Dagur - 24.12.1948, Blaðsíða 14

14
JÓLABLAÐ DAGS

Svarar þá Einar nreð mikilli raust:
„Og eindregið Skúla Thoroddsen,
sýslunrann ísfirðinga." Vár þá ekki
laust við, að suniir glottu, og Skúli
ekki sízt.
Svo var lraldið áfranr og kosið úr
Skriðu og Arnarneslrreppum.
N:est kom Svarfaðardalshreppur.
Þar var fyrstur á kjörskrá Árni
Árnason á Ha-niri. Hann var nokk-
uð vínhneigður og að þessu sinni
búinn að fá sér dálitla liressingu.
Árni kemur þá svo í nánd, að pró-
•fastur sér hann og spyr: „Hvern
kjósið þér, Árni minn?“ Þá segir
Árni: ,,S;elir og blessaðir verið þér.
— Og Skúla Tlióroddsen.“
Það l'eit annars svo út, sem Svarf-
dælihgar lvefðu haft með sér samtiik
um þingmannskosninguna, því að
hreppsnefndaroddvitinn, sem þá
var Jón bóndi á Hreiðarsstöðum,
hafði með sér að kjörborðinu alla
þá, sem kjcirþingið sóttu úr Svarf-
aðardal, og gekk sú kosning mjiig
greiðlega. Jón oddviti sagði skýrt
og skorinort um alla þá kjósendur,
sem ekki lúifðu konrið: „Hann er
ekki hér.“ En vitanlega voru allir
kallaðir upp, sem á kjörskrá stóðu.
Það bendir og til sanrtaka Svarf-
dælinga, að þeir kusu allir sama
frambjóðandann, Skúla Thorodd-
sen. Einar í Nesi fékk ekki eitt ein-
asta atkvæði úr Svarfaðardal. Var
Einar þó vel Jiekktur þar, sem ann-
arsstaðar, bæð sem mikiil gáíumað-
ur og gainall og reyndur þingmað-
ur. Ennfremur var hann á þeiin ár-
um umboðsinaður 1 .andssjóðsjarða
og átti að ])VÍ leyti marga landseta
í Svarfaðardal, ekki síður en ánn-
ars staðar.
Um Olafsfjörð man eg ekkert
sögulegt og ekki heldur um Siglu-
fjörð. En áreiðanlega hafa mjög
fáir sótt Jringið Jraðan, sem líka er
eðllegt; þar sem svo langt var til
dráttar.
Kjörjhng Jretta hefur mér ætíð
Jjót.t dáhtið einkennilegt, sérstaklega
að því leyti, hvað það var fjörugt,
og lvve auðsýnilegur „spenningur"
\ ar í .mörgum af kjósendum, sem
vildu heldúr koma Skúla að en Ein-
ari.
Eg gat þess hér að framan, að
amtmaður, Júlíus Havsteen, mundi
hafa verið' fremstur í flokki jreirra,
sem voru í andstöðu við Skúla
Thoroddsen. Og Jress minnist eg, að
einhverju sinni, Jregar Skúli var að
tala, og Júlhis tók eitthvað fram í
fyrir Iionum, að hann bað hina
heiðruðu kjörstjórn að sjá um að
hann hefð frið til að halda ræðu
sína. Þá drundi í Stefáni sýslu-
manni: „Það er bezt að lofa mann-
inum að tala.“
Öðru sinni talaði amtmaður til
Skúla, án Jress að í ræðuformi væri,
og Skúli var Jrá ekki heldur að
halda ræðu. Sagði hann meðal ann-
ars: „Hvernig viltu þá hafa það? Þú
hefur aldrei sagt mér það.“ Mælti
hann Jretta með talsverðum þjósti.
Skúli brá sér upp í ræðustólinn og
kvaðst ekki sjá ásta'ðu til að svara
Jressu.
Atkvœði talin.
Að lokinni kosningu fór kjör-
stjórnin inn í eitfhvert hús þarna
nálægt (líklega amtmannshúsið) til
að telja atkvæðin. Tók jrað aðeins
stutta stund, þar til er hún kom út
aftur og tilkynnti úrslitin. Því mið-
ur get eg ekki tnunað atkvæðatöl-
ttna, sem Skúli fékk. Mun hún hafa
skipt hundruðum, en þó mjög lá-
um. Aftur á móti hlaut Einar ekki
nenia 30—40 atkvæði, enda mun
honum og hans mörinum hafa Jrótt
súr úrslitin.
Þegar úrsltin urðu kunn; hafði
Tómas Hallgrímsson, prestur á
Völlum orð á því, að nú s'kyldu þeir
óska Jringmanninum til hamingju.
Man eg nú ekki, hvernig það gekk
til, — tel J)ó víst, að Jrað hafi verið
gert.
Rétt er að geta Jiess í sambandi
við kosningu þessa, að hún gilti að-
eins fyrir þann tíma, sein Jóri sál. á
Gautlöndum átti eftir af-því kjör-
tímabili, sem yl'ir stóð, þegár liann
féll frá og Skúli var aldrei oftar í
framboði til Jringmennsku hér, en
varð aftur Jringmaður ísfirðinga.
Þetta kjörþing var það fyrsta,
sem eg ,var sjcinar- og heyrnafvottur
að, en eg var einn af þeirn mörgu,
sem á jseim árufn lröfðu ekki kosn-
ingarétt. Og það er mér líka einna
minnisstæðast [reirra kjörþinga; er
eg hef heyrt og séð um daganáV Eg
var talsvert hrifinn af 'Skúla eins og
margir aðrir. Hann var glæsimenni,
fríður í sjón og snarlegur í hrfcýf-
ingum.
Læt eg svo útrætt uni kosning-
una, en sný mér að öðru..
Frá 1000 ára hátíðinni.
Þetta sumar voru liðin 1000 ár
frá Jrví að Helgi magri nam Eyja-
fjörð. í tilefni af j>ví var haldin
héraðshátíð á Akureyri eða öllu
heldur Oddeyri. Ekki man eg,
hverjir sérstaklega gengust fyrir því
hát'íðahaldi, tel sjálfsagt, að verið
hafi um jrað samkomulag margra
betri manna héraðsins. Migminnir,
að sú hátíð stæði yfir í tvo daga, og
mun það áreiðanlegt.
Þá var Jiað, að Matthías skáld tók
sig til ogsamdi (nær því í hendings-
kasti) leikrit sitt, „Helga magra",
annað hvort af eigin hvöt eða á-
eggjan annarra, nema hyorttveggja
hafi verði.
En „Hefgi magri“ var leikinn í
einhverjum lnishjalli niðri á Odd-
eyrartanga, og var eg þar rneðál
annarra áhorfenda seinna kvöldið,
að mig minnir. Aðgangur kostaði
kr. 2,00. Aðalhlutverkin, Ilelga
magra og Þórunni hyrnu, konu
lians, léku þau Páll Árdal og Anna
Stephensen, dóttir Páls Melsteð.
B.yrjun fyrsta þáttar fóf fram undir
þiljum í stórsjc) og illif ’veðri úti
fyrir landi. 1 lelgi vár þar sýndur