Dagblaðið Vísir - DV - 13.01.1994, Page 12

FIMMTUDAGUR 13. JANÚAR 1994
12 >
Spumingin
Ferð þú með nesti í
skólann?
Inga Guðbjartsdóttir: Nei.
Steinunn Jónsdóttir: Já, brauö og
nyólk.
Erna Björk Harðardóttir: Já, ég fer
með brauð með mysingi og gúrku.
Sæunn Kjartansdóttir: Já, ég fer með
brauð.
Edda Hanný Simonardóttir: Já, ég fer
með kókómjólk og rúnstykki.
Jóhannes Andri Kjartansson: Nei, ég
kaupi það í skólanum.
Lesendur r>v
Áfengið sem
blóraböggull
„Er það ekki lágmark að fólk fái að taka ábyrgð á gerðum sinum?"
Guðm. Jóhannsson skrifar:
Því miður hefur áfengiö sjaldan
fengið að njóta sannmælis í umfjöll-
un fjölmiðla. Hefur ókostum þess
verið haldið á loft í tima og ótíma en
oftast annaðhvort verið þagað algjör-
lega um alla hina góðu kosti sem
geta verið samfara áfengisneyslu eða
þá reynt að afílytja þá eins og mögu-
legt er. - Shk umfjöllun er vissulega
flótti frá raunveruleikanum og ekki
líkleg til raunsannrar lausnar.
Að vísu getur hentað fólki, sem
vill komast hjá því að horfast í augu
við ístööuleysi og illar tilhneigingar,
sem því miður blunda í okkur öllum
í bland við manngæskuna, að nota
áfengi og önnur vímuefni sem blóra-
böggul og kenna neyslu þeirra um
flest sem miður fer. En slíkt lýsir
ekki sannleiksást né drengskap.
Einnig getur verið óþægilegt fyrir
fólk sem ekki vill taka nema mátu-
lega ábyrgð á gerðum sínum að skil-
greina sjálft sig sem „sjúklinga“ sem
sé ekki sjálfrátt. Allt eftir hentugleik-
um. Með þessu er ég þó alls ekki að
gefa í skyn að hart eigi að taka á
ávirðingum manna því öllum getur
orðið á þrátt fyrir góðan vilja. En er
það ekki lágmark aö fólk fái að taka
ábyrgð á gerðum sínum?
Samtök áhugafólks um áfengis- og
vímuefnavandann hafa undanfarin
ár rekið meðferðarstofnanir þar sem
220645-2589 skrifar:
Það veitti ekki af að fá einn Hróa
hött í þingmannaliðið og meina ég
þá til að sinna hag láglaunafólksins.
- Það er í raun orðið óþolandi hve
hinn almenni launamaður er orðinn
afskiptur þegar verið er að skipta
þjóðarkökunni. Látlausar skatta-
hækkanir og alls kyns álögur í margs
konar formi. Það nýjasta var skerð-
ing atvinnuleysisbóta eða tekju-
mörkin vegna þeirra.
Maður sem til dæmis var atvinnu-
laus eða tekjulítill fyrri hluta sl. árs
en kemst svo í góða vinnu seinni
hiuta ársins fær skerðingu á sínar
öðrum löndum í þann hop og tok
sérstaklega til Bandaríkin og Kanada
þar sem einnig væri unnið í þágu
öryggis og samvinnu í Evrópu.
En páfi gerði ekki endasleppt við
málefni Evrópu. Hann sá ekki annað
vænna en að biöja Guð almáttugan
að blessa Evrópu sérstaklega og gera
henni kleift að veita heiminum fyrir-
mynd í sátt og samstöðu. - Þessi sér-
staka ræða páfa og lýsing hans á
tekist hefur verið á við vandann en
með röngum viðhorfum og áherslum
að því ég tel. Fólki hefur veriö inn-
rætt að ef þaö gæti haldið sig frá
áfengi hyrfu öll lífsins vandamál en
reyndin hefur orðið önnur. Fanatík
með tilheyrandi mannfyrirhtningu
hefur ósjaldan haldið innreið sína í
stað áfengisins.
Það er almennt viðurkennt að ekki
er siðferðilega rétt að beita hvaða
lágu bætur vegna þess þó svo að
meðaltekjur ársins séu ahs ekki há-
ar.
Auðvitaö væri það réttlátt að tekjur
undir 100 þúsund krónum á mánuði
væru skattlausar en leggja þá heldur
á hátekjuskatt og stóreignaskatt að
einhverju marki. Það er reyndar al-
veg merkilegt að þeir sem hafa hæstu
launin, hafa alltaf mestu fríðindin,
þeim eru jafnvel skaffaðir bílar
o.s.frv. Þessu ætti raunverulega að
vera öfugt farið.
Launamisréttið er alveg út í hött.
Launamunurinn er í sumum tilfell-
um áttfaldur eða meira og efa ég að
þeim hörmungum sem ganga yfir
fyrrverandi ríki Júgóslavíu, hörm-
ungar sem minna sorglega á fortíð
sem saurgað hafa spjöld sögunnar
eins og hann oröaöi það, ber glöggt
vitni nokkurs ótta og óvissu.
Þýskur stjórnmálamaður lét ný-
lega þau orð faha að hann sæi ekki
hvernig komist yrði hjá meiriháttar
ráðum sem er th að fjármagna vímu-
efnaneyslu sína. Hitt vih stundum
gleymast að það er heldur ekki sið-
ferðhega rétt að beita hvaða meðul-
um sem er til aö halda sig frá vím-
unni. Fólk sem þarf að réttlæta fyrir
sér aö nota ekki vímuefni með því
að kasta rýrð á hina sem drekka, það
fólk ætti vissulega að halda áfram
að drekka.
þessir hálaunamenn séu þjóðarbú-
inu t.d. tíu sinnum meira virði í verð-
mætasköpun fyrir þjóðarbúið. Þess
vegna fullyröi ég að ekki veitti af eins
og einum Hróa hetti í þingliðið og
góðum hösmönnum með honum th
að sjá hag launamanna borgið.
Launafólk ætti að sameinast í ein-
um stjómmálaflokki og gæti það þá
bætt hag sinn því ég er viss um að
allir íslendingar gætu haft mjög góöa
lífsafkomu ef réttlát tekjuskipting
væri viöhöfð. - Verkafólk, sýnum
samstöðu, þá er valdið okkar.
ófriði um ahan Balkanskagann og
sem næði til nálægra landa í S-
Evrópu. Það eru kannski örlög Evr-
ópu að eiga í ófriði með nokkurra
áratuga mhlibili eins og sagan hefur
sannað. En hvar stöndum við íslend-
ingar, nýbúnir að leggja öh eggin
undir vemdarvæng Evrópu?
Frækileg björgunar-
affrek
Unnur hringdi:
Björgunarstöf þyrlna vamarl-
iðsins hafa margsannað þaö að
nauðsynlegt er að hafa þessar
þyrlur hér á landi. Björgunin í
Vaðlavíkinni er enn ein sönnunin.
Það leið ekki langur tími frá þvi
utanrlkisráðherra undirritaði
áframhald varnarsamstarfsins og
staðsetningu Sikorsky þyrlnanna,
þar th í ljós kom aö slíkur samn-
ingur var meira en réttlætanleg-
ur. - Við getum því í bhi gleymt
hugleiðjngum um kaup á björgun-
arþyrlu og kemur sér vel fyrir
okkur eins og nú er ástatt í efna-
hagsmálum hjá okkur.
Þreyttur framboðs-
listi
Einar Árnason skrifar:
Ég get ekki sthlt mig um sem
kjósandi Sjálfstæðisflokksins að
láta í Ijós álit mitt á framboðslista
flokksins í borgarstjórnarkosn-
ingunum væntanlegum. Mér
flnnst sem sé að listinn sé all-
þreyttur, bara miðað viö þá fram-
bjóðendur sem vilja í efstu sætin.
Mikið af þessu fólki hefur lítið
sem ekkert skihð eftir sig og sum-
ir virðast vera þama eingöngu th
að halda í sæmhega borgað auka-
starf, bæði karlar og konur. Ég
fagna hins vegar nýjum andlitum
og mun haha mér að þeim i kjör-
klefanum.
Amal veittistaðA!-
bert
Angela Abbott skrifar:
Oft er notalegt að setjast fyrir
framan sjónvarp á sunnudögum
og horfa á hinn ágæta þátt „Á
slaginu" á Stöð 2. - En ég fékk
sáran sting í hjartað sl. sunnudag
þegar ég horfði á þennan þátt og
stjórnmálafræðineminn ' Amal
Qase, sem hefur aðeins búið hér
í sex og hálft ár, segir góðum og
virtum stjórnmálamanni eins og
Albert Guðmundssyni að seljast
í helgan stein. Við íslendingar
höfum kosiö þennan mann og
hann hefur þjónað okkur meö
ágætum. Hver þykist þessi kona
eiginlega vera? Að geta t.d. lýst
sjómannastéttinni sem litlum
grenjandi krakka sem ekki fær
sleikipinnann sinn? Hún ætti að
kynna sér kjör sjómanna.
Af brot og refsingar
örn skrifar:
Hvað er aö verða um þetta þjóð-
félag? - Það gengur á meö mis-
þyrmingum, nauðgunum og öðru
oíbeldi. Um þetta les maður jafn-
vel í þremur fréttum i sama blað-
inu! Hér áður rauk öll þjóðin upp
við svona fréttir, kannski einu
sinni th tvisvar á ári. Má e.t.v.
rekja þetta th rangrar stefnu í
refsimálum okkar? Mönnum
virðist nokkuð sama hvort þeir
lenda á Litla-Hrauni aftur og aft-
ur. Það þarf að lengja refsitíma
fyrir ofbeldi til þess aö menn vilji
allt th vinna að fá að komast aftur
út í þjóðfélagið. Og eftir að menn
koma út í þjóðfélagið þarf að
senda viðkomandi í meðferð th
aö aðlagast því á ný.
Er ríkisgjaldþrot
framundan?
Ólafur Stefánsson hringdi:
Hinn 8. des. sl. las'égblaðagrein
eftir Önund Ásgeirsson, fyrrv.
forstjóra Ohs, undir fyrirsögn-
inni „Ríkisgjaldþrot óhjákvæmi-
legt". - Þessi grein var m.a. um
ríkisábyrgöir og greiðslur er-
lendra lána og vaxta. Nú eru rík-
ísábyrgöir komnar í umræöuna á
ný vegna sölu SR-mjöls. Ábyrgöir
rfkissjóös nema hundruðum
mhljarða og hvergi nærri á
hreinu um fjárhagsstööu hans
vegna ábyrgöa og áhættu hans
vegna þeirra. Eða knýr aðeins
ríkisgjaldþrot fram opinbert yfir-
ht á skuldbindingum þessum?
Hróa hött í Alþingishúsið!
Páfi hræðist og biður Evrópu blessunar:
Ófriður og upplausn í augsýn
Karl Sigurðsson skrifar:
Það hggur mikiö við þegar sjálfum
páfanum þóknast að flytja ávarp um
ófriðinn í álfunni í tengslum við ör-
yggi og samvinnu Evrópu en árlegur
fundur um þau mál var haldinn í
Róm síðla árs 1993. En það var ein-
mitt þetta sem Jóhannes Páll páfi II.
gerði er hann tók á móti utanríkis-
ráðherrum þátttökuríkjanna í Páfa-
garði. Þaö er annars mjög sjaldgæft
að páfi blandi sér í utanríkismál,
allra síst þar sem deilur og stríðsvél-
ar eru í fuhum gangi.
í ræðu sinni gerði páfinn eins mik-
ið úr Evrópu og hann framast þorði
og sagði hana vera „ímynd þess sem
opið er og launungarlaust“ og átti
eflaust við vamar- og öryggismálin
sérstaklega. Hann sá þó að sér í beinu
framhaldi af þessum orðum og bætti
Það liggur mikið við - að biðja fyrir Evrópu og framtíð hennar.