Dagblaðið Vísir - DV - 10.12.1988, Blaðsíða 10

10
LAUGARDAGUR 10. DESEMBER 1988.
Breiðsíðan
Stærsta kvenhlutverkið á íslensku leiksviði:
Á fjórða tíma
á sviðinu
- það er Anna Kristín Amgrímsdóttir sem glímir við verkið
..Þetta tekur á 'en ég reyni að
búa mig vel undir." segir Anna
Kristín Arngrímsdóttir leikkona
sem fer með aöalhutverkið í Stór
og smár sem verið er að sýna í
Þjóðleikhúsinu um þessar mund-
ir. Og þetta verður að kallast að-
alhlutverk með rentu því Anna
Kristín er í þrjá og hálfan tima á
sviðinu með einu smáhléi. Þetta
Anna Kristín Arngrímsdóttir
er trúlega stærsta kvenhlutverk
sem flutt hefur verið á íslensku
leiksviði. Hún er þó ekki ein á
sviðinu þótt hún verði ein aö vera
þar allan tímann.
„Þetta krefst mikillar einbeit-
ingar og nákvæmni." segir Anna
Kristín. „Þetta er líka þannig
hlutverk að það þarf að sýna
bæði sorg og gleði.Tilfmningabi]-
ið sem þarf að brúa er breitt og
ég er óneitanlega svolítið tætt eft-
ir svona átök."
Anna Kristín Arngrimsdóttir i hlutverki Lottu. Þetta er eitt stærsta kvenhlutverk sem um getur.
Anna Kristín talar um undir-
búning fyrir átökin og mælir með
einveru fyrir sýningarnar. „Það
vill svo til aö það er stutt á milli
sýninga. Það hefur bæði sína
kosti og galla. Álagið er meira en
samhengið tapast síður. Svona
hlutverk fer eiginlega aldrei úr
kollinum á mér. Það víkur frá
stund og stund til að aðrir hlutir
komist að en hlutverkið er samt
alltaf nærri."
Þjóðleikhúsið er stórt, í það
minnsta á íslenskan mælikvarða,
og því erfltt fyrir einn leikara að
ná athygli allra gesta hússins.
„Það er erfitt að reikna með
hverjum og einum áhorfanda,"
segir Anna Kristín. „Það verður
að reyna að spila þannig á rödd-
ina að það nái til sem flestra sem
er óneitanlega galdur á stóru
sviði. Það þarf að samræma það
litla og stóra."
Anna Kristín byrjaði 19 ára
gömul að leika og þá í Iðnó og lék
þar til ársins 1973 þegar hún flutti
sig í Þjóðleikhúsið. Undanfarin
fimmtán ár hefur hún leikið þar
í ýmsum hlutverkum þótt ekkert
þeirra jafnist að stærð á við hlut-
verk Lottu í Stór og smár. „Það
er alltaf gleðilegt að fá að sýna
hvað í manni býr,“ segir hún.
„Það vill oft líða nokkur tími á
milli þess að við konurnar fáum
að glíma við stór hlutverk. Þau
eru því miður ekki rnörg í leik-
bókmenntunum. Stóru karla-
hlutverkin eru fleiri. Auðvitað er
ég glöð yfir því trausti sem mér
er sýnt.“
-GK
Þú ert 2000 krónum ríkari!
Börnin á Akureyri fagna snjónum sem að þeirra áliti hefur látið bíða of lengi eftir sér. Gylfi Kristjánsson, okkar maður á Akureyri, tók
þessa skemmtilegu mynd í einni þotubrekkunni nú í vikunnu. Stúlkan á myndinni lifir sig greinilega inn í ævintýri vetrarins og við verð-
launum hana með 2000 krónum sem hún getur nálgast með milligöngu skrifstofunnar á Akureyri.
DV-mynd gk
Afreksmenn
og amlóðar
Fjölmiðlabyltingin hefur brenglað
manngildismat almennings. Við gerum
okkur ekki lengur grein fyrir því hverjir
eru miklir menn, hverjir smámenni, eða
hver sé munur á afreksmönnum og amlóð-
urn. Hér áður fyrr velktust menn ekki í
vafa um þessi atriði, þegar Ríkisútvarpið
og dagblöðin ríktu ein í fjölmiðlaheimin-
um. Þá voru það einungis merkismenn
sem fengu umijöllun í fjölmiðlum og sauð-
svartur almúginn átti þar sjaldan inn-
komuleið.
AfMagnúsi
sauðaþjófi
Stærstu fréttir í smáplássum úti á landi
voru þær ef einhverjir bæjarbúar þóftu
umfjöllunarverðir í blöðum eða útvarpi.
Allajafna unnu menn sín afrek og stór-
virki svo lítið bar á og fæstum þótti mikið
til koma. Þaö þurfti umfjöllun í biöðum
til að staðfesta að um afrek væri að ræða.
„Það er viötal við hann Magnús sauöaþjóf
í Mogganum í dag,“ sagði einn öðrum og
fréttin fór eins og eldur í sinu um þorpið.
Og bæjarbúar lásu viðtahö, lásu það aftur
og ræddu það sín á milli. Og menn veltu
vöngum, dálítið undrandi, því enginn
hafði haft hugmynd um að hann Maggi
væri svona merkilegur maður. En það
þurfti ekki frekar vitnanna við, Mogginn
hafði staðfest manngildi Magnúsar með
því að hafa viö hann viðtal.
Og úrklippan með viðtalinu var geymd
eins og dýrgripur á heimili Magnúsar og
gulnaður snepillinn gjarnan dreginn fram
þegar gesti bar að garði.
Órakaðir sveitamenn
En nú er sem sé öldin önnur. Það eru
ekki lengur bara ráðherrar, snillingar og
önnur stórmenni sem komast í fiölmiðl-
ana. Það komast alhr í íjölmiðlana. Alls
konar undirmálsfólk er stöðugt í viðtölum
blaðanna, órakaðir sveitamenn troða upp
í umræðuþáttum sjónvarpanna og lands-
lýður allur er sífellt að trana sér fram í
útvarpi. Og algjörir miölungsmenn eru
jafnvel farnir að gefa út blöð og skrifa að
staðaldri í önnur.
Mörkin, sem fjölmiðlarnir drógu svo
skýrt á milli merkismanna og miðlungs-
manna, hafa þurrkast út. Annaðhvort eru
allir orðnir svona merkilegir eða þeir eru
allir af sama miðjumoðssauöahúsinu.
Þó er sá möguleiki fyrir hendi að enn
séu til merkilegir menn með þessari þjóð.
Ég legg til að auglýst verði eftir þessum
mönnum, og líkast til einfaldast að aug-
lýsa eftir fólki sem aldrei hefur tranað sér
fram í ijölmiðlum, fólki sem misvitrir Qöl-
miðlar hafa aldrei sýnt nokkurn minnsta
áhuga. Það er nefnilega ákaílega sennilegt
að það sé e.t.v. eina fólkið sem eitthvað
er spunnið í hér í þessu landi.
Jóhannes Sigurjónsson