Dagblaðið Vísir - DV - 24.10.1992, Blaðsíða 27

26
LAUGARDAGUR 24. OKTÓBER 1992.
---------------------------------------------------------------------------i
■ ' '
liasSagSí!

:

■ -'

-
■ ■(

8ÉÍ
Hinn eini sanni töffari f slands:
Mun aldrei eld -
ast úr poppinu
segir Rúnar Júlíusson sem hefur vaknað til lífsins á nýjan leik í poppheiminum

if
Rúnar Júlíusson segir að nýtt tímabil sé hafið í lífi sinu ekki síður skemmtilegt en Hljómatímabilið var á sínum tima.
„Það var búið að biðja okkur í
mörg ár að koma saman en áhugi
var ekki fyrir hendi. í sumar voru
25 ár frá því fyrsta stóra Hljómaplat-
an kom út. Þá fannst mér taekifærið
komið til að endurvekja hljómsveit-
ina. Ég hafði samband viö félaga
mína og þegar í ljós kom að þeir voru
sammála ákváðum við að slá til. Auk
þess fannst okkur að ef við ætluðum
að koma saman á ný væri þetta síð-
asta tækifærið. Þetta tókst," segir
Rúnar Júlíusson, stórpoppari og einn
elsti bítill landsins, í viðtali við helg-
arblaðið.
Um þessar mundir halda Hljómar
tónleika á Hótel íslandi og rifja þar
upp þá stemningu sem var allsráð-
andi í danshúsum landsins á sjöunda
áratugnum. Lög Hljóma hafa elst vel
og þykja perlur í dægurlagaheimin-
um í dag. Það eru þó ekki bara lögin
sem eru síung, svo er einnig um aðal-
rokkara hljómsveitarinnar, Rúnar,
sem er orðinn 47 ára gamall og
þriggja bama afi. Hann hefur haldið
sér í ótrúlega góðu formi og hefur
jafngaman af að þjóta um með bass-
ann nú og hann gerði í Glaumbæ í
gamla daga. Margir tala um Rúnar
sem eina original töffara landsins.
Á sviði í tæp þrjátíu ár
Rúnar er reyndar ekki óvanur
sviðinu, hefur nær aldrei farið af því
þótt Hljómar hafi lagt upp laupana
árið 1969. Gunnar Þórðarson er einn-
ig í æfingu en lengra er síðan Engil-
bert Jensen og Erlingur Björnsson
hafa stigið á svið. „Ég hef tekið eftir
að bæði gamlir aðdáendur og þeir
sem aldrei hafa séð okkur koma til
að sjá Hljóma. Ég veit um nokkra
aðdáendur sem hafa komið tvisvar,"
segir Rúnar. Hann segist vera mjög
ánægður með þær viðtökur sem
hljómsveitin hefur fengið.
Rúnar segist vera í ágætis þjálfun
og eigi því auðvelt með að taka
„sveiflur". „Það er engin sérstök
formúla sem ég nota til að halda mér
í góðu formi nema kannski að hafa
reglu á óreglunni. Annars eru sögur
af stöðugu sukki poppara oft orðum
auknar. Gott líkamlegt form og
óregla fer nefnilega ekki saman,“
segir Rúnar. „Það er þó engu að síður
ljúft líf í kringum poppheiminn. En
ég hef aldrei farið í meðferð.“
Á sínum yngri árum var Rúnar
mikil knattspyrnuhetja og hann leik-
ur ennþá fótbolta. „Það er partur af
því að halda sér í formi. Ég hef gam-
an af hvers kyns líkamsrækt."
- En finnst þér erfitt að eldast?
„Nei, alls ekki. Mér finnst það ein-
mitt mjög skemmtilegt. Ég er að vísu
ekki jafh mikill strákur í mér og áður
fyrr en hef engu að síður mjög gaman
af tónlist og jafnvel enn meira en í
gamia daga.“
Fyrstu
íslensku bítlarnir
Hljómar voru fyrsta íslenska bítla-
hljómsveitin og sumir segja sú fyrsta
á Norðurlöndum. Rúnar segir það
vel vera mögulegt enda sé mikil
ásókn í gömlu Hljómaplötumar í
Skandinavíu um þessar mundir.
„Sérstaklega Thorshamar sem var
nokkurs konar útflutningsplata hjá
okkur í kringum 1966 er við náðum
plötusamningi við EMI og Colombia
í Bandaríkjunum. Þær plötur eru
verðmætir safngripir og boðið í þær
stórar fjárhæðir."
Fyrsta stóra Hljómaplatan var tek-
in upp á tíu tímum en Rúnar segir
þann tíma varla duga í upptöku á
einu lagi í dag. Tæknin var þó öllu
lakari í þá daga. Þess vegna má segja
að lög eins og Bláu augun þín, Þú og
ég og fleiri hafi verið gerð af ungum
tónlistarsnillingum.
- Voruð þið slíkir snilhngar?
„Ef lögin endast svona vel hlýtur
eitthvað að hafa verið varið í það sem
við vomm að gera. Hitt deyr út og
heyrist ekki meira. Við byrjuöum
eins og sjálfir Bítlarnir að herma eft-
ir öðrum hljómsveitum. Síðan þróað-
ist okkar eigin stíll. Það vora reyndar
ekki nema þrjú frumsamin lög á
fyrstu plötunni okkar."
- Urðu Hljómar til á stuttum tíma
eða var aðdragandi að stofnun
hlj ómsveitarinnar?
Poppgoð ungu
kynslóðarinnar
„Þremur vikum eftir að ég eignað-
ist bassagítar spiluðum við á fyrsta
ballinu. Ég var sjálfmenntaður á
bassann en Gunnar, Erlingur og
Engilbert Jensen höfðu alhr spilað
áður í danshljómsveitum. Ég kom
síðastur inn í hljómsveitina en við
Gunnar vorum kunningjar frá því
við spiluðum saman fótbolta í ijórða
flokki."
Hljómar urðu til haustið 1963 og
lifðu til ársins 1969 þegar meðlimir
hljómsveitarinnar og Flowers sam-
einuðust í stórhljómsveitinni Trú-
broti í upphafi hippa- og blómatíma-
bilsins. Nokkrar mannabreytingar
urðu á Hljómum á fimm ára tímabili
þeirra. Sennilega hefur þó mesta
breytingin orðið þegar Hljómarnir
náðu í Shady Owens sem þá var
söngkona í Oðmönnum. Sú hljóm-
sveit var hins vegar lögð niður þegar
söngkonan yfirgaf hana.
- Áttuð þið von á þessum gífurlegu
vinsældum þegar þið ákváðuð að búa
til bítlahljómsveit?
„Nei, það reiknaði enginn með
þeim. Hins vegar var mjög skemmti-
legt að vera frægur á þessum tíma.
Ég man aldrei eftir að það hafi reynst
okkur erfitt þótt ungir værum. Hins
vegar bitnaði frægðin talsvert á for-
eldrum okkar þar sem stööugar
símahringingar og ónæði var allan
sólarhringinn.“
Átti að ganga
menntaveginn
Móðir Rúnars gat aldrei fellt sig
við að sonurinn væri í poppgarginu.
„Hún vhdi að ég gengi menntaveg-
inn,“ segir Rúnar. Hið unga poppgoð
hafði engan tíma til slíks. „Mamma
brýndi stöðugt fyrir mér að læra eitt-
hvað, það væri aldrei of seint. Hún
hélt því reyndar áfram aht til síðasta
dags,“ útskýrir hann. Faðir Rúnars
var múrarameistari og móðir hans
starfaði sem húsvörður í leikfimi-
húsi bæjarins. Þau eru bæði látin.
Rúnar var í miðjunni af þremur
systkinum. Systir hans er níu árum
eldri og bróðir sjö árum yngri.
Foreldrar hans höfðu talsverð áhrif
á framtíð hans. „Já, þau höfðu það,“
segir Rúnar. „Við þénuðum mjög vel
á fyrstu áram Hljóma enda sphuðum
við á hverju kvöldi. Foreldrar mínir
lögðu hart að mér að fjárfesta, t.d.
með því að hyggja hús svo að pening-
amir færu nú ekki allir í tóma vit-
leysu. Ég fór að ráðum þeirra og bý
enn í því húsi. Það er mér reyndar
mjög kært þar sem ég vann mikið
við það sjálfur. Auk þess hef ég ein-
ungis flutt einu sinni á ævinni - úr
fööurhúsum og í húsið mitt,“ segir
hann.
Einu sinni kom það samt fyrir aö
Rúnar var ákveðinn að selja ahar
sínar eigur. „Þaö var í kringum 1970.
Þá var ég ákveðinn í að flytja th
Hinir einu sönnu bítlar Islands, Rúnar, Gunnar og Erl-
ingur.
Sannkölluð blómabörn. Rúnar og sambýliskona hans,
María, í kringum 1970.
LAUGARDAGUR 24. OKTÓBER 1992.
39
Bandaríkjanna. María stoppaði mig
af,“ segir hann. Sambýliskona Rún-
ars er María Baldursdóttir söngkona
og eiga þau tvo syni sem báðir era
tónlistarmenn.
Nýtt tímabili hafið
„Það var gífurlega mikið að gera
hjá mér á Hljómaáranum. Við sph-
uðum stöðugt á skólaböhum og öðr-
um dansleikjum, ég sphaði fótbolta
með meistaraflokki og loks stóö ég í
húsbyggingum. Auðvitað skemmti
ég mér líka,“ segir hann og brosir.
„Ég skh ekki hvernig sólarhringur-
inn gat enst mér,“ heldur hann áfram
,og bætir við: „Þetta var mjög
skemmthegt tímabh í lífi mínu. Mér
finnst reyndar að annað slíkt tímabh
eigi sér stað núna. Bæði vegna sam-
starfs míns við Bubba Morthens,
sameiningar Hljóma á ný og hljóm-
plötu sem ég er að leggja síðustu
hönd á. Þetta tímabh núna er ekki
síður skemmthegt og mér finnst ég
vera að vakna th lífsins á nýjan leik.“
Rúnar Júlíusson hefur aldrei frá
því hann keypti sér fyrsta bassann
lagt tónhstina á hihuna. Hann hefur
aha tíð verið á kafi í útgáfumálum
eða með sínar eigin hljómsveitir á
þvælingi, jafnt hér á landi sem er-
lendis. Bandaríkin hafa ahtaf heihað
popparann og hann hefur verið svo
heppinn að fá að spha á dansleiRjum
og þorrablótum íslendingafélaga um
aha Ameríku. Fyrirtæki Rúnars,
Geimsteinn, hefur gefið út um sjötíu
hljómplötur frá því það var sett á
laggimar árið 1976. Auk Geimsteins
á hann hluta í veitingahúsi í Keflavík
sem heitir Edenborg.
ísviðsljósiðáný
Segja má aö frægðarljómi Rúnars
Júl. hafi legið niðri á tímabhi en
stjama hans skaust upp á himininn
aftur þegar þeir Bubbi Morthens
ákváðu aö slá saman strengi og slógu
í gegn með Mýrdalssandi og fleiri
lögum. „Það var viss aðdragandi að
samstarfi okkar Bubba. Við höfðum
hist nokkuð oft á sl. tveim th þremur
árum og komumst að því að við höfð-
um sama smekk á tónhst. Um þetta
leyti var ég að undirbúa sólóplötu
og Bubbi ætlaöi að aðstoða mig við
hana. Þróunin varð hins vegar sú að
við gerðum þessa plötu saman. Mér
fannst hún koma vel út enda varð th
hljómsveit upp úr því samstarfi. Við
ferðuðumst um aht landið og gerðum
það gott. Þetta var ákaflega skemmti-
legur tími.“
- Verðuráframhaldáþvísamstarfi?
„Það er hugsanlegt á næsta ári.“
Rúnar er um þessar mundir að
leggja lokahönd á hljómplötu sem
hann hefur unnið með bandarískum
tónhstarmanni og kann hann sér-
stæða sögu í kringum samstarf
þeirra. „Árið 1967 kynntist ég manni
sem heitir Larry Otis. Hann var í
strand|æslunni á Keflavíkurflug-
vehi, auk þess sem hann var gítar-
leikari. Á þeim tíma þvældist hann
mikið með okkur í Hljómum. Við
settum hann oft í dulargervi og
smygluöum út af vehinum en í þá
daga fengu hermenn htið sem ekkert
að fara utan girðingar. Við Larry
urðum góðir vinir og skrifuðumst á
í mörg ár eftir að hann lauk her-
skyldu hér á landi. Ég sendi honum
mínar plötur og hann sendi mér hug-
myndir sínar. Larry spilaði meöal
annars frá 1971 th 1973 með Tinu
Turner. Árið 1974 gufaði hann hins
vegar upp og ég heyrði ekkert meira
í honum. Síðan vhdi það th sl. vor,
er ég var með hljómsveit mína að
spha í Los Angeles, Seattle og San
Francisco, að Larry var að flytja og
fann gömul bréf frá mér. Hann fékk
samviskubit yfir hversu langt var
um hðið frá því við höfðum heyrt
hvor frá öðrum og hringdi í mig.
Tengadóttir mín, sem svaraði síman-
um, gaf honum númerið mitt í San
Francisco. Thvhjun réð að ég var
þennan eina dag í borginni. Við
ræddum lengi saman í síma, ákváð-
um að hittast og koma með það sem
við áttum af lögum. Þannig varð
þessi plata th sem ég er að vinna
núna,“ segir Rúnar.
Hann gerði aha texta plötunnar,
sem eru á íslensku, en Larry mun
gera enska texta enda verður platan
einnig gefin út í Bandaríkjunum.
Grunnar plötunnar voru unnir í
Kalifomíu en Rúnar vinnur um þess-
ar mundir við lokafrágang í hljóðver-
inu Grjótnámunni.
ífótsporföðurins
Yngri sonur Rúnars, sem er 21 árs,
er um þessar mundir á tónleikaferða-
lagi um Bandaríkin að kynna plötu
hljómsveitar sinnar, Deep Jimi and
The Zep Creams, en hún hefur gert
plötusamning við stórt bandaríSkt
útgáfufyrirtæki, Atlantic. Strákarnir
í Deep Jimi era allir ungir Keflvík-
ingar svo bítlabærinn er ekki dauður
úr öllum æðum. „Ég er búinn að
fylgjast með þessum strákum í gegn-
um árin enda hafa þeir verið í stúdíó-
inu mínu frá því þeir fermdust," seg-
ir Rúnar stoltur og bætir við að son-
ur hans sé raunar að gera mjög svip-
aða hluti og hann sjálfur gerði á þess-
um aldri.
Aht frá því Hljómamir urðu th og
fram undir áttunda áratuginn var
mikh gróska í lifandi tónhstarflutn-
ingi. Margir þeirra tónlistarmanna,
sem komu fram á sjónarsviöið á þeim
tíma, hafa horfið í fjöldann en aðrir
halda sig enn við tónhstina. Þeir era
oft nefndir ehipopparar í jákvæðri
merkingu.
„Það er mjög misjafnt hvað fólk
hefur mikið úthald í tónhstinni.
Mörgum finnst þetta erfitt líf. Auk
þess era tekjur ótryggar og það hefur
sjálfsagt mest að segja,“ segir Rúnar.
Þeiryngrigóðir
Elhpoppararnir hafa ekki mikið
samband sín á milli. „Helst þegar við
erum að vinna við eitthvað. Öðravísi
ekki. Við fórum ekki í heimsóknir
hver th annars," segir Rúnar. Hins
vegar segir hann það koma fyrir að
ungir strákar, sem era að byija tón-
Oli M. Isaksson
forstj. í Rvk
Rúnar Júlíusson
hljómlistarmaður
Ólöf Ólafsdóttir Þuríður
húsm. á Eyrarb. 1 Bergsteinsdóttir

Bergsteinn Jóhannes
Jóhannesson Bergsteinsson
h
Jóhanna Bergmann
húsfr. í Fuglavík
Helga Guðmundsd.
frá Miðhúsum
Sigurður Sigurðss.
bókb. i Tjarnarkoti
Magnús Bergmann
hreppstj. Fuglavik
Neríður Hafliðad.
húsfr. í Hópi
Jón Bergmann
b. í Hópi
Bergsteinn Jónsson
b. á Þinghóli
Ragnh. Bergsteinsd.
frá Árgilsstöðum
Jón Magnússon
b. í Tungu
Guðrún Guðmundsd.
húsfr. á Þinghóli
Þorsteinn Gíslason
málari og kaupm.
Úrfrændgarði Rúnars Júlíussonar
Eggert Ólafsson
b. Hávarsstöðum
Ölafur Jónsson
b. á Kópareykjum
Þuriður Þorsteinsd.
húsfr. Kópareykjum
]

Halldóra Jónsdóttir
húsfr. Hávarsst.
Ingiríður Einarsd. I
húsfr. i Skáney
Halldóra Einarsd.
húsfr. á Kirkjubóli
Einar Ólafsson
b. Kirkjubóli
Jón Hannesson
b. I Skáney
Þorsteinn Gíslas.
útvb. Meiðastöðum
Halldóra Hannesd.
húsfr. Augastöðum I
Sigriður Jónsdóttir
húsfr. Hofsxstöðum
Hannes Sigurðss.
b. á Hofstöðum
hstarferh sinn, leiti th þeirra eldri
og ræði við þá. „Ég fer oft í Edenborg
th að hlusta á tónhst yngri mann-
anna og ræði við þá, t.d. Sáhna, Sól-
ina, Todmobhe, KK og Ný Dönsk.
Stundum tek ég lagið með þeim og
hef mjög gaman af. Ég ber mikla
virðingu fyrir þessum yngri tónhst-
armönnum og finnst þessar hljóm-
sveitir mjög góðar. Sem betur fer
hefur lifandi tónhst verið að sækja í
sig veðrið á undaníomum árum.
Lánið okkar í Hljómum á sínum
tíma var að það voru engin böll hald-
in án hljómsveita, hvort sem var í
skólum eða á dansstöðum. Hljómar
vora að spha löngu fyrir tíð diskótek-
aranna enda voram við á sviðinu
aht kvöldið. Þá þekktust ekki þessar
endalausu pásur. Við áttum á fjórða
hundrað laga á efnisskrá okkar,“
segir popparinn.
- Er þetta í raun ekki hundleiðinlegt
líf th lengdar?
„Nei, mér finnst það skemmthegt.
Það á líka mjög vel við mig að vera
eigin herra.“
í félagsskap
með minningunum
- Er öðravísi að standa á sviði með
gömlu Hljómunum en t.d. Bubba
Morthens?
„ Já, það hrannast upp minningarn-
ar þegar maður stendur með þeim
Jensen, Erlingi og Gunnari á sviðinu.
Ýmis atvik í thverunni skjóta upp
kohinum í huganum þótt maður vilji
kannski ekki nefna þau héma. Ég
get þó nefnt allar ferðimar sem við
fórum th London, þegar við hittum
Paul McCartney og Jimi Hendrix.
Við tókum upp plötu að deginum og
fóram síðan í einkaklúbb að nóttunni
þar sem við hittum marga fræga tón-
listarmenn."
Rúnari finnst unga fólkið í dag vera
mjög ólíkt ungu kynslóðinni fyrir 25
áram. „Ungt fólk í dag hefur ekki
einbeitingu og heldur ekki athyghnni
lengur en sem nemur stuttri auglýs-
ingu. Það lifir í miklum hraða og
hefur svo ótal marga valkosti, sam-
anber sjónvarps- og útvarpsstöðvar.
Það þarf miklu meira th að halda
athygli fólks í dag en áður, mikla
útgeislun. Svo virðist þó vera sem
tónhst og tíska sjöunda áratugarins
falli ungu fólki í dag mjög í geð.“
Draumur um
heimsfrægð
Þótt líf Rúnars Júhussonar hafi
nær eingöngu snúist mn tónhst und-
anfarin þrjátíu ár hefur hann þó gef-
ið sér tíma th annarra hluta. „Ég les
mikið, sérstaklega um tónhst og tón-
hstarfólk, hef gaman af að tefla, ferð-
ast og er að eigin mati ágætur fjöl-
skyldufaðir. Auk þess hef ég gaman
af póhtík og er formaður tónhstar-
skólanefndar Keflavíkur,“ segir
hann.
„Ég er ekki ríkur af veraldlegum
eigum, þrátt fyrir mikla vinnu, en
hef verið mjög heppinn með mitt
heimafólk. Draumur minn er sá að
geta búið hluta ársins í Kaliforníu
enda er ég mikhl sóldýrkandi."
Rúnar segist hafa átt sér marga
drauma um ævina og flestir þeirra
hafa ræst. „Ég á mér þó einn leyndan
draum sem vonandi á eftir að ræt-
ast. Að ég eigi þátt í að búa th lag sem
kemst á toppinn í öðram löndum.
Ekki það að mig langi í heimsfrægð
heldur frekar að sanna mig,“ segir
hann. „Ég stefni á það í framtíðinni.“
Á næstunni verður stór stund hjá
Rúnari og félögum hans úr poppinu
þegar Sinfóníuhljómsveit íslands
flytur Trúbrots-verkið Lifim á tón-
leikum. „Það er viss viðurkenning
fyrir okkur og mikh upphefð. Ég
hlakka mjög til að heyra verkið flutt
á þennan hátt og ht á þetta sem stór-
viðburð í minu lífi.“
- Svona í lokin, Rúnar, hvaða lög
syngur slíkur stórpoppari fyrir
barnabömin?
„Ég syng gömlu barnalögin en bý
oft th mín eigin ævintýri í kringum
þau. Elsta barnabarniö er þó farið
að biðja um Mýrdalssand og Fyrsta
kossinn. Hann er fimm ára og nýfar-
inn að uppgötva gamla manninn sem
poppara," segir Rúnar Júhusson,
hinn eini sanni töffari íslands.
-ELA