Dagblaðið Vísir - DV - 07.10.1993, Síða 14

14
FIMMTUDAGUR 7. OKTÓBER 1993
Útgáfufélag: FRJÁLS FJÖLMIÐLUN HF.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: SVEINN R. EYJÓLFSSON
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON
Ritstjórar: JÓNAS KRISTJANSSON og ELLERT B. SCHRAM
Aðstoðarritstjórar: HAUKUR HELGASON og ELlAS SNÆLAND JÓNSSON
Fréttastjóri: JÓNAS HARALDSSON
Auglýsingastjórar: PÁLL STEFÁNSSON og INGÓLFUR P. STEINSSON
Ritstjórn, skrifstofur, auglysingar, smáauglýsingar: ÞVERHOLTI 11,
blaðaafgreiðsla, áskrift: ÞVERHOLTI 14, 105 RVlK. SlMI (91)63 27 00
FAX: Auglýsingar: (91 )63 27 27 - aðrar deildir: (91 )63 29 99
GRÆN NÚMER: Auglýsingar: 99-6272 Áskrift: 99-6270
AKUREYRI: STRANDG. 25. SlMI: (96)25013. BLAÐAM.: (96)26613.
FAX: (96)11605
Setning, urjibrot, mynda- og plötugerð:
PRENTSMIÐJA FRJÁLSRAR FJÖLMIÐLUNAR HF„ ÞVERHOLTI 11
Prentun: ÁRVAKUR HF. - ^skriftarverð á mánuði 1400 kr. m/vsk.
Verð í lausasölu virka daga 140 kr. m/vsk. - Helgarblað 180 kr. m/vsk.
Gæfulaus ríkisfjármál
Til marks um alvöruleysi fiárlaga má hafa þaö, að nú
er komið í tízku að skera vegagerð niður á fjárlögum um
áramót og þenja hana síðan út á miðju ári, þegar ákveð-
ið er að reyna að auka atvinnu í þjóðfélaginu. Aukningin
á miðju ári er meiri en niðurskurðurinn um áramót.
Það tekur því varla að ræða um fyrstu útgáfu fjárlaga-
•frumvarps sem marktæka viðmiðun í þjóðmálaumræð-
unni. Fjárlagafrumvarp er bara aðdragandi að úárlögum,
sem ekki eru heldur marktæk, því að lánsfjárlög ríkisins
taka við sumu af því, sem ekki rúmast á fjárlögum.
Lánsúárlögin eru líka marklítil, því að síðan taka við
þjóðarsáttir og aukaíjárveitingar, sem breyta áherzluat-
riðum flárlaga og lánsfjárlaga og snúa þeim jafnvel við,
svo sem vegagerðardæmið sýnir. Þannig verða fjárlög
og lánsfjárlög ekki einu sinni stefnumarkandi.
Eins og ú árlagafrumvarpið er byggt upp ætti það að
fela í sér fimmtán milljarða halla. Með snyrtingum og
heppilegri gleymsku er búin til lægri gervitala, sem er
nokkrum krónum innan við tíu milljarða halla. Alþingi
verður síðan kennt um aukinn hálla í meðfórum þess.
Megineinkenni frumvarpsins er, að það endurspeglar
ekki raunveruleika líðandi stundar. Það felur í sér', að
ríkisstjómin treystir sé ekki í uppskurð á ríkisúármálun-
um. Hún heldur bara áfram að knikka í nokkra hði, eink-
um þá sem varða velferð almennings, sömu hði og í fyrra.
Ríkisstjómin laskar og leggur niður þær velferðar-
stofnanir, sem em ódýrastar í rekstri, og lætur flytja
fólk á dýrari stofnanir annars vegar og út á gaddinn hins
vegar. Ekki er hægt að sjá neina heha brú í vah ríkis-
stjómarinnar milli stofnana í þessari sláturtíð.
Ríkisstjómin er orðin svo iha haldin af sýndar-
mennsku, að hún ætlar að kasta 64 mhljónum króna á
glæ hehsukorta til að geta haldið fram, að 235 mhljón
króna tekjur af 309 mhljón króna hehsukortaskatti séu
í rauninni ekki skattur. Þessi blekking hefur ekki tekizt.
Eyðslusemi ríkisstj ómarinnar á afmörkuðum sviðum
og kæruleysi ráðherra í umgengni við biðlaun og manna-
ráðningar sýna, að það er bara stundum, sem kreppan
er höfð í huga. Og áfram verða mihjarðar, einn eða tveir
á mánuði, látnir fjúka í veður og vind landbúnaðar.
Kreppan er ekki meiri en svo, að unnt væri að varð-
veita velferðarkerfi almennings, ef ríkissfjómin hefði
ekki meiri áhuga á að vemda gömul hagsmunakerfi.
Niðurskurður hehsu- og öldrunarstofnana er skiptimynt
í samanburði við kostnað af vemduðum hagsmunum.
í leiðurum þessa blaðs hefur mörgum tugum sinnum
verið bent á, hvemig skera megi brott hina vernduðu
hagsmuni, án þess að það valdi hagsmunaaðhum meiri
þjáningu en núverandi kerfi gerir, og hafa þannig ráð á
að halda áfram uppi óbreyttri velferð almennings.
Fj árlagafrumvarpið er bara enn ein staðfesting á því,
að ríkisstjómin telur sig ekki geta tekið neitt mark á
ráðleggingum af þvi tagi og kýs heldur að ana áfram út
í ófæruna. Þetta ömurlega skjal er bara enn ein staðfest-
ing á því, að ríkisstjómin er ekki starfhæf.
Grátlegt er, að kringum ríkisstjómina er fjölmenn
hjörð hagfræðinga og annarra fræðinga, sem eiga að vita
betur og gera það sumir, án þess að slíkrar hugljómunar
sjái nokkum marktækan stað í fálmi ríkisstjómarinnar,
svo sem kemur fram í h árlagafrumvarpi hennar.
Gæfuleysið hefur frá upphafi failið að síðum ríkis-
stjómarinnar. Samkvæmt úárlagafrumvarpinu verður
engin breyting á því í fyrirsjáanlegri framtíð.
Jónas Kristjánsson
„Höfnum skrílmenningunni, sem meðal annars setur mark sitt á miðborg Reykjavíkur um helgar“, segir
Valdimar m.a. i greininni.
Reykjavlk, borg drukknu bamanna:
Þetta á ekki
að líða
í sumar gisti ég í félagsheimili
eftir almenna skrOsamkomu. Stað-
arhaldarinn sagði mér að hann
hefði ekki þorað út úr húsi meðan
ósköpin gengu yfir. Enginn hafði
þó slasast alvarlega. Þeir höföu tek-
ið til ráðs að banna tjöld á staðnum
til að hindra nauðganir. Hann hélt
að kannski hefði ekki orðið nein
nauðgun.
Þetta var ósköp venjulegt ball.
Yngri en 16 ára fengu ekki að koma
inn. Þau ultu um dauðadrukkin,
æpandi með barsmíðum utan dyra
niður í 11-12 ára aldur. Mátti víða
sjá merki þess að börnin höfðu orð-
ið veik. Rúður voru brotnar.
Flöskubrot voru á víð og dreif.
Fá ekki leiðsögn
Þetta var ekki í frásögur fær-
andi. Svona er ástandið um hverja
helgi í miðbæ Reykjavíkur og á
samkomum unglinga um land allt.
Talað er um Reykjavík sem borg
drukknu barnanna eins og Rio er
borg myrtu barnanna og Manilla
borgin þar sem börnin eru seld í
vændi. Oft heyrist aö hegðun barna
og unglinga sé ekki verri nú en
áöur og á slíkt tal að bera vott um
víðsýni og mannvit. Smásálir hafi
haft haft áhyggjur í þúsund ár af
því að heimur fari versnandi.
„Víðsýni" af þessu tagi er til þess
eins fallin að firra menn ábyrgð.
Við eigum ekki aö taka því með
heimskulegu yfirlæti og ímyndaðri
víðsýni að drukkin börn og ungl-
ingar frá ellefu ára aldri slangri
ælandi og með barsmíðum um
strætin hverja helgi.
Efniviðurinn í unglingunum er
síst verri en hann hefur alltaf ver-
ið, jafnvel betri. En það er farið illa
með hann. Unglingamir okkar fá
ekki þá leiðsögn eða aga sem þeir
eiga skilið. Skrílsleg umgengni ís-
KjaUarinn
Valdimar H. Jóhannesson
\
framkvæmdastjóri
lendinga um vín er einn þátturinn
í vandanum. Siðmenntað fólk leyflr
sér ekki að umgangast áfengi með
þeim hætti sem hér viðgengst. Hóf-
lega drukkið vín gleður mannsins
hjarta, er sagt.
Skiljanlegt er að alkóhólistar
drekka sér til vandræða. Á því
verður að taka sérstaklega. Annað
fólk, sem telur sig ekki vera alkó-
hólista, hefur ekkert sér til afsök-
unar ef það getur ekki umgengist
vín.
Þau eru fórnarlömbin
Við leiðbeinum ekki börnunum
okkar aðeins með boðum og bönn-
um'. Við erum þeim fyrirmynd jafnt
í skemmtanalífi sem í almennu at-
ferli. Tillitssemi, mannasiðir og
virðing fyrir öðrum lærist þeim þvi
aðeins að hún sé fyrir þeim höfð.
Glórulaust ofbeldi í kvikmyndum
er örugglega skaðlegt og ætti ekki
að líðast.
Fréttir um hrottalegar barsmíðar
vekja óhug og aðstoðarlögreglu-
stjóri segir réttilega í sjónvarpi að
það sé okkar að ákveða hvaða þjóð-
félagsgerð við viljum. Hann sagðist
óttast aðgerðaleysi fyrr en einhver
yröi drepinn. Við þurfum ekki að
bíða eftir fleiri manndrápum.
Það er ekki við bömin og ungling-
ana að sakast. Þau eru fórnarlömb-
in. Ábyrgðin er okkar sem eigum
börnin. Okkur ber að gæta barn-
anna okkar og vera þeim verðug
fyrirmynd. Vandinn verður því
aðeins leystur að við foreldrarnir
viðurkennum aö hann er til, erum
almennt sammála um að ástandið
sé óþolandi og líðum ekki óbreytt
ástand. Höfnum skrílmenning-
unni, sem meðal annars setur
mark sitt á miðborg Reykjavíkur
um helgar.
Valdimar H. Jóhannesson
„Vandinn verður því aðeins leystur að
við foreldrarnir viðurkennum að hann
er til, erum almennt sammála um að
ástandið sé óþolandi og líðum ekki
óbreytt ástand.“
Skoðanir annarra
Ábyrga leiðin
„Ríkisstjómin verður með öllum ráðum að leita
nýrra leiða til atvinnuuppbyggingar; ekki með viða-
miklum ríkisstyrkjum 1 formi atvinnutrygginga-
sjóða, heldur frelsi og opnun þjóðfélagsins og öflugri
samvinnu við erlendar þjóðir... Erlendar lántökur,
gengisfelling og austur ríkisfjár til vonlausra fyrir-
tækja í nafni atvinnuuppbyggingar. Þaö er leið tor-
tímingar en ekki leið ábyrgrar ríkisstjómar."
Úr forystugrein Alþ.bl. 5. okt.
Skjótur dauðdagi dagblaðs
„Gamli Tíminn gaf upp öndina af því að hann
var flokksblað og reyndi um leið að vera alvörudag-
blað. Öfugt við Alþýðublaðið, sem lifir þrátt fyrir að
það sé flokksblað, af því það reynir ekki að þykjast
vera alvörublað... Allur aðdragandi og tilurð hins
nýja Tíma bendir hins vegar til þess að þótt Tíminn
muni áfram þykjast vera alvömblað þurfi hann
áfram að hugsa meira um hagsmunahópa og eigend-
ur sína en lesenduma, sem hann á að þjóna. Það er
uppskrift að skjótum dauðdaga."
Úr forystugrein Pressunnar 30. sept.
Einhugur í Mótvægi
„Dagblaðið Tíminn er ekki málgagn stjómmála-
flokks lengur. Það er sjálfstætt og óháð dagblað og
um þaö ríkir alger einhugur í hlutafélagsstjórn Mót-
vægis hf. sem gefur Tímann út. Til aö skerpa enn
frekar á frelsi blaðsins frá Framsóknarflokknum
hefur Steingrímur Hermannsson, formaður flokks-
ins, nú sagt sig úr hlutafélagsstjórninni... Því verð-
ur ekki haldið fram með haldbæram rökum að sjálf-
stæði eða frelsi blaðsins skerðist þó að það kasti
ekki nafni sínu.“ Úr forystugrein Tímans 5. okt.