Dagblaðið Vísir - DV - 01.09.1990, Side 22

22
LAUGARDAGUR 1. SEPTEMBER 1990.
Hrikalegt
tímabil
- Guðjón Þorsteinsson rekur óskemmtilega sjúkrasögu sína í DV-viðtali
„Þegar ég lít til baka og rifja upp þetta dapra tímabil finnst mér það einkennilegt að það skyldi taka allan þennan tíma að komast að því hvað að mér
var,“ segir Guðjón Þorsteinsson sem gekk til sex lækna til að fá úr þvi skorið hvað hrjáði hann og fór í allnokkra uppskurði.
Alltof sjaldan gerir fólk sér grein
fyrir því hve mikilvægt það er að
halda góöri heilsu. Veikindi gera ekki
alltaf boð á undan sér og mörg dæmi
eru til um það að vanheilsa hafi veru viðkomandi. Einn af þeim sem
hreiniega kippt fótunum undan til- fengið hafa að reyna það hvað van-
heilsa er heitir Guðjón Þorsteinsson,
29 ára Reykvíkingur, en búsettur á
ísafirði. Fyrir tæpum tveimur árum
fór hann að flnna fyrir óþægindum
í kviöarholi. Þessi óþægindi áttu eftir
að ágerast og hreinlega breyta öllu
hfi Guðjóns næstu árin. Hann varð
að gangast undir margar aðgerðir
áður en í ljós kom hvert meinið var.
Guðjón var frá vinnu í fimm mánuði
og léttist um 40 kíló á sama tíma. I
dag er Guðjón á batavegi en mjög
bitur og sár yfir því sem á undan er
gengið. Hann féllst á að rekja sjúkra-
sögu sína í DV og fer hún hér á eftir.
Guðjón vildi ekki kveða upp úr með
það hvort um mistök lækna hefði
verið að ræða né áfellast neinn varð-
andi veikindi sín. Lesendur geta síð-
an dæmt um það hver fyrir sig hvort
um mistök lækna hafi verið aö ræða
eða ekki.
„Það var um jóhn 1988 að ég fór
að finna fyrir miklum verkjum í
kviðarholinu. Ég fór í rannsóknir
vestur á ísafirði, fékk lyf og lagaðist
nokkuð. Aftur fór ég að finna fyrir
miklum verkjum í júh í fyrra en það
lagaðist einnig eftir lyíjagjöf. Síðan
kastaði fyrst tólfunum í febrúar á
þessu ári. Verkirnir voru oft á tíðum
óþolandi og mér var sagt að þetta
væri einna líkast því að ég væri með
nýrnasteina.“
Tvær aðgerðir
við nýrnasteinum
„Ég varð að gangast undir tvær að-
gerðir á ísafirði hjá mjög góðum
lækni en þetta lagaðist ekki. Það má
geta þess hér að mörg nauðsynleg
tæki til rannsókna eru ekki til staðar
á ísafirði og er það að sjálfsögðu
mjög bagalegt að eitt stærsta sjúkra-
húsið á Vestfjöröum skuli ekki vera
vel tækjum búið. Reyndar kom aldr-
ei í ljós hvort ég var með nýrnasteina
eða ekki. í framhaldi af því var ég
sendur til Reykjavíkur í frekari
rannsóknir á Landspítalann. Sá
læknir, sem annaðist mig þar, taldi
sig sjá poka neðarlega í kviðarholinu
og taldi að um kviðslit væri að ræða.
Annar læknir var einnig fenginn í
málið og hann komst að svipaðri nið-
urstöðu, reyndar taldi hann að um
mjög sjaldgæft afbrigði af kviðsliti
væri að ræða sem mér skildist að
einhver hundruð sjúklinga í heimin-
um heföu greinst með.“
Enn eitt sjúkraflugið
til Reykjavíkur
„Nú var ég sendur til Ísaíjarðar og
strax í aðgerð. Eftir hana leið mér
vægast sagt illa og þegar ég rankaði
við mér daginn eftir aðgerðina sagði
læknirinn við mig að ég væri með
æxli við ristilinn. Ég varð alveg mið-
ur mín og þær voru margar hugsan-
irnar sem flugu í gegnum hugann
eftir að ég frétti þetta. Þó fannst mér
gott að fá að vita hvaö aö mér væri
en á móti kom að ég var auðvitaö
mjög bitur þegar mér var hugsað til
aðgerðanna vegna nýmasteinanna