Dagblaðið Vísir - DV - 10.12.1988, Blaðsíða 26

$
LAUGA^DAGUR 10. DESEMBER 1988.
Sérstæð sakamál
„Mamma, ég sá konu myrta!"
Cora Lodge og sonur hennar, Ray-
mond, búa í Englandi. Hún var því
vön aö hann segöi henni ótrúlegar
sögur. Því voru kennarar hans einn-
ig vanir og höföu oft kvartað yfir
þessum ósiö drengsins. Cora reyndi
hvað eftir annaö aö fá hann til þess
aö hafa hemil á ímyndunaraflinu en
án árangurs. Þegar Raymond kom
svo heim einn daginn og sagði aö
hann hefði séö morð framiö fannst
móöur hans hann hafa gengið einum
of langt.
Um áttaleytið
um kvöldið
fór Cora upp til Raymonds til þess
aö spjalla viö hann. Enn einu sinni
ætlaöi hún aö reyna aö sýna honum
fram á aö þaö væri mikill munur á
raunveruleikanum og því sem mað-
ur ímyndaði sér. Hann lá undir sæng
og var aö lesa bók. Ekki var á honum
að sjá aö hann heföi miklar áhyggjur
aö láta það veröa eitt sitt fyrsta verk
daginn eftir að ræöa viö skólastjó-
rann en hún vonaðist til þess aö hann
kynni aö geta gefið henni einhver ráð
svo hægt væri aö hafa hemil á hug-
myndaflugi Raymonds.
Cora svaf illa um nóttina og þegar
hún vaknaöi morguninn eftir var
hún meö slæman höfuöverk. Hún
opnaði þó fyrir útvarpiö og var ekki
búin aö hlusta lengi er hún tók að
leggja við eyrun.
Sagan af heim-
boði drottningar
Dag einn var Cora Lodge Trammi í
eldhúsi þegar Raymond. þá ellefu
ára, kom til hennar. Þá sagði hann
henni eftirfarandi sögu sem er ágætt
dæmi um hugmyndaflug hans.
„Veistu það. mamma." sagöi hann,
„að ég var niöri í bæ og hitti drottn-
inguna. Hún bauð okkur til sin í
höllina að drekka te í næstu viku."
Cora Lodge brosti. „Þaö var gaman.
Raymond. í hvaða kjól heldurðu aö
ég ætti aö fara?" spurði hún.
Cora var þrjátíu og níu ára þegar
þetta gerðist og orðin því vön aö son-
ur hennar segði slíkar sögur. Hún
vissi líka aö besta ráöiö var aö látast
trúa þeim. Þá færi hann að leika sér
og segði ekki fleiri slíkar sögur í bili.
umræddan dag til aö kaupa mynda-
sögublað. Hann heföi fariö um
þrönga og fáfarna götu á heimleið-
inni. Skyndilega heföi hann heyrt
fótatak og svo séð fullorðna konu.
Heföi hún haldiö á tösku og inn-
kaupakörfu.
Árásin
Nokkrum augnablikum síðar heföi
hann séö tvo unga menn koma
hlaupandi. Hann heföi þá staðiö í
skjóÚ af sjálfsala svo ekki heföi sést
til hans. Ungu mennirnir hefðu ætlaö
aö þrífa tösku konunnar en hún
streist á móti. Þá heföi sá rauðhærði
rifiö af henni töskuna. Konan heföi
svaraö þvi með því aö slá til árásar-
mannanna með innkaupakörfunni.
Þá heföi annar þeirra tekiö fram
hníf sem hann hefði stungið hana
með tvisvar eða þrisvar. Um leiö
hefði sá hrópaö: „Veskið, Billy!
Taktu fjandans veskið!“
Raymond sagöist hafa orðiö svo
framið kom yfirlögregluþjónninn í
heimsókn til Coru og Raymonds og
skýrði þeim frá því aö þeir sem morð-
iö höföu framið, Eric Dolling, tuttugu
og þriggja ára, og Billy Tarrant, tutt-
ugu og níu ára, hefðu verið hand-
teknir og ákæröir.
Þakkaði Morris Raymond fyrir
upplýsingarnar og sagöi aö yröi hann
duglegur í skólanum gæti svo farið
aö honum yröi boðið starf í lögregl-
unni.
Ný saga
Er Morris var farinn sagöi Raymond
mömmu sinni að Morris hefði sagt
sér að hann kæmi daginn eftir í lög-
reglubílnum því hann ætlaði að lofa
sér aö vera í honum allan daginn.
Nú er hann að byrja aftur, hugsaði
Cora Lodge þá. En hún hugsaöi með
sér að best væri að reiðast ekki og
fara aö sem fyrr. „Þaö var skemmti-
legt,“ var því það eina sem hún sagði.
Klukkan hálftíu næsta morgun var
bariö að dyrum. Raymond flýtti sér
Afleiðing
skilnaðar
Cora Lodge var fráskilin. Maður
hennar og faöir Raymonds, Malcolm,
haföi fariö frá þeim hálfu ööru ári
áöur. Fram aö þeim tíma hafði ekki
borið á því aö drengurinn segði sögur
sem áttu sér ekki stoö í veruleikan-
um. Skýringin sem gefin hefur veriö
á því aö hann tók skyndilega upp á
því var sú að hann heföi leitað á
náöir hugarflugsins og ímyndunar-
aflsins er hann stóö skyndilega uppi
án fóður á heimilinu. Þá heföi mikið
verið frá honum tekið og hann síðan
reynt aö bæta sér þaö upp á þennan
hátt. Sögurnar voru margvíslegar.
Eitt sinn sagöi hann þannig aö geim-
verur hefðu lent í garðinum fyrir
framan húsiö en síöan komið upp í
herbergi til hans til þess aö spyrja
hann ráöa.
í fyrstu tók móðir hans þessum
sögum illa en þar kom að henni varö
ljóst aö best var aö reiðast ekki, svara
í léttum tón og látast trúa sögunum.
Kennarar
Raymonds voru þó ekki á þvi aö
láta hann komast upp með slík
ósannindi. Hann kom því oft heim
til sín meö miða frá þeim, skilaboð
til móöur hans, Coru, um aö hann
heföi enn einu sinni „fariö yfir strik-
ið“. Ástæðan var þó aldrei sú aö
skólasystkini Raymonds kvörtuöu
undan honum. Þeim fannst þvert á
móti gaman að sögunum hans og
hlustuöu með athygli á hann þegar
hann haföi nýja sögu aö segja.
20. júní 1987
var Cora að koma úr innkaupaferð.
Nokkuö var liðið á dag er Raymond
kom fram í eldhús en um stund haföi
hann setið í stofunni og veriö aö
horfa á sjónvarp.
„Veistu það, mamma," sagöi hann
og leit á hana, „að ég sá konu myrta.
Tveir náungar stungu hana. Þaö var
ægilegt.“
„Nú ertu aö segja ósatt, Ray-
mond,“ sagði Cora. „Þú veist vel að
þú sást ekki morð framið.“
„Jú, þaö er satt,“ sagöi hann. „Ég
sá það. Tvo náunga sem stungu
gamla konu.“
„Nú er nóg komið í bili, Raymond.
Annað hvort viðurkenniröu aö þú
hafir veriö að skrökva eða ég sendi
þig beint í rúmið.“
Raymond Lodge.
af því aö hafa skrökvaö ljótri sögu
aö mömmu sinni.
Cora settist á rúmstokkinn og
spurði hann hvort hann myndi eftir
sögunni um drottninguna.
Raymond
kinkaöi kolli og þá spuröi móðir
hans hvort sú saga heföi ekki verið
uppspuni.
„Jú, það var bara svona skemmti-
saga. Og þú vissir þaö líka því þú
fórst að hlæja.“
„Já, þaö er satt, Raymond.“
Hann leit á hana eins og hann vissi
hvaö henni lægi á hjarta en sagöi þó
ekkert.
„Þú hefur víst líka haldið aö það
væri sniöugt aö segja mér aö þú hefð-
ir séö gamla konu rnyrta," sagöi
mamma hans þá. „Sú saga er hins
vegar ekki sniðug. Morð er mikið
alvörumál og svona lagaö getur orðið
til þess aö þú lendir í vandræöum
viö lögregluna."
Cora var næstum búin að reka upp
skelfmgaróp þegar hann svaraði:
„En þaö var ægilegt. Þaö blæddi svo
mikið úr henni. Og ég stakk af áöur
en nokkur gat séð mig.“
Svaf lítið
um nóttina
Án þess aö segja nokkuð fór Cora frá
syni sínum. Hún var mikið hugsi og
eftir nokkra stund ákvað hún aö fara
á fund mannsins sem stjórnaöi skól-
anum sem sonur gekk í. Ætlaði hún
Tilkynning
frá lögreglunni
var það sem vakti athygli Coru en
niðurlag orðsendingarinnar var á
þessa leið: „Lögreglan í Gillingham
óskar eftir upplýsingum um tvo
menn sem sáust hlaupa frá staðnum
þar sem konan, Muriel Broomfield,
var stungin til bana í gær. Annar
þeirra er tuttugu og fimm til þrjátíu
ára, sterklega vaxinn og meö rautt,
liðað hár. Hinn er nokkuð yngri,
grannvaxinn og stuttklipptur. Báöir
sáust skammt frá Hallsíield Court
um tvöleytið síðdegis í gær, klukku-
stund fyrir morðið.“
Cora hélt áfram aö hlusta og þegar
þulurinn fór aö lesa níufréttirnar
hvarf henni allur efi um aö Raymond
heföi verið að segja ósatt er hann
sagöi henni frá morðinu. Hann hafði
greinilega orðið vitni aö því er tæp-
lega sjötug kona var stungin til bana
meö hnífi.
Á lögreglustöðina
Cora hljóp inn til sonar síns og
skipaði honum aö klæöa sig. Er hún
haföi rætt við hann um stund hringdi
hún á leigubíl og stundarkorni síðar
voru þau mæðginin komin á lög-
reglustöðina í Gillingham. Þar tók á
móti þeim Gregory Morris yfirlög-
regluþjónn og sagði Raymond hon-
um sögu sína.
Hann sagðist hafa fariö út í búð
Cora Lodge.
Muriel Broomfield.
hræddur að hann heföi lengi staöiö
kyrr á bak viö sjálfsalann áöur en
hann heföi hlaupið heim.
Morris spuröi Raymond hvort
hann væri viss um að sá sem haldið
heföi á hnífnum heföi kallaö hinn
Billy. Kvaöst Raymond alveg viss um
þaö. Jafnframt gat hann skýrt frá því
aö sá grannvaxni hefði verið í leður-
jakka með nafninu „Genesis" á.
Handtakan
Um þaö bil viku eftir að moröið var
Eric Dolling.
svo mikiö aö opna aö Cora komst
ekki til þess. Á tröppunum stóö
Morris yfirlögregluþjónn.
„Sjáumst í kvöld!“ hrópaöi Ray-
mond til mömmu sinnar þegar hann
leit um öxl og hljóp út aö lögreglu-
bílnum sem beiö fyrir utan.