Dagblaðið Vísir - DV - 10.02.1990, Page 26

LAUGARDAGUR 10. FEBRÚAR 1990.
34
Sérstæð sakamál
Ástríðufull
og eigingiöm
Hertha Roth vissi ekki hvaö hún
var að gera þegar hún gerðist vin-
kona Juttu Berneis sem gætt hafði
bama fyrir Rothhjónin. Jutta var
orðin ástfangin af manni hennar
og hafði einsett sér að fá hann til
að skilja við hana svo hún gæti sjálf
gifst honum.
Jutta Bemeis var tuttugu og
þriggja ára þegar hún stóð í fyrsta
sinn fyrir framan dymar á íbúð
Rothhjónanna í Duisdorf, sem er
ein útborga Bonn, höfuðborgar
Vestur-Þýskalands.
Jutta Bemeis var hjúkrunarkona
á sjúkrahúsi í Bonn. En hana skorti
fé svo hún hafði ákveðið að taka
að sér að sitja yfir börnum á kvöld-
in. Þetta kvöld sat hún hjá Claudiu
sem var sjö ára og Charlotte sem
var nýfædd.
Þetta varð fyrsta af mörgum
kvöldum sem Jutta sat yfir börnum
Rothhjónanna og þar kom að hún
varð góð vinkona þeirra og loks
hætti hún að gæta bama þeirra en
fór þess í stað út að skemmta sér
með þeim. Hertha var þrítug en
eiginmaður hennar, Georg, fjörutíu
og eins árs.
Ástmey Georgs
Eitt kvöld, á meðan Jutta gætti
enn bama Rothhjónanna, fóm þau
út að skemmta sér. Þá fékk Georg
sér einum of mikið að drekka og
lét einhver orð falla sem konu hans
líkuðu illa. Hún sendi því mann
sinn heim úr boðinu og þegar hann
kom heim kyssti hann Juttu á
munninn og klappaði henni á bak-
ið. Honum til mikillar undrunar
kastaði hún sér í faðm hans og
skömmu síðar elskuðust þau.
Jutta bjó í lítilli íbúð í Bonn og
þar áttu þau leynilega fundi. Sam-
band þeirra stóð lengi og þar kom
að Jutta krafðist þess að Georg
skildi við Herthu og gengi að eiga
sig. Georg var hins vegar á báðum
áttum og gat ekki gert upp hug
sinn. Er þannig hafði gengiö um
hríð lýsti Jutta því yfir við hann
kvöld eitt að hún hefði fundið
lausnina á vanda þeirra. Þau
skyldu ráða Herthu af dögum. Þá
gætu þau flutt saman og síðar geng-
ið í hjónaband.
Gestir á
gamlárskvöld
Georg var í fyrstu ekki hrifinn
af hugmynd Juttu en þar kom að
hann lét sannfærast um að ekki
kæmist upp um morðið sem fremja
átti á gamlárskvöld.
Er gestirnir voru saman komnir
á heimili Rothhjónanna þennan
síðasta dag ársins sá Jutta til þess
að Hertha fengi nóg að drekka. Hún
bar henni vín er glas hennar varð
tómt. Ætlunin var að sjálfsögðu að
fá Herthu til að drekka svo mikið
að hún yrði ósjálfbjarga eða sofnaði
djúpum svefni.
Er klukkan var orðin eitt um
nóttina var Hertha orðin svo ölvuð
að leiða varð hana til svefnherberg-
isins. Þar var hún lögð í rúmið en
næstu klukkustundina héldu gest-
imir áfram að skemmta sér. Svo
héldu þeir heimleiðis.
Er þeir voru famir vom þau
Jutta og Georg ein eftir. Þá gekk
Jutta inn í svefnherbergið til
Herthu og virti hana fyrir sér.
Jutta og Georg.
Sprautan
Hjúkrunarkonan tók nú sprautu
úr tösku sinni. í henni var natr-
íumpentótal. Það skyldi binda enda
á ævi Herthu Roth sem hafði um
alllangt árabil kennt hjartaveilu.
Læknirinn, sem síðar yrði kallaður
tí.1, myndi vafalítið komast að þeirri
niðurstöðu að Hertha hefði drukk-
ið yfir sig og hjarta hennar gefist
upp undan álaginu.
Jutta gekk nú að rúminu og lyfti
lakinu. Þá dró hún náttkjól Herthu
upp fyrir hné en um leið vaknaði
hún, leit á Juttu og sagði: „Hvað
ertu að gera?“
Jutta svaraði ekki. Hún rak
sprautuna í lærið á henni en beygði
sig síðan yfir Herthu og sagði: „Ég
skal segja þér hvað ég var aö gera.
Ég var að myrða þig. Nú ættirðu
að finna undarlegt bragð í munnin-
um, rétt eins og þú værir að borða
hráan lauk. Teldu upp að fjórum
og þá ertu dauð.“
„Hvaó erum við búin
að gera þér...?"
Líkami Herthu tók nú kipp. í
augnablik var sem hún ætlaði að
reisa sig upp en hún gat það ekki.
Svo urðu augu hennar fljótandi.
Hún deplaði þeim einu sinni og svo
var hún öll.
Jutta tók um hönd hennar og
púlsinn. Nei, hjarta Herthu sló ekki
lengur. Svo dró hún náttkjólinn
niður á ný.
„Georg,“ hrópaöi hún ánægð.
„Nú geturðu komið inn. Það er af-
staðið."
Georg gekk óttasleginn inn í her-
bergið. Þegar hann sá konu sína
liggja þar hreyfingarlausa og fóla
rak hann upp lágt óp og fór síðan
að gráta. „0, Hattie litla. Hvað er-
um við búin að gera þér sem hefur
aldrei gert okkur neitt illt?“ sagði
hann kjökrandi.
Þegjandi dró Jutta hann frá rúm-
inu. Svo breiddi hún sængina yfir
líkið og lokaði augunum á því.
Að þessu búnu hringdi Jutta á
lækni.
Hjartabilun
Hálftíma síðar kom læknirinn.
Hann beygði sig yfir líkið af Herthu
og fór að rannsaka það. Honum var
sagt að hún hefði veriö hjartveik
Hertha með yngri dótturina í barnavagni. Claudia er á innfelldu myndinni.
og hefði drukkið allt of mikið þá
um kvöldið.
Skyndilega leit læknirinn upp.
„Hún er dáin,“ sagði hann. „Hjart-
að hefur gefist upp. Það er enginn
vafi á þvi. Þið getið sótt dánarvott-
orðið á skrifstofuna til mín eftir tvo
daga. Komið þá með fæðingar- og
giftingarvottorð hennar."
Svo sneri læknirinn sér við og
fór.
Viku síðar fór jarðarfór Herthu
fram. Það kom við marga að sjá
syrgjandi eiginmann hennar og
dætur látnu konunnar standa grát-
andi í kirkjugarðinum.
Óþekkta konan
Fáir tóku hins vegar eftir hæg-
látri konu sem stóð alllangt frá
opinni gröfinni. Hún var tæplega
þrjátíu og fimm ára og svipur henn-
ar gaf til kynna að hún væri djúpt
hugsi.
Hefði Georg Utið á hana hefði
hann borið kennsl á hana. En um
leið og blómum hafði verið kastað
á kistuna gekk ókunna konan
burtu.
Frá kirkjugarðinum óku Georg,
Jutta og dæturnar heim og þegar
þær tvær höfðu verið lagðar til
svefns gerðu Georg og Jutta sér
glaðan dag. Þau skiptust á trúlof-
unarhringum sem Jutta hafði
keypt og látið grafa nöfn þeirra í
nokkru fyrir jól.
Á meðan þau skáluðu vissu þau
ekki hvað þeirra beið.
Rannsóknarlögreglumenn lögðu
leið sína í kirkjugarðinn er grafar-
inn var að moka yfir kistuna. Hon-
um var skipaö að moka ofan af
henni á ný og þegar hann hafði
gert það var kistan borin í bíl sem
beið rétt hjá og síðan var ekið með
hana til líkskoðara.
Ekki leið á löngu þar til krufning
hófst. Er niðurstöður lágu fyrir
lýsti læknir yfir því að hjartabilun-
ina mætti rekja til þess að látnu
konunni hefði verið gefinn í
sprautu stór skammtur af natríum-
pentótah.
Ljóst var nú að Hertha Roth hafði
Óþekkta konan.
Jaffé í bænum Munster en þar
höfðu Rothhjónin búið nokkrum
árum áður. Monika hafði verið
kunningjakona Herthu enda höfðu
þær áður verið skólasystur. Eftir
að Hertha hafði flust til Duisdorf
höfðu þær vinkonurnar hist af og
til.
Nokkru fyrir jól hafði það svo
gerst að Hertha hafði skrifað vin-
konu sinni og skýrt henni frá því
að hún hefði miklar grunsemdir
um að Georg héldi fram hjá sér.
Hún kvaðst hins vegar ekki vita
við hvaða konu hann ætti vingott
en að sig grunaði eiginkonu eins
kunningja Georgs.
Viöbrögö Moniku
Þegar frú Jaffé fékk kortið sem
sagði henni að Hertha væri látin
brá henni mikið. Þótti henni sem
ekki kynni allt að vera með felldu.
Hún hugsaði málið um hríð en
ákvað síðan að kanna hvort verið
gæti að Herthu hefði verið ráðinn
bani. Hún hélt því til Bonn og hafði
samband við rannsóknarlögregl-
una.
Er rannsóknarlögreglumenn
höfðu á lítt áberandi hátt kannað á
hvern hátt dauða Herthu Roth bar
að var Moniku tjáð að ekkert hefði
komið fram sem benti til þess að
neitt óvenjulegt væri við andlát
hennar. Hún hefði verið hjartveik
og hefði drukkið mikið kvöldiö sem
hún dó.
Monika greindi þá frá því hvers
vegna hún væri haldin grunsemd-
um og frásögn hennar þótti það
athyglisverð að ákveðið var að
rannsaka máhð nánar. Krufningin
var mikilvægasti þátturinn í þeirri
rannsókn.
Monika Jaffé var að sjálfsögðu
óþekkta konan í kirkjugarðinum.
Afskipti hennar af máhnu urðu
til þess að Jutta Berneis og Georg
Roth fengu langa fangelsisdóma.
verið myrt.
Georg og Jutta voru í þann veg-
inn að fara að hátta þegar dyra-
bjöhunni var hringt. Fyrir framan
dymar stóðu rannsóknarlögreglu-
menn. Bæði voru færð á lögreglu-
stöðina tfi yfirheyrslu. Nokkrum
klukkustundum síðar gerðu þau
játningu sína.
Bréfið
AUt frá því Hertha dó hafði Georg
látist vera harmi sleginn yfir frá-
falli konu sinni. TU þess að reyna
að sýna að sorg hans væri ósvikin
lét hann prenta mörg lítil kort með
sorgarrönd og var á þeim tilkynnt
um lát hennar. Þetta kort sendi
hann vinum og vandamönnum.
Eitt kortanna sendi hann Moniku
t