Dagblaðið Vísir - DV - 24.11.1993, Síða 12

12
MIÐVIKUDAGUR 24. NÓVEMBER 1993
Spumingin
Ætlar þú að fá
þér fjölvarp?
Hörður Viktorsson: Nei.
Eybjörg Hansdóttir: Ég er ekki búin
að ákveða það.
Elva Björk Sverrisdóttir: Nei, alveg
örugglega ekki.
Kristján Eggertsson: Nei, því ég bý á
Akureyri.
Jóna Jónsdóttir: Nei.
Björn Gunnlaugsson: Ég veit það
ekki.
Lesendur
Merki um alvarlega stöðu ríkissjóðs:
Ovænt hækkun
bensíngjalds
Guðmundur Kristjánsson skrifar:
Þær fréttir sem okkur berast nú
um að grípa eigi til þess ráðs að
hækka bensíngjald kemur flestum
landsmönnum á óvart. Nýbúið er að
hækka svokölluð bifreiöagjöld og
fannst þó flestum nóg komið af álög-
um á bifreiðaeigendur. En þegar
skyndilega er gripið til þess örþrifa-
ráðs að hækka bensíngjald sem renn-
ur beint til ríkisins er það merki um
að mjög alvarleg staða sé komin upp
hjá ríkissjóði. - Staðreyndin er nefni-
lega sú að bensíngjöld og aðrar álög-
ur á bifreiðaeigendur skila sér fljótt
og örugglega til hins opinbera. Það
kemur sér því einkar vel að höggva
sífellt í þennan sama knérunn sem
er bílaeign landsmanna.
Hitt er svo annað mál að mælirinn
er þegar fullur í þessum efnum og
ekkert sjálfgefið að fólk láti sér þetta
lynda. Og þótt ríkissjóður sé að kom-
ast í þrot þá eru aðrar og sjálfsagðari
leiðir opnari til að ná inn fjármunum
en sú að hækka bensíngjöldin. Ein
er sú að herða eftirlit með svörtum
launatekjum á vinnumarkaðinum og
sækja skattskylt fé úr höndum þeirra
sem árum saman hafa stundað skatt-
svik. Þar má nefna verktaka í iðnað-
arstörfum, aðila í veitingarekstri og
verslunarþjónustu sem ekki stimpla
inn á kassa sína nema eftir eigin geð-
þótta.
Eitt má vera ljóst að hin nýja hug-
mynd um hækkun bensíngjalds er
alvarleg ábending ríkissjóðs um að
hinn sameiginlegi sjóður lands-
manna er að þrotum kominn. Fáir
munu draga í efa að leita þurfi miklu
skattheimta. - En gagnast hún núna?‘
fleiri leiða ef ríkið á að geta sinnt
þeim kröfum sem óvitar í röðum for-
svarsmanna launþegasamtaka og
þrýstihópa gera til þess. - En rétt
eins og umhyggjusamra en fávísra
foreldra er háttur gagnvart börnum
mun ríkið áfram rétta fram höndina
með nokkrum krónum. Það er hins
vegar skammgóður vermir. Ríkið
hefur tekið þessar krónur að láni og
því tekur það ávallt fleiri krónur af
landsmönnum til baka. Bensínskatt-
ur, bifreiðagjöld- og tollar hafa hing-
að til reynst ríkinu notadrjúg skatt-
heimta. En gagnast hún í þetta sinn?
Bakhjarlinn í vestri
Ingvar Sigurðsson skrifar:
Eg tek undir með Gunnari Eyþórs-
syni í kjallagragrein hans sl. föstu-
dag þar sem hann fjallaði um sam-
starf Bandaríkjanna og íslands í
varnarmálum. Ég er þó ekki alveg
sammála Gunnari þegar hann í lok
greinar sinnar hvetur til að einbeita
okkur að Evrópu á meðan við enn
séum yfirleitt teknir alvarlega.
Ég tel að við eigum ekki margra
kosta völ í samskiptum okkar við
Evrópuríkin ef Bandaríkjamenn
álíta aö hemaðarlegt mikilvægi ís-
lands hafi breyst fyrir þá sjálfa.
Margt hefur breyst að undanförnu
þannig að við eigum í raun enga kosti
lengur sem auðvelda okkur að knýja
fram eina eða aöra stöðu okkur til
handa, hvorki varðandi markaðs-
setningu afurða okkar né aðdráttar-
afl fyrir erlend fyrirtæki austanhafs.
Öll tilvera okkar byggist auðvitað á
því að aðrar þjóðir sjái sér hag í því
að skipta við okkur eins og fram
kemur í áðurnefndri grein Gunnars.
Fiskur er nú einu sinni ekki eftir-
sóttasta matartegundin í heiminum,
og hann er víðar að finna en hér við
land. Á því sviði getum við því ekki
búist við neinum sérstökum viðtök-
um í Evrópuríkjunum. Og þótt svo
væri er Evrópa ekki þessleg nú um
stundir að þar verði tryggður mark-
aður fyrir okkur sem útflutnings-
þjóð. Með fríverslunarsamningi við
Bandaríkin og raunar allar NAFTA-
þjóðimar vestanhafs yrði væntan-
lega hægt koma málum svo fyrir að
varnarmál okkar tengdust með þeim
hætti að þjóðunum vestanhafs yrði
hagur af. - Ég tel aö héðan í frá eigum
við íslendingar að stefna ákveðnar
að því að fá Bandaríkin sem bakhjarl
í þessum efnrnn.
í miðbænum að næturlagi
Anna Dóra skrifar:
Vinur minn, sem ekki gerir mikið
að því að fara út á lífið um helgar,
brá sér í miðbæinn að næturlagi um
næstsíðustu helgi. Hann gekk fram
á fjóra hópa manna þar sem snörp
slagsmál stóðu yfir. Honum kom það
ekki mjög á óvart en það sem vakti
furðu hans var afskiptaleysi lögregl-
unnar. - Lögreglumönnum á gangi
um bæinn var greinilega kunnugt
um slagsmálin. En hvað gerðu þeir?
Ekkert! Þeir htu i áttina að slags-
málahundunum og héldu svo ótrauð-
ir áfram með hendur fyrir aftan bak.
Það er alkunna að unglingsstúlka
hggur nú á spítala eftir harkalega
árást tveggja annarra stúlkna. Ef til
milli kl. liog 16-cðaskrinð
Nafno* sítnanr. vtjrður aft fylgja brffum
„Dugandi og kjarkaða iögreglu-
menn virðist þurfa til starfa á þess-
um hættulega stað,“ segir m.a. i
bréflnu.
vill hafa færri tekið eftir því að stúlka
nokkur haföi samband við DV og
skýrði frá því að hafa, ásamt tveimur
vinkonum sínum, orðið vitni að at-
burðinum. Vinkonumar sáu lög-
reglubíl skammt frá og hlupu þangað
eftir hjálp. Fyrst spurðu lögreglu-
þjónamir þær hvort stelpan gæti
ekki hlaupið burt. Síðan, hvaö hún
væri eiginlega að þvælast á þessum
stað. - Annað gerðu þeir ekki í mál-
inu (samkvæmt framburði stúlkunn-
ar í lesendabréfinu).
Mikið vildi ég að þessi frásögn
stúlkunnar um framferði laganna
varða væri á misskilningi byggð. En
sé hún rétt, (og því skyldi hún ekki
vera það?), til hvers er þá verið að
halda úti löggæslu á þessum stað
yfirleitt? Hvort þeir era svona fáhð-
aðir í lögreglunni eða þora einfald-
lega ekki að láta til sín taka þegar
harka færist í næturlífið um helgar
get ég ekki dæmt um. En dugandi og
kjarkaða lögreglumenn virðist þurfa
til starfa á þessum hættulega stað.
Það er að sönnu slæmt að við ís-
lendingar skulum vera svona grófir
og harðsnúnir og að sjálfsöögu er það
ekki lögreglunni að kenna. En lög-
regla sem bregst varla við eða að-
hefst helst ekkert veitir ekki það að-
hald sem hún annars ætti að gera.
Færri kjörstaðir
Reynir hringdi:
Það sýndi sig í kosningunum
um sameiningu sveitarfélaganna
hér í Reykjavík a.m.k. aö fækka
má kjörstöðum í borgarstjórnar-
kosningum og alþingiskosning-
um. Til þessa hefur fjöldi skóla
verið notaður sem kíörstaðir.
Þetta sýnir sig vera hið mesta
bmðl á kjördag. Jafnvel þótt þátt-
taka sé mun meiri í kosningum
til borgarstjórnar og Alþingis er
ekkert sem segir að ekki megi
fækka kjörstöðum til samræmis
við það sem gert var um sl. helgi.
Þarna má spara verulega. Það
gerir ekkert til þótt einhver ör-
tröð myndist viö kjörstaðina á
vissuntálagstímum. Enumstatig-
iö myndi minnka verulega.
Jóhannakom
bestút
K.G. skrifar:
Ég hlustaði á þjóðarsáiarþátt 1
fyrri viku þar sem Jóhanna Sig-
urðardóttir félagsmálai'áöherra
sat fyrir svörum. Svo bar við að
í þáttinn hringdu aðeins þeir sem
eitthvað höföu að segja og spurðu
skynsamlega og án allra vífi-
lengja. Of oft hafa menn hringt í
þennan þátt og tuðað um eitt og
annaö, aðeins til leiðinda. - Hinu
má heldur ekki gleyma að Jó-
hanna kom mjög vel út úr þessum
þætti og allra best af þeim sem
ég hef heyrt sitja fyrir svörum.
Kannski þess vegna hringdi að-
eins fólk sem var málefnalegt
(jafnvel sem var á móti samein-
íngu), að það vissi að Jóhanna er
líka málefhaleg í svömm.
Sameining þótt
síðarverði
Aðalsteinn skrifar:
Lokiö er kosningum um sam-
einingu sveitarfélaga. Illa tókst
til nú, sameining mun þó verða
að raunveruleika þótt síðar veröi,
Það er ailra manna skhningur aö
spara þurfi í rikisútgjöldum, og
varla verðiu1 hægt að kjósa sér
hepphegri leið og auðveldari th
sparnaðar úr hinum sameigin-
lega sjóði en að sameina sveitar-
félögin eíns og kostur er.
Vonandiverður
Sólvcig hringdi:
Varðandi orðið „skjáta", sem
Þ.K. ræöir i bréfi í DV 19. nóv.
sl. og eignar Steinunni Siguröar-
dóttur rithöfundi sem nýyrði af
hennar hálfu verður að koma
fram aö þetta orð er engan veginn
nýtt af náhnni eins og Þ.K. heldur
frara. En orðið er í meira lagi
niörandi og getur engan vegirtn
átt við starfsstúlkur Sjónvarps-
ins. - Vonandi gengur Sjónvarpiö
ekki á undan með því fordæmi
að festa þessa nafhgift á sjón-
varpsþulunum.
Óbelnarreyk-
ingaríkvik-
myndahúsum
Þorri skrifar: V ■
Þaö er garaan að fara í kvik-
myndahús á íslandi. - Mikiö er
um góðar myndir og hraðar
skiptingar. Sumir viija gera hlé á
sýningum, aðrir ekki. En sé hlé
gert, þá þurfum viö þessir sem
ekki reykja að þola angan af
reykjarlykt í góða stund eftir sýn-
ingu, anda að okkur reykjarlofti
af brennandi vindlingum og
stunda óbeinar reýkihgar i aflt
að 15 minútur. Þeir sem reykja
œttu að sýna tillitssenh og reykja
úti eða sleppa vindlingnum i hléi
og hvíla lungun um stund. Ég
skora á kvikmyndahúseigendur
að gera eitthvað i málinu og fá
með því fleira reyklaust fólk í sín