Dagblaðið Vísir - DV - 15.06.1989, Page 15

■ FIMMTUDAGUR 15. JÚNÍ 1989.
15
Undir vinstri sijórn - eða hvað?
Þaö blæs ekki byrlega fyrir ríkis-
stjóminni þessa dagana. Skoðana-
kannanir tala þar skýru máli. En
hvers vegna á ríkisstjómin jafnerf-
iða daga og raun ber vitni? Lands-
menn vora yfirleitt bjartsýnir um
aö nú færa hlutimir að ganga betur
þegar núverandi ríkisstjóm tók við
af ríkisstjórn Þorsteins Pálssonar.
En það leið ekki langur tími þar til
afleikimir fóm aö segja til sín. Af-
leikir sem hafa orðið þjóðinni dýr-
keyptir.
Gífurleg eignatilfærsla
í tíð fyrrverandi sijómar hafði
veriö haldið uppi gífurlegri eigna-
tilfærslu í formi okurvaxta á láns-
fé. Mat manna er að um stórkost-
legan stuld hafi verið aö ræða, að
vísu löglegan, en siðlausan. Fjár-
magnið, sem heimilin og atvinnu-
fyrirtækin höfðu yfir að ráða, var
á svívirðilegan hátt flutt „suður“
svo milljörðum skipti inn í banka
og fjárfestingarsjóði, svo að auðn
og atvinnuleysi blasti við. Núver-
andi ríkisstjórn brást allt of seint
við. Fyrirtæki og heimili hrundu
til grunna.
Nú er það lögmál hvað fjármagn
varðar að þegar einn lætur það af
hendi tekur annar við því. Ein-
hvers staðar eru allir þessir illa
fengnu peningar geymdir, því var
það skýlaus krafa til núverandi
stjómar að ganga rösklega til verks
Kjallaiinn
Karvel Pálmason
alþingismaður
og ná þessu fjármagni aftur út úr
„músarholunum" og skila því til
baka til þeirra sem raunverulega
áttu þetta fiármagn, þ.e. til at-
vinnufyrirtækja og heimila. Þar
hafði verðmætasköpunin farið
fram og ef öllu réttlæti hefði verið
framfýlgt hefði núverandi ríkis-
stjóm átt að standa þannig að
verki. En því miður, þetta var ekki
gert og þvi fór sem fór.
Þetta var grundvallaratriði sem
núverandi stjómarflokkum átti að
vera Ijóst. I staðinn var hafist
handa um alls konar óvinsælar
„skottulækningar" sem virkuðu
eins og efni stóðu til, í þveröfuga
átt.
Olía á eldinn
Það má telja upp langan lista yfir
þau verk núverandi ríkisstjómar
sem hafa beinlínis verkað eins og
olía sem skvett er á eld. Það var
lofað að kvótinn í fiskveiðunum
skyldi lagfærður og gerður réttlát-
ari gagnvart þeim sem allt sitt áttu
undir því að fiskur bærist á land.
hér var um lífsspursmál að ræða
fyrir heilu byggðarlögin. Hefur
þessi lagfæring farið fram? Nei og
aftur nei. Það sem gerst hefur er í
þveröfuga átt. Kvótinn hertur,
þannig að nú em skipin bundin við
bryggjur svo mánuðum skiptir því
enginn kvóti fæst. Sjávarútvegs-
ráðuneytið ungar út reglugerðum
sem allar em á einn veg: - Þið sem
fiskveiðar stundið skuluð ekki gera
ykkur neinar vonir um að afla-
mark né sóknarmark verði aukið
heldur hið gagnstæða það skal enn
minnka. Afleiðingamar af þessum
verknaði blasa svo alls staðar við
úti á landsbyggðinni.
Núverandi ríkisstjóm féll svo í
þá gryfju að setja á einn óvinsæl-
asta skatt sem um getur, þ.e. mat-
arskattinn. Skatt, sem bitnaði
harðast á þeim sem áttu flest böm-
in og höfðu þyngstu framfærsluna.
Þessi skattlagning er þess eðlis að
hún á eftir að verða þeim sem upp
á henni fundu dýrkeypt.
Húsnæðisskortur og lélegur
aðbúnaður
Næst skal minnst á aðbúnað aldr-
aðra. Það er málaflokkur sem al-
gerlega hefur verið látinn sitja á
hakanum. Húsnæðisskortur og lé-
legur aðbúnaður er það hlutskipti,
sem öldmðum er boðið upp á í
þessu þjóðfélagi árið 1989. Félags-
leg þjónusta í algjöru lágmarki svo
neyðin blasir hvarvetna við. Aldr-
aöir fá ekki lögboðnar hækkanir á
ellilífeyri en á sama tíma hækkar
öll læknaþjónusta og lyf. Fólk, sem
hefur um langan aldm- unnið fyrir
sér af trúmennsku og dyggð, er nú
miskunnarlaust rekið út á kaldan
klakann þegar það hefur náð sjö-
tugsaldri. Ekkert tillit tekið til þess
þó að það sé við góða heilsu og
hafi fulla starfsorku. Nýjasta dæm-
ið um þetta er að nú nýverið - und-
ir vinstri stjóm - hefur áratuga
hefð verið brotin á alþingi og ellefu
manns verið sagt upp störfum ein-
ungis vegna þess að þetta fólk hefur
verið svo „ólánsamt" að ná sjötugs-
aldri. í hnotskum er þetta dæmi
um skort á umburðarlyndi sem
maður hélt að væri úr sögunni. En
því miður, við höggvum áfram í
sama knémnn og skattleggjum
aldraðar ekkjur, þ.e. aldraða ein-
staklinga sem ekkert hafa til saka
unnið annað en það að hafa á langri
ævi komið sér upp þaki yfir höfuð-
ið. Nú á það að fá að borga, borga
fyrir þá sem hafa verið svo snjallir
að koma fjármunum sínum í
skuldabréf, þar sem vextimir sjá
um framhaldið. Þjóðfélag, sem fer
þann veg með aldraða þegna sína,
getrn- ekki talist réttlátt - nema síð-
ur sé.
Karvel Pálmason
„Fjármagnið, sem heimilin og atvinnu-
fyrirtækin höfðu yfir að ráða, var á
svívirðilegan hátt flutt „suður“ svo
milljörðum skipti inn í banka ogQár-
festingarsjóði, svo að auðn og atvinnu-
leysi blasti við.“
Svar til Sigríðar Einarsdóttur, Kópavogi:
Niðurgrafin Fossvogsbraut
Fossvogsdalurinn er enn kveikja heitra umræðna.
Gaman að fá opið bréf frá þér um
Fossbogsbrautina. Áður en ég tek
til meðferðar efni bréfs þíns vildi
ég vinsamlegast benda þér á að lesa
greinar með bæði augun opin, þá
er síður hætta á mislestri.
Þú segir í upphafi bréfs þíns að
„ekki hefði ég trúað því, nema sjá
það svart á hvítu, að þú, Jón, mynd-
ir ekki styðja okkur Kópavogsbúa
í að veija Fossvogsdalinn". Hvem-
ig getur þú séð þetta út úr grein
minni? Þetta er algjör útúrsnún-
ingur hjá þér. Ég legg einmitt
áherslu á aö tryggja sem allra best
svæðið sem hæft til útivistar og
hvet báða aðila til að ná sáttum og
hafa þar af sóma. Samstarf um
landnýtingu er forsenda fyrir því
að vel takist til um útivist í dalnum.
Hér er ágreiningur. Ég vil samstarf
Kópavogs og Reykjavíkur. Þú fellir
þig við einhliða og þvermóðsku-
fulla afstöðu upphlaups manna í
bæjarstjóm Kópavogs.
Enginn hávaði
Þú vilt ekki ræða þann möguleika
að grafa brautina 4-6 metra niður.
Að mínu mati er lausnin fólgin í
því. Jafnframt verða lögð holræsi,
sem kosta ella á vegum Kópavogs
mörg hundruð milljónir. Enginn
hávaði, sem máli skiptir, kemur frá
niðurgrafinni braut. Þú ert áhuga-
kona um skógrækt. Hví ekki að
setja strax góð skjólbelti, t.d. af al-
askavíði eftir endilöngum dalnum
og þá á barmi brautarinnar. Veggir
yrðu steyptir, svona svipað og nú
er verið aö gera við Nýbýlaveginn
til vamar. Viltu ekki forvitnast um
hvað er þar á seyði?
Auðvitað hugsa ég mér innakstur
á tveimur eða þremur stöðum frá
Kópavogi. Það myndi spara íbúum
neðan við Nýbýlaveginn geysilegar
upphæðir í framtíðinni. Verði um-
ferðin þvinguð upp á Nýbýlaveg-
inn, t.d. næstu 10 árin, má ætla og
það varlega að sá viðbótarkostnað-
ur íbúa á umræddu svæði kunni
að vera 600-800 milljónir fram að
aldamótum.
Einfalt dæmi er þannig: 3000 bílar
á sólarhring x 50 kr. á bíl á dag
(vegna lengri aksturs, tímatafar
manna o.fl.) x 300 dagar í árinu
Kjallaiiim
Jón Ármann
Héðinsson,
formaður Náttúru-
verndarráðs Kópavogs
gera alls lágmark 45.000.000 kr. á
einu ári. Við getum ekki gengið
framhjá þessu sem atriði er skiptir
ekki máh. Þetta er vegna mistaka
í skipulagi gatna í Kópavogi.
Botninn til skammar
Hugmyndin um nýtt „hringtog"
á uppfyllingu út á leirdrulluna í
Fossvogi virðist fara í finu taugam-
ar. Hvers vegna á að láta, um alla
framtíö, íbúa í vesturbæ Kópavogs
aka undir brýmar að Dalbrekku
og upp á Háaleiti og vera á leið til
miðborgar, Flugleiða, Háskólans
eða út á Seltjamames eða út á
Grandasvæði? Við eigum að fylla
þama upp og losna við óþverrann
og gera þama virkilega faUegt
svæði. Sama gildir um botninn í
Kópavogi, sem er til skammar eins
og hann er. Þessar móhellumynd-
anir (4 smáhnausar) með skeljum
í munu standa óhreyfðar. Veistu
ekki að veður - frost og vatn - er
að mola þetta niður?
Þú segir að ég móðgist fyrir hönd
Davíðs. Þetta er bara eingetið hug-
arfóstur þitt. Ég segi og stend við
það að deilan um dalinn og braut-
ina mun ekki fá farsælan endi
„með óbilgimi á báða bóga“. Því
hvet ég aðilana til sátta og þrátt
fyrir stóryrði munu þeir hafa sóma
af að finna viðunandi lausn og mun
Kópavogur hafa fullan rétt til mót-
unar á niðurstöðu. Einhliða upp-
hlaup gengur ekki að mínu mati.
Skiptir þá eigi máli hvor aðilinn
brúkar stóryrðin.
Þér finnst ég hafa breytt um skoð-
im frá gömlu yfirlýsingunni frá
1973. Ekki er þaö nú alveg svo. Mér
er hins vegar vel ljóst nú eftir að
hafa búið í dalnum um 10 ár að
gatnakerfið er mislukkað og ekki
verður komist hjá því að leysa
vandann. Því sætti ég mig við að
fá Fossvogsbrautina niðurgrafna
og að mestu eða að verulegu leyti
þakta. Þar með er svæðið ein heild
og truflar alls ekki útivist og góða
notkun.
Drasl í skurðum
Áður en ég kveð þig vildi ég mega
benda þér á að í mörgum þver-
skurðum er mikið af drasli Kópa-
vogsmegin og til skammar. Einnig
vantar fimm eða sex göngubrýr
yfir þverskurði svo að þeir fáu sem
fara um í dag geti með sæmilegu
móti gengið Kópavogsmegih en
þurfi ekki að vera að mestu Reykja-
víkurmegin.
Sem formaður Náttúmvemdar-
ráðs Kópavogs hvet ég þig til að fá
ráðsmenn með þér og bæjarstjóm-
armenn (toppana) og hreinsa nú
vel svæðið og leggja göngubrýr og
gera þetta sem fyrst.
Einnig vil ég vekja athygli þína á
því aö bein slysahætta er í mörgum
skurðunum og með vaxandi leik
bama má búast við dauðaslysi. Því
bið ég þig að koma því til leiðar
með ráðsmönnum þínum að
tveggja strengja girðing verði sett
upp við hættulegustu skurðina og
aövörun um slysahættu.
Jón Ármann Héðinsson
„Samstarf um landnýtingu er forsenda
fyrir því að vel takist til um útivist 1
dalnum.“