Dagblaðið Vísir - DV - 03.03.1990, Side 10

10 LAUGARDAGUR 3. MARS 1990.
Sambýlisfólk í sviðsljósinu: y» jf ^ /lf | _
Njótum félags-
skapar hvort annars
- segja Sigrún Magnúsdóttir borgarfulltrúi og Páll Pétursson, alþingismaður og forseti Norðurlandaráðs, sem nýlega tóku saman
„Viö Páll erum búin aö þekkjast
lengi í gegnum stjórnmálavafstrið en
samband okkar hófst þó ekki fyrr en
ég bauð honum á árshátíð borgar-
stjómar á síðasta ári. Mér leiddist
að fara herralaus og því bauð ég
flokksbróður mínum,“ segir Sigrún
Magnúsdóttir, fyrsti maður á fram-
boðslista Framsóknarflokksins til
næstu borgarstjórnarkosninga og
borgarfulltrúi undanfarin ár. Sigrún
og Páll Pétursson, þingmaður Fram-
sóknarflokksins og forseti Norður-
landaráðs, hafa búið saman síðan í
haust og takast bæði á við erfið verk-
efni á næstunni á sviði stjómmál-
anna. Það má því segja að þau séu
sambýlisfólk í sviðsljósinu.
Tæp tvö ár em síðan Páll á Höllu-
stöðum, eins og hann er oftast nefnd-
ur, missti eiginkonu sína en Sigrún
skildi við eiginmann sinn fyrir fjór-
um árum. Þegar þau eru spurð hvort
þau sem par hafi ekki vakið umtal
segir Páll: „Það er aldrei hægt að
komast hjá slúðri og svo er líka logið
upp á mann endalaust hvort eð er
en ekki þýðir að kippá sér upp við
það. Þar sem við höfum bæði verið
gift áöur er því ekki að neita að það
var hálfeyðUegt að vera einn að
dingla á mannfagnaði þar sem hjón
eru að skemmta sér. Það hentaði
þess vegna vel að bjóða hvort öðru
og við komumst að því að okkur þótti
félagsskapur hvort annars eftirsókn-
arverður og nú erum við tekin sam-
an. Ég var afar vel kvæntur og þegar
ég missti konu mína var ég mjög
vængbrotinn. Lífið hélt samt áfram
og nú hef ég tekið gleði mína á ný,“
segir Páll og lítur á Sigrúnu.
Pólitíkin kemur í
veg fyrir hjónaband
Sú saga hefur verið sögð um sam-
band þeirra Sigrúnar og Páls að póli-
tíkin komi í veg fyrir að þau geti
gengið í það heilaga. Þau kannast við
söguna: „Það er að vísu rétt að með-
an við erum i okkar núverandi póli-
tísku störfum þá er það vissum ann-
mörkum bundið og hjón þurfa lögum
samkvæmt að eiga sama lögheimili.
Sigrún verður að vera búsett í borg-
inni meðan hún er borgarfulltrúi og
ég vil ekki glata réttindum minum
sem bóndi, auk þess sem ég vil vera
búsettur í mínu kjördæmi. Á hinn
bóginn er hægt að hugsa sér undan-
þágur frá þessu búsetuskilyrði. Þing-
menn þurfa ekki að eiga lögheimili í
Reykjavík, jafnvel þó að þeir hafi
meirihlúta tekna sinna vegna starfs
hér. Því skyldi það ekki vera leysan-
legt í okkar tilfelli? Þetta er i annan
stað dálítið óvenjuleg staða,“ segir
Páll kíminn.
Ekki vilja þau segia hér og nú að
brúðkaup standi fyrir dyrum heldur
láta nægja að svara: „Það kemur
bara í ljós.“
Kaupmaðurinn
á horninu
Þau Páll og Sigrún láta sér þó ekki
nægja að vera einungis í pólitíkinni.
Sigrún er kaupmaður í Reykjavík og
Páll rekur bú sitt á Höllustöðum með
hjálp dóttur sinnar og tengdasonar.
Önnur verslun Sigrúnar er í sama
húsi og þau búa í. „Eg er alltaf í sam-
„Ætli við séum ekki heimakærar manneskjur," segja þau Páll og Sigrún sem auk þess að vera á fullu í pólitíkinni eru í öðrum störfum, hún kaupmaður
og hann bóndi. En þau eiga sameiginlegt áhugamál - stjórnmálin.
bandi við mína umbjóðendur þegar
ég er niðri í búð og oft fæ ég að heyra
hvað megi betur fara í borginni,"
segir hún. „Þessa verslun er ég búin
að reka ásamt vinafólki mínu í tæp
nítján ár. Kaupmaðurinn á hominu
hefur langan vinnudag og þess vegna
hefur það bitnað meira á meðeigenda
mínum aö reka verslanirnar á með-
an ég sinni borgarmálefnum. Við
skiptum þvi þannig að hann sér um
innkaup en ég bókhaldið, launin og
reikningana. Ég held að jafnvel Páh
hafi komið á óvart að kaupmaðurinn
þurfi að vinna löngu eftir að búið er
að loka búðinni,“ segir Sigrún.
Langt er síðan hún hóf afskipti af
pólitík. „Ég var búsett á Bíldudal
fyrir tuttugu árum og bauð mig fram
í hreppsnefnd og var efst á lista. Það
voru mín fyrstu kynni af stjórn:
málum en í Bfidudal bjó ég ekki nema
í þijú ár - kláraði ekki einu sinni
kjörtímabilið sem mér fannst sárt.
Ég var fyrsta konan sem komst í
hreppsnefnd á þessum stað. Áður
haíði ég búið fimm ár í Þýskalandi
en þar fékk ég mjög dýrmætan en
harðan skóla. Maður þurfti að standa
sig í vinnu og ekkert dugði nema
krafturinn og harkan. Eg lærði
ákveðni á þeim árum og stundum
finnst mér nú að ég þyrfti að fara í
endurhæfingu til Þýskalands,“ segir
Sigrún.
Pólitíkus frá fæðingu
Páll hefur hins vegar verið alla
ævina í pólitíkinni. „Ég ólst upp á
mjög pólitísku heimih og mikil um-
svif á sviði stjórnmálanna voru í
kringum heimili foreldra minna.
Móðurbræður mínir voru mjög virk-
ir í póhtík og margir frændur mínir.
Þegar ég var í menntaskóla hóf ég
sjálfur afskipti af stjórnmálum og
strax eftir að ég varð bóndi á Höllu-
stöðum þróaðist þetta út í ahs kyns
afskipti af félagsmálum."
Árið 1974 tók Páll annað sætið á
framboðslista í Norðurlandi vestra
og hefur verið þingmaður síðan.
„Þetta voru mjög skemmtilegar
kosningar, þingrofskosningar. Ólaf-
ur Jóhannesson var forsætisráö-
herra, hann rauf þing og efnt var til
nýrra kosninga. Ólafur var efsti
maður á listanum og viö náðum báð-
ir kjöri.“ Mikið átak var fyrir Pál að
ákveða hvort hann ætti að gefa kost
á sér á framboðslistanum því ljóst
var að það myndi hafa í fór með sér
miklar breytingar fyrir heimilið. „Ég
vildi ekki fyrir nokkurn mun hætta
búskap fyrir óvissa framtíð í pólitík.
Það er afar mikið atriði að hafa eitt-
hvað annað til að hverfa að þegar
maður er í stjórnmálum þannig að
maður sé ekki háður því fjárhagslega
að ná endurkjöri. Til stóð að fjöl-
skyldan yrði fyrir sunnan á veturna
en svo vildum við ekki hætta á að
röskun yrði á skólagöngu barnanna
og það þróaðist svo að konan mín sá
um búið að langmestu leyti meðan
hún hafði heilsu. Ég hélt í fyrstu að
ég væri algjörlega ómissandi fyrir
búskapinn á Höllustöðum en annaö
kom í ljós. Alltaf reyndi ég þó að
koma heim um helgar og við höfðum
líka gott vinnufólk. Þegar konan mín
veiktist tóku dóttir mín, Kristín, og
tengdasonur, Birkir Freysson, viö
umsjón búsins.“
Páll á ennfremur tvo syni. Annar
er vélaverkfræðingur og starfar við
rannsóknir í Danmörku en hinn er
í lögfræði í Háskólanum.
Varð hrifin af
borgarmálefnum
Sigrún á tvær dætur, 14 og 19 ára.
Hún er aftur á móti mikið borgar-
bam, fædd og uppahn í Skipasund-
inu. „Ég er ánægð aö hafa búið fyrir
vestan. Það þroskaði mann mikið að
kynnast lífinu í afskekktu þorpi, Það
var t.d. ekki bílfært frá Reykjavík í
níu mánuði á ári vestur á þeim tíma.
í raun vom það mikil viðbrigði að
koma úr stórborg erlendis í svo lítið \
samfélag en ég kunni vel viö það.
Heilsuleysi móður minnar rak á eftir
okkur að koma suður. Við leituðum
að íbúð í nágrenni við heimili for-
eldra minna. Þessi íbúð var til sölu
ásamt versluninni. Þá fengum við
vinafólk okkar frá Bíldudal til að
kaupa hana með okkur og þannig
varð ég kaupmaður,“ segir Sigrún.
„Það er hálfsniðugt að ég skyldi eign-
ast verslunina Rangá. Þegar ég var
barn keypti ég kúlurnar mínar hér
og sjálfsagt hefur mig dreymt um að
eiga allt þetta namrni," segir Sigrún
og hlær.
Leið Sigrúnar lá ekki beint í póli-
tíkina þegar hún ílutti aftur til
Reykjavíkur. „Ég gekk í Félag fram-
sóknarkvenna og fyrir þingkosning-
arnar 1978 tók ég þátt í prófkjöri.
Einar heitinn Ágústsson, sem var
góður vinur minn, hvatti mig mjög
að gefa kost á mér. Ég sló til og lenti
í sjötta sætinu. Aftur urðu kosningar {
árið 1979 og þá lenti ég í fjórða sæt-
inu. Ég sat því tvisvar sem varaþing-
maður á Alþingi.
Ég tók þátt í kosningabaráttu fyrir