Dagblaðið Vísir - DV - 22.09.1990, Blaðsíða 26

38
LAUGARDAGUR 22. SEPTEMBER 1990.
LífsstiQ
Afríka:
Heimsókn í lítið
þorp í Zimbabwe
Sögusviðiö er litla þorpið Uhuru
Nakazi í Zimbabwe. Það er árla
morguns, klukkan er að verða sex,
sólin er að koma upþ og við fyrsta
hanagal vakna íbúamir. Fyrir fram-
an eitt húsið er matsveinn að sjóða
vatn yfir opnum eldi, svo býr hann
til te. I húsinu bíður Hanna Sigurðar-
dóttir eftir að sjá fyrstu sólargeislana
áður en hún hættir sér á fætur.
Næturnar eru nefnilega kaldar á vet-
uma í þessu litla þorpi þar sem búa
18 karlmenn, 18 konur og um 20 börn.
Þegar sólin er komin upp er sest að
tedrykkju, þeir sem vilja sætt te
byrja á að tína maurana úr sykur-
karinu.
Hanna ákvað að eyða sumarfríinu
sínu í Zimbawe þetta áriö. Hún fór
út á vegum Danish Voluntary
Servicaí gegnum skiptinemasamtök-
in AFS á íslandi og með henni í fór
voru þrír Norðurlandabúar. Tilgang-
ur ferðarinnar var að kynnast af eig-
in raun lífi og störfum Afríkubúa.
Konurnarvinna
„Eftir að þorpsbúar höfðu dmkkið
sitt hefðbundna morgunte fóru kon-
urnar, um áttaleytið, með minnstu
börnin bundin á bakið, út á akrana.
Þær komu svo til baka klukkan tíu
og fengu sér þá tedreitil, að því loknu
héldu þær aftur út á akrana. Stund-
um fóm karlarnir með þeim en þeir
snúa heim í hádeginu ásamt konun-
um sem elda hádegismatinn fyrir þá
áður en þær snúa aftur út á akrana
þar sem þær vinna til klukkan fimm.
Vinnudegi karlanna var hins vegar
lokið og eftirmiðdeginum eyddu þeir
á bamum þar sem þeir sátu fram á
kvöld og drukku zúbbúku, sem er
afrískur bjór, þykkur eins og hafra-
grautur og inniheldur fremur lítinn
vínanda," segir Hanna.
„Þegar konurnar koma heim á dag-
inn fara þær að þvo og taka til. Þær
sópa jarðveginn fyrir framan kofana
vandlega, matreiða svo satsa sem er
þjóðarréttur á þessum slóðum. Satsa
er maísmjöl, soðið í vatni og með því
er borið kjöt sem soðið hefur verið í
vatni með tómötum og lauk en ekki
kryddað að ööru leyti.“
Geit í öll mál
„Annan daginn minn í þorpinu
spurði þorpshöfðinginn mig hvort ég
borðaöi geitakjöt. Ég sagðist halda
að ég gæti borðað það eins og annað
kjöt. Hann ók þá í burtu á dráttarvél-
inni sinni og kom aftur nokkrum
klukkutímum síðar með öskrandi
geit á vagni sem bundin var á fótun-
um.
SSsSi

Sungið og dansað í þorpinu
DV-myndir Hanna Sigurðardóttir.
vV::'y' 'r"mn -i r <í i-/- • ■ > #2í Fjf Lú f ■1
. 1 3.. 4 iI T'' l i -'t-> y > t r ■ Aj j Mg ®f
ífenírBff vt PPkJ.
Árla morguns í Uhuru Nakazi.
Það tekur ekki langan tíma að slá upp kofa.
Hann ók rakleiðis upp aö kofanum
mínum tók geitina niður af vagnin-
um og skar hana á háls með bitlaus-
um hníf. Geitina fékk ég svo í alla
mata þann tíma sem ég var í þorp-
inu. Soðið geitakjöt með satsa á
morgnana, um miðjan daginn og á
kvöldin. Það var ekkert rafmagn í
þorpinu og því engin aðstaða til að
kæla matvæli. Því var geitarskrokk-
urinn geymdur í bala, á miðju gólf-
inu, í kofanum hjá mér og það var
svona hálfklígjulegt að horfa á hann
þar þegar heitast var um miðjan dag-
inn.
Það var ekki ýkja mikið um að
vera á daginn. Þegar ég kom í þorpið
í byrjun ágúst var enn vetur. Þá þrjá
til fjóra mánuði sem líða á milli þess
Á leið út á akurinn.
Hvíldinni fegin eftir langan vinnu-
dag.