
Jóhannsson er svo heppinn að fá að
svngja á móti honum á næsta ári á
Ítalíu. Svo er auðvitað Pavarotti og
ég gæti haldið lengi áfram að þylja
upp."
- Hvað myndirðu gefa fyrir að fá að
svngja með þessum mönnum?
„Ég mvndi ekki þora það. Kannski
er ég of sjálfsgagnrýninn. ég veit það
ekki. En þetta vrði eins og að setja
mann með bílpróf upp í júmbóþotu
og segja honum að taka hana á loft.“
- Er það ekki einmitt æðsti draumur
allra söngvara að fá að syngja með
stjörnunum?
„Jú, en þá er maður orðinn eitt-
hvað. Maður kemst ekkert með því
að pota sér nema maður geti eitt-
hvað.“
- Þú getur nú alveg heilmargt?
„Já, en kannski vantar mig sjálfs-
traust. Ég held samt að það hafi
' aðeins aukist eftir keppnina í Card-
iff. Maður verður að vita hvar maður
stendur og ég held að ég viti það
núna. Svo verður maður að gera sér *
það ljóst að það er urmull af góðum
söngvurum í heiminum í dag. Ég læt
mig ekki einu sinni dreyma um að
fá að standa við hliðina á þessum
stórstjörnum," sagði Kristinn Sig-
mundsson.
-ELA