Dagur - 22.05.1987, Blaðsíða 11

22. maí 1987- DAGUR - 11
meiðum okkur á annan hátt. Ef
vöðvarnir eru vel teygðir erum
við betur undirbúin til að takast á
við slíkt og það eykur vellíðan.
Síðan erum við alltaf með slökun
í lokin. Pannig reynum við að
þjálfa okkur til að nota vissa önd-
un og slaka á líkamanum í nokkr-
ar mínútur áður en við förum út
úr salnum. Það þýðir ákveðna
hvíld og konurnar fara út aðeins
minna þreyttar en annars."
Mest gaman af þeim elstu
Flestar konurnar sem eru í leik-
fimi hjá Eddu eru á aldrinu 30-40
ára, þær yngstu eru um tvítugt og
sú elsta er um sextugt. Edda seg-
ist hafa mest gaman af þeim
elstu. „Þær eru svo duglegar og
samviskusamar. Þær mæta alltaf í
hvern einasta tíma og alltaf á
réttum tíma. Þær notfæra sér líka
alla aðstöðu, fara í gufu og
slappa af. Svoleiðis á það að
vera. Yngri konurnar hafa oft
minni tíma, eru með börn og
þurfa að flýta sér.“
í vetur var Edda með leikfim-
ina í KA húsinu en næsta vetur
verður hún í íþróttahöllinni.
„Það má gjarnan koma fram að
af því að þetta er ekki keppnis-
íþrótt og ekki á vegum neins
félags höfum við ekki komist inn
í íþróttahúsin í bænum. Það er
mjög mikil aðsókn í tíma í
íþróttahúsunum og núna skrifaði
ég til íþróttabandalags Akureyr-
ISbumsé
iressilegu helgarviðtali
- Nú vinna margar konur úti,
eiga þær ekkert erfitt með að
finna tíma í leikfimi?
„Jú, það spilar inn í en oft er
það sjálfskaparvíti hjá þeim. Þær
geta flestar gefið sér 2 tíma á viku
í leikfimi. Ef viljinn er fyrir hendi
held ég að flestar konur hafi tæki-
færi til að komast að heiman. Já,
tveir tímar á viku er alveg nóg
fyrir þær sem ekki hafa verið í
neinu. En þær sem hafa verið í
einhverju og þær sem eru búnar
að vera lengst hjá mér eru þrjá
tíma á viku og það er líka öðru-
vísi prógramm fyrir þær. Við höf-
um líka haldið okkur við að
hlaupa á sumrin þegar íþrótta-
húsin eru lokuð. Þá förum við
inn í Kjarna, hlaupum og gerum
svo æfingar á eftir. Við gerðum
það í allt fyrrasumar og það var
alveg yndislegt. Veðrið var yfir-
leitt svo gott og það er líka svo
gott skjól þarna innfrá. Útiveran
er mjög góð, það þarf ekki endi-
lega að hlaupa það er líka hægt
að ganga.
„Mér finnst konur ekki bera nógu
mikla virðingu fyrir líkamanum. Við
höfum bara þennan eina líkama.“
Oft erfltt að drífa sig
Þessi hreyfing hefur ótrúlega góð
áhrif á okkur, það minnkar öll
þessi veikindi og eymsli. Við get-
um gert meira sjálf til að koma í
veg fyrir ýmsa sjúkdóma. Vöðva-
bólgur hrjá konur mikið í dag,
yfirleitt vegna mikils vinnuálags
og oft rangra vinnustellinga. Þær
geta hjálpað sjálfum sér mikið
með hreyfingu, bara að fara út að
labba getur haft góð áhrif. Þetta
er spurning um svolítinn vilja-
styrk og að drífa sig. Ég hef tekið
eftir þvf að þegar konurnar loks
drífa sig þá eru þær svo harðar að
þær mæta bókstaflega f hvern
einasta tíma.“
Edda segist byggja sína leik-
fimi upp á staðæfingum. „Það er
upphitun, sem er mikil hreyfing,
síðan eru það styrkjandi æfingar
fyrir allan líkamann. í hverjum
einasta tíma þarf að taka alla
hluta líkamans og loks eru það
teygjuæfingar, sem eru konum
ekki síst nauðsynlegar því að
með aldrinum stirðnum við og
vöðvarnir verða óvirkari eða
óhæfari ef við t.d. dettum eða
ar og sagði að það væri kominn
tími til að sinna öðrum hópum
líka og þá fékk ég þennan sal í
Iþróttahöllinni. Mér finnst bæði
þessi grein vera útundan og
einnig kvenfólk og ekki hefur
það verið mér til framdráttar að
eiga föður á æðstu stöðum, síður
en svo.“
Edda er með marga hópa í
leikfimi yfir veturinn og kennir
frá 5-9 alla virka daga. Hún hefur
aldrei auglýst og segist ekki
reikna með að gera það. Hún
segir sörnu konurnar koina ár eft-
ir ár og það sé mjög gott því þá er
sífellt hægt að byggja upp og
þróa í rétta átt. Eg spyr Eddu
hvernig henni finnist líkamlegt
ástand fólks vera almennt.
Konur bera ekki nóga
virðingu fyrir Iíkamanum.
„Það er því miður yfirleitt frekar
lélegt. Mér finnst konur
ekki bera nógu mikla
virðingu fyrir líkama sínum.'
Við höfum bara þennan
eina líkama og ef við förum
illa með hann þá bitnar það á
okkur seinna meir. Þetta virð-
ingarleysi fyrir líkamanum þarf að
uppræta, því betur sem við förum
með hann á yngri árum því betra
verður ástandið þegar við verð-
um eldri. Það hefur líka verið lít-
ið upplýsingastreymi um líkam-
ann og umönnun en það hefur
aukist eftir að trimmherferðin fór
af stað en þó ekki nóg.
í leikfiminni segi ég þeim til
hvers æfingarnar eru og svo fæ ég
fyrirlesara til að fræða konurnar.
í vetur kom Heiðar Jónsson,
snyrtifræðingur tvisvar til mín.
Hann var með fyrirlestur heilt
kvöld, talar um hreinsun húðar,
snyrtingu og framkomu. Hann er
ekki að gera einhverja topp-
fígúru úr hverri konu, eins og
margir halda, heldur lætur hann
hverja og eina konu njóta sín.
Þetta er það sem ég vil að komi
fram í leikfiminni hjá mér, þ.e.
að um leið og konan styrkist þá
líður henni betur og hún fær
meira sjálfstraust. Ef við erum
slappar og líður illa líkamlega þá
líður okkur ekki heldur vel and-
lega. Jónas Franklín hélt fyrir-
lestur. Hann ræddi við konurnar
í 4 tíma og það var ótrúlegt að
hann skyldi eyða öllum þessum
tíma í þetta. Hann fræddi okkur
um konulíkamann, hvernig hann
er uppbyggður, hvernig hann
-virkar, hvað getur hrjáð konur og
hvað við getum gert sjálfar okkur
til hjálpar. Við Jónas ætlum að
hafa þarna samstarf því þarna
nær hann í konur sem honum
fir.nst hann þurfa að fræða og ná
inn í krabbameinsskoðun.
Þá kom matvælafræðingur,
Anna Þórdís Árnadóttir, til
okkar og hélt fyrirlestur um
mataræði. Hún tók nokkrar mat-
vörur fyrir og lýsti samsetningu
þeirra, það var mjög fróðlegt. Eg
myndi ekki vilja taka þessa fyrir-
lestra að mér sjálf, heldur vil ég
fá fólk sem er sérmenntað á sínu
sviði og síðan reyni ég að vinna
úr því með konunum í tímuin og
hvet þær til að hugsa meira um
þessa hluti.“
Það er greinilegt að konurnar
gera fleira en að sprikla hjá
Eddu. Fyrir stuttu héldu þær
tískusýningu á leikfimivörum.
Edda segir að það sé svo sem
ekkert atriði í hverju þær eru í
leikfimi en það er ekkert verra að
vera fallega klæddur og gott að
vera í flíkum sem eru þægilegar,
ekki úr gerviefnum."
Edda sagði að samstarfið með
konunum gæfi sér alveg ótrúlega
mikið. „Þó ég sé oftast síðust til
að heyra hvernig þeim líkar þá
finn ég það á mætingunni. Kon-
urnar eru mjög jákvæðar og dug-
legar. Ég held að allar konur hafi
gott af því að starfa í einhvers
konar kvennahópi. Ég hvet þær til
að fræðast hver af annarri. Eg get
tekið sem dæmi að ég veit lítið
um breytingaskeiðið en þarna
eru konur sem geta sagt
mér allt um það. Ég
hef hvatt þær til að
spjalla saman
í búningsklef-
unum, reyna
að fræða
hver aðra um
okkar sérmál
það er
annar í
þjóðfélaginu
sem gerir
það.“
Hver kona á rétt á að fá
góða tilsögn
Ég spyr Eddu hvort hún geti lifað
af leikfimikennslunni. Spurning-
in er til komin vegna þess að hún
hefur verið að kenna íþróttir í
Gagnfræðaskólanum og starfar
núna sem klíníkdama samhliða
leikfiminni. Edda hugsar sig um.
„Ég hef aldrei reynt það en ég
ætla að gera það næsta vetur. Það
er að vísu önnur fyrirvinna fyrir
mínu heimili, en ég ætla samt að
reyna að láta þetta bera sig. Ég
tók þá ákvörðun um daginn að
hætta öllu nema leikfiminni og
láta þetta ganga. Ég ætla samt
ekki að fara að auglýsa einhver
ósköp og fá fullt af konum sem ég
þarf að troða að. Ég lít svo á að
hver kona hafi rétt á að fá góða
tilsögn, sem þýðir að ég get að-
eins tekið ákveðinn fjölda. Með
því að vera eingöngu með
leikfimina tel ég mig sinna henni
betur, ef ég er búin að kenna
börnum allan daginn er ég ein-
faldlega orðin þreytt og geri þetta
þá ekki eins vel. Því meira sem
þú kennir, því lélegri kennari og
það ætla ég ekki að láta gerast
hjá mér.“
Edda segist alltaf þurfa að vera
að endurmennta sig og ætlar í
sumar til Danmerkur í íþrótta-
háskóla þar. Hún hefur farið á
námskeið til Reykjavíkur á
hverju sumri og safnar bókum
um íþróttafræði, næringarfræði
og heilsufræði. „Já, þetta er mitt
aðaláhugamál, en þó er það
þannig að þegar ég kem heim tek
ég mér ýmislegt fyrir hendur sem
er ekki tengt íþróttum. Annars er
heimavinnan orðin mikil í kring-
um leikfimina, ætli það sé ekki
um 2-3 tímar á dag. Skólinn veitti
lítinn undirbúning fyrir leikfimi
eins og ég er með fyrir konurnar,
þess vegna er enn mikilvægara að
halda sér við með því að sækja
námskeið."
Við Edda höfum um margt að
spjalla, hún hefur kennt fimleika
og stjórnað leikfimi fyrir konur á
Grenivík og um það er
hægt að ræða heilmikið.
En hér látum við
numið að þessu
sinni. Ég vona að
kvennaleikfimin
hjá Eddu
gangi vel og
konur á Akur-
eyri verði
léttari á sér
og liðugri fyrir
hennar tilstilli.
-HJS
* .»’
* i* *.