Dagblaðið Vísir - DV - 29.12.1988, Blaðsíða 16

16
FIMMTUDAGUR 29. DESEMBER 1988.
Iþróttir
Einar valinn
Fjóla Ólafsdóttír, tíml
Úlfar Jónsson,golf...........
Kristján Arason, handkn......
Alfreð Gíslason, handkn......
Arnór Guðjohnsen, knattsp....
Ásgeir Sigurvinsson, knattsp...
Atli Eðvaldsson, knattsp.....
Einar Þorvarðarson, knattsp....
Þorg. Óttar Mathiesen, handkn
Ragnheiður Runólfsd., sund...
Geir Sveinsson, handkn.......

Einar Vilhjálmsson, UÍA, iþróttamaður ársíns 1988.
• Bjarki Sigurðsson skorar hér glæsimark í la
mæta Dönum í kvöld og annað kvöld.
Hverjii
hlutgei
Þegar kjör íþróttamanns ársins hefur borið á
góma að undaníornu hefur mönnum orðið tíð-
rætt um fatlaöa íþróttamenn og hvort ai'rek
þeirra skuli metin til jafns við árangur ófatlaðra.
I hnotskurn hefur umræðan snúist um það hvort
heimsmethaflnn og gulldrengurinn frá ólympíu-
leikum (eða heimsleikum) fatlaöra, Haukur
Gunnarsson, væri verðugur handhafi þessa
æðsta titils sem íslenskur íþróttamaður er sæmd-
ur ár hvert. í kjöri því, sem lýst var í gær, hafn-
aði Haukur í þriðja sæti en fyrirfram virtist sem
almenningur væri ekki í vafa um að styttan eftir-
sótta myndi falla honum í skaut.
íþróttamaður ársins er valinn úr breiðum hópi
fólks sem leggur stund á hinar ólíkustu íþrótta-
greinar og árangur þess borinn saman, eftír því
sem hægt er. Það gefur augaleið að erfltt er að
bera saman tággranna fimleikastúlku og.tröll-
vaxinn lyftingamann, skíðamann og handknatt-
leiksmann, og jafnvel kúluvarpara og sprett-
hlaupara þótt tveir þeir síðastnefndu tilheyri
samheitinu frjálsar íþróttir.
Það er ekki til einn algildur mælikvarði sem
hægt er að leggja á alla íþróttamenn - nema
kannski árangur á heimsmælikvarða innan
hverrar greinar fyrir sig. Sú flokkun getur líka
verið erfið, ekki síst þegar reynt er að bera sam-
an keppendur í ílokkaíþróttum og einstakhngs-
íþróttum og bera afrek í „minnihlutagrein“ sam-
an við afrek í þeim greinum sem mestrar hylli
og útbreiðslu njóta.
Vissulega eru fatlaðir íþróttamenn mikill
minnihlutahópur. Þeir eru flokkaðir niður eftir
því hver fótlunin er og því er keppt um fjölda
gullverðlauna í hverri einstakri grein. Haukur
stendur samt vel að vígi í þessu tilfelli þar sem
hans flokkur var mjög fjölmennur í Seoul. Það
þarf líka aö gæta þess, þegar afrek hans og ann-
arra fatlaðra eru metin, að samúð og tilfinninga-
semi ráði ekki mati manna - sá fatlaði á ekki að
fá atkvæði vegna þess að hann er fatlaður heldur
vegna þess árangurs sem hann hefur náð. Það
sama á aö sjálfsögðu aö gilda um alla aðra.
En minnihlutahóparnir eru íleiri þegar betur
er að gáð. Hver er t.d. staða handknattleiks á
alþjóðamælikvarða? Hún er ekki glæsileg, það
eru aðeins 16-18 þjóðir sem teljast boðlegar til
keppni á stórmótum. í fjölmörgum löndum þekk-
ist íþróttin alls ekki og í enn fleirum þar sem
lögð er stund á hana veit almenningur jafnmikið
um hana og íslendingar vita um sundknattleik.
Aðeins á íslandi og í Austur-Þýskalandi nær hún
þeim sessi að vera önnur vinsælasta íþróttagrein-
in sem iökuð er - annars staðar er hún mun
neðar á listanum. Sá sem vill útiloka fatlaða
íþróttamenn frá kjörinu hlýtur að meta hand-
knattleiksmenn út frá sömu forsendum, eða
hvað?
Svona er hægt að halda áfram - spjótkastið er
minnihlutagrein innan frjálsu íþróttanna sem
sést vel á því að hún var ekki á dagskrá Grand-