Dagblaðið Vísir - DV - 02.10.1993, Qupperneq 30

38
LAUGARDAGUR 2. OKTÓBER 1993
Ungur f slendingur lýsir ævintýralega lífi í New York í nýrri bók:
Meðal dópista,
vændiskvenna,
þjófa og betlara
- Kristinn Jó|i Guðmundsson hefur kynnst undirheimum stórborgarinnar
New York! New York! heitir nýút-
komin bók eftir Stefán Jón Hafstein
og Kristin Jón Guðmundsson og
verður hún hók mánaðarins í októb-
er. Bókin lýsir lífshlaupi Kristins
Jóns í stórborginni en þar hefur
hann lifað ævintýralegu lífi. Stefán
Jón kynntist Kristni fyrir algjöra til-
viljun er hann var á gangi í New
York. Eftir að hafa heyrt um lífs-
reynslu þessa unga manns bað hann
Kristin að skrifa hjá sér annál og
senda sér. Eftir að hafa lesið annál-
inn gat Stefán Jón ekki setið heima
heldur fór utan til að sjá allt það
skrautlega hð sem Kristinn segir frá
og fyllir síðan upp í eyðurnar í bók-
inni. Kristinn Jón hefur kynnst ails
kyns fólki og verið í sambandi við
þjófa, dópista, betlara, snillinga, spá-
menn, krakkmellur, guðsböm og
geðsjúklinga. Hann lifir og hrærist í
skuggahverfum stórborgarinnar án
þess að glata nokkru sinni góð-
mennsku sinni, grandvarleik og
greiðvikni við alla þá sem eiga hágt.
I hókinni segir frá konunum í lífi
hans: Maríu Pagam, norninni Miss
Curry, næturdrottningunni í Har-
lem, Dionne - að ógleymdri eiginkon-
unni skelfilegu sem dregur heilan
trúflokk með sér inn í líf Kristins
Jóns.
Helgarblaðið fékk leyfi til að birta
sýnishorn úr bókinni og skal þess
getið að tekið er úr nokkmm köflum.
Við byrjun þar sem Kristinn segir frá
því þegar hann starfaði við að dreifa
auglýsingamiðum eða flugritum eins
og hann nefnir það.
„Miss Curry er það sem nefnt er yfirþyrmandi persónuleiki sem aðeins
helgum mönnum er gefið að umbera.“
Ef þú ert
ifandi
komist
umhverfis
Hnattferð
er á meðal
fjölmargra
frábœrra sumarvinn-
inga í Askriftarferða-
zetraun DV ozFluzleiða.
peir eimrgeta an pessu
sérstaka heimsláni að
fagna sem er áskrifendur
aðDV.
Það borgar sig að vera
áskrifandi að DV.
FLUGLEIÐIR
jörðina:
Marglithjörð
á götunni
„Ég hóf dreifingu á flugrita H.S.
Herrafata sem viðvaningur en var á
endanum orðinn innistæða aö mati
Izzy Grahers, þess skemmtilega fé-
gráðuga sölumanns. Þetta var nötur-
legt starf á stundum og köldustu
vindamir blésu frá business mönn-
unum sem meining var að tækju frá
mér þessar vonlausu auglýsingar.
En þetta návígi við uppana allar
stundir brenndi New York inn í huga
minn sem fjármálaborg, sem hún
auðvitað fyrst og fremst er. Hvemig
gátu menn kallað þetta mest spenn-
andi stað á jarðríki - listaborg ver-
aldar? Hvað sá John Lennon eigin-
lega við þennan stað? Ævintýrið var
orðið hversdagslegt.
Ég sá fljótt að við flugritadreifarar
vomm marglit hjörð. Við áttum sam-
eiginleg dapurleg örlög litla manns-
ins í þjóðfélaginu. Við vorum öll á
niðurleið frá þeim tindi sem við höfð-
um náð og sum ekki of „normal".
Minnisstæður er mér fyrrum út-
varps- og sjónvarpsfréttamaðurinn
Paul sem gat varla hörundsdökkan
mann séð án þess að skora á hólm.
Og við vorum fleiri tapararnir (los-
ers) í bransanum. í upphafi ferils míns
var þama Judy nokkur Granger sem
kvaðst vera fræg kvikmyndastjarna í
Danmörku. En dönsk kvikmynda-
frægð dugði lítið í New York kraðak-
inu hvar margir misskildu stöðu
hennar á torgum og gatnamótum.
Hér verður einnig að nefna þá
áhrifamestu í þessum hópi - drottn-
ingu flugritadreifara, Miss Curry,
sumpart elskuleg roskin kona, sum-
part nom. Var það hún sem með
linnulausum áhuga og elju nær yflr-
tók líf mitt síðla árs 1987.“
Kvænistfyrir
græna kortið
Næst grípum við niður í frásögnina
þegar Kristinn leitar sér að kvonfangi
með hjálp Miss Curry en giftingin átti
að vera á praktískum nótum.
„Jú, ég gifti mig, 16 dögum eftir að
hafa hitt brúðarefnið, og það var
ekki ást við fyrstu sýn heldur frei-
staði það mín að geta sagt frá þessu
síðar eins og litlum djók. Hún bað
mín í annað skiptið sem við töluð-
umst við. Mér þótti það gott söguefni
en í framkvæmd var þetta öllu dap-
urlegra. Þess skal þó getið að prak-
tísk markmið vora til staðar, eins og
græna kortið bölvaða og svo hefndin
gagnvart Maríu Paga.“
Kristinn lýsir brúðkaupinu sínu
ítarlega þar sem saman var kominn
heill hópur af skyldmennum í „biðsal
hjónabandsins, húsakynnum svip-
uðum þeim sem tíðkuðust í félags-
heimilum í mínu gamla landi“. Og
við grípum aftur niður í frásögn hans
stuttu síðar.
„Jú, ég var lítt þrifalegur, en það
var léttvægt hjá þeirri dauðasök að
vilja ekki líta við þeim hkama sem
ég skv. Guði og mönnum hafði nú
einkarétt á. „Enginn maður hefur ýtt
mér í burtu fyrr en þú...“ volaði
hún. Vol sem gat lifað lengi dags á
lágu desibeli uns allt í einu hljóðkerf-
ið magnaðist upp svo helst líktist
neyðarópum kvenmanns undan hk-
amsárás. Þá var vepjulega komið
fram yflr miðnætti. „Ef þú kemur þér
ekki út á stundinni, Chris, þá kaha
ég á lögregluna." Ég fór hvergi. Því
var svarað með öskri og ógnarlegri
gráthviðu sem fjaraði ekki út fyrr en
í morgunsárið. Næsta dag hitti Fern-
andez nágrannastúlkuna fram á
gangi, sú spurði að bragði: „Sylvana,
af hverju varstu að gráta svona mik-
ið í nótt?“ Slíkur vottur af kvenlegri
samkennd verkaði oft eins og salt í
sárin og grátviprur mynduðust hjá
þeirri þjáðu. „Maðurinn þinn?“
spurði hin varfæmislega. „Yes,“
svaraði frú Guðmundsson og opnaði
flóðgáttirnar alveg.
Sveindómsárum
lýkur
En aht er fljótandi í þessari tilveru