Dagblaðið Vísir - DV - 10.12.1992, Blaðsíða 12

12
FIMMTUDAGUR 10. DESEMBER 1992.
Spumingin
Hvaö verður í matinn hjá
þér á aöfangadagskvöld?
Sveinbjörg Sveinbjömsdóttir nemi:
Sveppasúpa, hamborgarhryggur og
súkkulaðimús.
Ásgeir Sigurðsson fyrrverandi skip-
stjóri: Það verða kótilettur og ís á
eftir. Ég vil ekki að ijúpa sé borðuð
á jólunum, hana á að láta í friði.
Jón Ólafsson forstjóri: Ætii það verði
ekki ijúpur.
Sigrún Hjörleifsdóttir húsmóðir:
Rjúpur, en ég er ekki búin að ákveöa
forrétt né aðalrétt.
Sigríður Auðunsdóttir verslunar-
maður: Trúlega kalkúnn.
Hildur Viggósdóttir kennari: Það
verða rjúpur og sérríbúðingur á eft-
ir, ailtaf það sama.
Lesendur
Að vera maður
- h vað er það?
Steinunn Eyjólfsdóttir skrifar:
Að vera maður - hvað er það? Gef-
ur það rétt til að misþyrma öðrum
tegundum? Fjölmiðlar birta myndir
og frásagnir af dýraniðslu eins og um
skemmtiatriði sé að ræða. Nefna má
fáein dæmi af handahófi. Blaðafrá-
sögn í léttum tón frá sl. sumri: Ein-
hver böm höfðu safnað fullri krukku
af hungangsflugum. Ekki fylgdi sög-
unni hvað krakkaormamir gerðu við
þessa veiði sína. í sjónvarpinu var
greint frá því með myndskreytingu
ekki alls fyrir löngu hvemig sjávar-
kvikindi nokkurt murkaði lífið úr
fiski. Þetta tók ekki nema sólarhring!
í tvígang nú á fáum dögum hafa
menn verið í viðtah í fjölmiðlum sem
festa á mynd og stunda það að láta
stærri dýr „borða“ hin minni. - Fyr-
ir utan smekkleysuna að birta mynd-
ir af lifandi sauðfé með kjötauglýs-
ingum eins og sjónvarpið „okkar"
gerir á hveiju hausti. Enginn sem
umgengist hefur skepnur myndi láta
sér detta í hug að auglýsa þannig.
Dýravinir em að gefast upp á að
tala fyrir daufum eyrum. Allt hefur
verið reynt; að vitna í lagagreinar
sem kveða skýlaust á um að aflífá
eigi dýr fljótt og þjáningalaust og
höfðað til sómatilfinningar manns-
skepnunnar. En ekkert dugar.
Ég er bara rithöfundur en hvorki
lögmaður né náttúrufræðingur en ég
er reið og mér er alveg sama þó að
alþjóð viti það. Ég hvet alla dýravini
til að vera það líka. Það er víst ekki
nóg að við fáum allar þjáningar
mannkynsins inn í stofu til okkar -
við verðum líka að fá að vita hvemig
hægt er að kvelja dýr. Mörgum finnst
að það minnsta sem dýraníðingar
gætu gert væri að þegja og skamm-
ast sín í stað þess að hreykja sér í
fjölmiðlum. Mann langar til að
þurrka geðveikisglottið af ásjónu
þeirra með vel blautri gólftusku.
Vinsæl afsökun fyrir því að kvelja
lífið úr dýrum er að svona gangi þetta
úti í náttúrunni. Þetta em hæpin
rök. Menn „borðuðu" líka hver ann-
an úti í náttúrunni. - Því er það ekki
gert nú í allri dýrtíðinni! Þjóðsögur
segja að tröllin hafi þótt mannakjöt
hinn besti jólamatur. Þjóðtrúin segir
líka að hefndin hitti alltaf níðinginn
að lokum. - Vel að merkja; það er
alveg óþarfi að vera að flytja inn í
landið illyrmi til að-fleygja smádýr-
um fyrir. Við höfum tófuna og lömb-
in. Ég hef aldrei verið svo ólánsöm
að sjá dýrbitið lamb en þeir sem séð
hafa segja það alveg ógleymanlegt.
Að vísu myndi slíkt „sport“ krefjast
nokkurs landrýmis en hvað væri það
á móts við að geta gengið út á fögrum
morgni og horft á tófuna drekka
blóðið á meðan lambið gæfi upp önd-
ina! Það hlyti að vera óskastund
dýraníðingsins.
Afturhvarf til gamalla stjórnarhátta
Einar Vilhjálmsson skrifar:
Þeir menn sem eru að semja við
útlendinga um veiðiheimildir í ís-
lenskri landhelgi ættu að gera sér
ljóst að hún er hvorki meira né
minna en hjarta þjóðarinnar sem
dælir næringunni um þjóðarlíkam-
ann og er eign allra íslendinga líkt
og hjartað í brjósti hvers og eins.
Mér líst mjög illa á að tengja aðrar
þjóðir inn á þetta blóðrásarkerfi okk-
ar og ekki til þess fallið að styrkja
okkar veika sameiginlega hjarta sem
stöðugt þarf góða meðferð. - Ekki
skulum við vænta þess að útlending-
ar hafi þar vit fyrir okkur. Nýlendu-
sagan er ólygin. Það er og álit margra
að allt tal um EES og EB sé aftur-
hvarf til gamalla stjómarhátta þar
sem ægivaldið situr á toppnum og
heldur í spottana. Og þar bíður einn
spotti eftir okkur að hanga í.
Okkur er sagt að ef við viijum það
ekki verði enginn fiskur etinn nema
viö greiðum með hveijum bita er
niður í evrópska maga fer. Ég spyr
þá; hafa þessir herrar verið að eta
fiskinn fyiir okkur? - Ég held nú síð-
ur. Sannleikurinn er nefnilega sá að
þeim finnst hann ákaflega góður og
veröur mjög gott af honum. Þess
vegna eta þeir hann og munu gera á
meðan við viljum selja og höfum hag
af. - Komi annað í ljós eru aðrir í
biðstöðu handan við hornið sem bíða
eftir fiskinum á sinn disk.
Ég er ekki undrandi á því þótt
slyngir stjómmálamenn þessara við-
skiptaþjóða okkar vilji setja fótinn
milli stafs og hurðar að forðabúri
okkar og helst hafa þar sömu lykla-
völd og við sjálfir. Mér finnst þeir
menn sem ljá slíku eyra vera í svip-
aðri stöðu og grísimir sem létu fag-
urgala úlfsins blekkja sig til að opna
hurðina með svo hörmulegum afleið-
ingum sem sagan hermir.
Hættan af f rjálsum
fjármagnsflutningum
Skortur á lánsfé og hærri vextir
myndu valda enn frekari efnahags-
samdrætti, segir bréfritari.
DV áskilur sér rétt
til ad stytta aðsend
lesendabréf.
Einar Björn Bjarnason skrifar:
Eftir næstu áramót taka gildi lög
þar sem allar hömlur á flutningi íjár-
magns milli íslands og annarra landa
verða afnumdar. Ein afleiðing þess-
arar lagabreytingar kom fram í sam-
tah sem maður, sem ég þekki, átti
nýlega við útgerðarmann. - Þar kom
m.a. fram aö hann væri vanur að
láta skip sín sigla með aflann til
Þýskalands og selja hann þar. Efitir
áramót semdi hann við þýskan
banka um viðskipti, þ.e. hann myndi
leggja peningana inn í þann banka
og draga að sama skapi úr viðskipt-
um við þann íslenska.
Hann sæi enga ástæðu til að koma
með peningana heim fyrst fiskurinn
væri seldur beint úr skipunum er-
lendis. Einu peningamir sem kæmu
heim væru laun mannanna og sá
kostnaður sem hann hefði af útgerð-
inni hérlendis. Færi stór hluti út-
gerðarmanna að fordæmi þessa út-
gerðarmanns er hætt við skjótum
fjármagnsskorti hér á landi. Þetta
kæmi fram í verulegum samdrætti
innlána í bönkunum sem heföi í för
með sér að þá færi að skorta fé til
útlána sem heföi svo aftur í för með
sér verulega vaxtahækkun til hvatn-
ingar auknum spamaði.
Þetta tvennt, skorturinn á lánsfé
og hærri vextir, mundi valda enn
frekari efnahagssamdrætti en nú er
orðinn. Því til viðbótar myndi ríkið
fyrir bragðið eiga erfiðara með að
fjármagna hallarekstur sinn hér og
það heföi í för með sér auknar er-
lendar lántökur og enn aukna
skuldabyrði landsmanna. - Þetta
þyrfti samt ekki að vera svo alvar-
legt ef efnahagsástandið væri ekki
eins slæmt og það er. Fijálsir fjár-
magnsflutningar geta sem sé orðið
náðarhöggið á veikt íslenskt efha-
hagslíf með meðfylgjandi fjöldaat-
vinnuleysi um allt land.
sferíðsárunum
N.K. skrifar:
Skammsýni hefur löngum fylgt
ríkisstjónnun þessa lands. Betur
stæðum við nú að vígi ef okkur
heföi auðnast að samþykkja ýms-
ar framkvæmdir sem okkur;
stóðu til boða á stríðsámnum en
stjómvöld höfnuðu af hræðslu
við vinstri öflhi sem þá voru sterk
öfl í landinu.
Efcki vissi fólk almennt að okk-
ur heföi staðið til boða bygging
sjó- og flughafnar á Suöurlandi
eins og fram kemur í nýrri bók
Péturs Thorsteinssonar. Þettai
heföi verið mikill búhnykkur fyr-
ir okkur og stæðum við mun bet-
ur að vígi nú með höfn þarna sem
heföi tid. sparaö siglingu fyrir
Alltafhækka
Það hlýtur að vera verðugt
rannsóknarefni fjölmiðla að olíu-
félögin skuli hafa hækkað verð á
bensíni og oliu - ekki að einhverj-
um tíma liönum - nei, um leið
og gengisskráningu var breytt.
Og nú hafa þessar vörur lækkað
á heimsmarkaðinum. En þá eru
ekki viðhöfö sömti skjótu við-
brögðin og veröinu fírað niður.
Ekki aldeilis. Nú er sagt að beðiö
verði átekta til að sjá hvort lækk-
unin verði viðvarandi! Hér hlýtur
aö vera um vafasama viöskipta-
hætti að ræða.
Björn S. Stefánsson skrifar:
Komið hefur fram að
Sambands sveitarfélaga á Suður-
nesjum vill stofna uppbyggingar-
sjóö til aö bæta atvinnuástandiö
með fé frá Byggðastofnun, sveit-
arfélögunum og ríkissjóði.
Slík úrræði yrðu líklega kæru-
efni yrði ísland aðfli að EES-
samningnum. Þar gilda sam-
keppnisreglur evrópska samfé-
lagsins. Þær heimfla að visu að
variö sé opinberu fé til að efla
atvinnulíf en ekki nema ástandið
í viðkomandi byggðarlagi sé af-
leitt. Þótt mörgum hér þyki
ástandiö á Suðurnesjum afleitt
telst það ekki svo á mælikvarða
evrópska samfélagsins. - Tfl þess
er atvinnuleysi ekki nægilega
mikið ogalmennar tekjur of háar.
Sigurleifur Guðjónsson skrifar:
Eg er öskureiður eldri maður.
Ég'fór til að endurnýja ökuskír-
teini mitt og varö að gangast und-
ir það ok aö fá skírteinið end-
umýjað einungis til tveggja ára -
og þurfa svo að greiða kr. 3.500
fyrir vikið (sundurliðað þannig:
900 kr. vegna vottorðs, 1.100 kr.
fyrir mynd og 1.500 kr. fyrir þjón-
ustu lögregluembættisins).
Þetta finnst mér mikið óréttlæti
ef miðaö er við aöra sem ekki
sæta svona kvööum. Á meðan
menn eru heiflr heilsu, með
ágæta sjón og heym, svo og sam-
svarandi dómgreind, ættu allir
að sifla við sama borð hvaö end-
urnýjun skírteinis áhrærir eða
þá greiða mun lægra gjald fyrir
styttri endumýjun.
Þætkiriiirhurfu
um (Meistarataktar) og sunnu-
dögiun þar sem leikinn var góð
tónlist eru meö öllu horfnir úr
dagskránni hjá Sól. Þetta er mið-
ur, þar sem þeir vom baðn
mailist til að
jæssir þættir verði teknir upp að
nýju í dagskránm.